| Η θρυλική ατάκα του αείμνηστου Δήμου Σταρένιου επίκαιρη, όσο ποτέ άλλοτε! |
"Wir lieben den Beton"... (Ελληνιστί...«αγαπάμε το μπετόν»)
Αυτή θα έπρεπε κανονικά να είναι η φράση
αρχής και τέλους του ρεπορτάζ του γερμανικού καναλιού ARD, που «εξέπληξε» με την
αντικειμενικότητα του, τους προστάτες-γύπες του χωροταξικού σχεδίασμού της ΒΑ
Χαλκιδικής, που αυτοσυστήνονται ως «σωτήρες του περιβάλλοντος», σε κάθε νέα
τους γνωριμία με γερμανούς, κατά προτίμηση..., δημοσιογράφους! (Καθώς, ως
γνωστόν, οι γερμανοί είναι φίλοι μας...)
Η φράση «αγαπάμε το μπετόν» δεν είναι μεταφορική.
Είναι πέρα ως πέρα κυριολεκτική, καθώς η κάποτε ειδυλλιακή παραλία των Κακουδίων,
που επέλεξε ο αρχιπροστάτης, δήθεν οικολόγος της περιοχής, για να κάνει τα
τηλεοπτικά του γυρίσματα με την εξίσου «ευαίσθητη» σε οικολογικά θέματα
γερμανίδα δημοσιογράφο, φρακάρισε μέσα σε 3 χρόνια από σπίτια και πολυτελείς
κατοικίες..., που κοστίζουν μια ολόκληρη περιουσία!
Αν βέβαια ήταν, έστω και λίγο, αντικειμενική (δημοσιογραφικά ή οικολογικά), η «φίλη» μας Hilde (καθώς, ως γνωστόν ,οι
γερμανοί είναι φίλοι μας...), θα έπρεπε
να ρωτήσει τον «αρχιοικολόγο» μας, «πώς συνδέεται η αγάπη με το περιβάλλον και
η φύτευση τόνων μπετόν επάνω σε μια όμορφη παραλία, όπως αυτή που βρισκόμαστε
τώρα;»
Στη χειρότερη των περιπτώσεων η
αντικειμενική διεισδυτική ματιά και περιέργεια της γερμανίδας δημοσιογράφου,
έπρεπε να ψάξει να βρει πόσο κοστίζουν αυτές οι κατοικίες. Να μάθει, ότι το
κόστος τους κυμαίνεται από 240.000 έως 350.000 ευρώ (!!!!) και να ρωτήσει φερ' ειπείν την
ανησυχούσα για το επαγγελματικό μέλλον της κ. Μάρκου «πως είναι δυνατόν να
μιλάτε για υποβάθμιση της περιοχής από τη μεταλλεία, όταν πωλούνται
παραθεριστικές κατοικίες σε τέτοιες τιμές;», ή επίσης, «πώς λέτε ότι φοβάστε
για τον τουρισμό, όταν έχετε ντύσει στα μαύρα την Ιερισσό και κυκλοφορείτε με
καραμπίνες;», ή «μήπως τελικά η οικονομική κρίση και παραγωγική απραξία,
ευθύνονται για τη μείωση των εσόδων σας και όχι η μεταλλευτική δραστηριότητα;» (Δείτε και εδώ)
Που να τα ψάξει και να τα ρωτήσει αυτά τα
πράγματα η «αντικειμενική» γερμανίδα δημοσιογράφος, όταν είναι ερωτευμένη...
Ερωτευμένη... με τα παχουλά χέρια, σαν
αφροκούλουρα, του «αρχιοικολόγου» μας! Μας
το έδειξε μέ το κοντινό πλάνο, που έκανε η κάμερα επάνω τους. Χέρια όχι μαχαίρια... και σήμα κατατεθέν της
εντατικής και χρόνιας ενασχόλησης του... με την αλιεία, τη γεωργία, τη
μελισσοκομία και την οικολογία γενικότερα...
Ενώ αντίθετα μάλλον «τρόμαξε» από
το βλέμμα του εκπροσώπου της εταιρείας, καθώς μέσα στις κόρες των ματιών, πρέπει
να «διέκρινε» κυάνιο και όξινες απορροές...! (Εξού και το εμβόλιμο κοντινό
πλάνο στα μάτια του)
Επειδή υπάρχουν και σοβαρότερα ζητήματα από
τα εξωθεσμικά ανοίγματα φιλίας και συνεννόησης του «παρατηρητηρίου...» και των παπαγάλων του,
προς τους δηλωμένους «φιλέλληνες» Μέρκελ, Φούχτελ,
Σόιμπλε και Ρέσλερ, που μέσω εντύπων (βλέπε Focus τον περασμένο Απρίλιο)
και καναλιών (τι έγινε και κατέβηκε πάλι το βίντεο;), δε χάνουν ευκαιρία να δυσφημούν τη χώρα και τη Χαλκιδική,
τους παρακαλούμε τουλάχιστον να μην κρύβουν την προτίμηση τους προς τα
γερμανικά σχέδια για εγκατάσταση ειδικών οικονομικών ζωνών (ΕΟΖ) στη χώρα.
Αρκετά με την υποκρισία τους. Ας αφήσουν
κατά μέρος τις μεταφυσικές ανησυχίες τους, για τις δήθεν μη αναστρέψιμες επιπτώσεις της μεταλλευτικής
δραστηριότητας στο περιβάλλον.
Το πιάσαμε το νόημα τους... Η μεταλλευτική
δραστηριότητα προσφέρει ένα σεβαστό εισόδημα στον εργαζόμενο, γεμίζει τα ταμεία
του δήμου Αριστοτέλη (με τα αντισταθμιστικά), και ενισχύει τα άδεια ταμεία του ελληνικού δημοσίου, μέσω
πολλών εισπρακτικών μέτρων, φόρων και εισφορών. Αυτό όμως το «παρατηρητήριο...» δεν το θέλει και παίζει έντεχνα το παιχνίδι του διχασμού.
Έχει προσχωρήσει στο δόγμα που λέει ότι:
«Οι
Γερμανοί είναι φίλοι μας...»
ΥΓ. Οι κατά συνθήκη φίλοι και αλληλέγγυοι του
«παρατηρητηρίου...», τι γνώμη έχουν για το ελληνογερμανικό δίαυλο συνεννόησης,
που έχει στηθεί; Συμφωνούν; Υποτίθεται ότι είναι κατά της εκδούλευσης και της
εκχώρησης του πλούτου μας στους Καναδούς. Λένε ναι στους γερμανούς; Ακούγεται
παράξενο και ενδιαφέρον ταυτόχρονα...
Tώρα, ας σηκωθούμε από τις θέσεις μας, ακολουθεί η
ανάκρουση του εθνικού ύμνου της γερμανίας...
Γιατί, ως γνωστόν, οι γερμανοί είναι φίλοι
μας...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου