Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

ΜΑΣ ΧΑΡΑΚΩΣΕ ΤΗ ΨΥΧΗ Ο κ. ΔΗΜΗΤΡΗΣ...

Κάηκε ένα αυτοκίνητο στην Ιερισσό χθες βράδυ. Κατά σύμπτωση ήταν του δημάρχου Αριστοτέλη Χρήστου Πάχτα. Να μας επιτρέψετε να πούμε: "Ε και τι έγινε...; Λαμαρίνες ήταν..."

Σήμερα το πρωί αυτοκτόνησε στην πλατεία Συντάγματος ένας 77χρονος συνάνθρωπος μας σε κοινή θέα, αρνούμενος να δεχθεί τη δύση της ζωής του μέσα στη δυστυχία. 

Καθημερινά γίνονται εκατοντάδες απόπειρες αυτοκτονιών και μαθαίνουμε το 1/10 από όσες σημειώνονται. Κυρίως μαθαίνουμε αυτές που "βρίσκουν στόχο".

 Ο 77χρονος, θα τον χαρακτηρίζαμε "πατέρας" όλων μας, δεν ήθελε η δική του "εθελουσία έξοδός", να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο αυτοκτονιών, που έχουμε την τελευταία τριετία, σαν μια επιπλέον κουκκίδα. Σαν ένας επιπλέον μακάβριος αριθμός. Ήθελε να αφήσει πίσω του ένα ηχηρό μήνυμα. Το μήνυμα αυτό έχει πολλές αναγνώσεις. Ανάλογα πάντα από την πλευρά που προσεγγίζεις το θέμα. Σίγουρα θα βγουν πολλοί ειδικότεροι από εμάς και θα μιλήσουν γι' αυτό το... μήνυμα. Εμείς έχουμε τη δική μας ανάγνωση. Την οποία κρατάμε για τον εαυτό μας, δείχνοντας σεβασμό στον εκκωφαντικό χαμό του.

 Σε καμία περίπτωση δεν θα  προκρίνουμε ποτέ τέτοιες τραγικές ενέργειες, ως την πλέον ενδεδειγμένη λύση. Στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, η "ηρωική έξοδος" αυτού του πατέρα, αυτού του παππού, του συνταξιούχου, του πρώην επαγγελματία φαρμακοποιού, έχει τη δική της ανθρωποκεντρική διάσταση.

Η ισχύς εν τη ενώσει... Κανένας δεν μπορεί να πάει μακριά μόνος του, χωρίς βοήθεια. Χρειάζεται συνέργεια, απαιτείται ειλικρίνεια, αλληλεγγύη, σεβασμός και κατανόηση. Αλλιώς δεν περνιέται ο κάβος, που έχουμε να προσπεράσουμε...

Κύριε Δημήτρη καλό παράδεισο να έχεις...  Θα είμαστε για καιρό ζαλισμένοι από το γερό "χαστούκι" που μας έδωσες...

Σε αποχαιρετούμε και εμείς μ' ένα χειροκρότημα...