Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Η ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΚΑΙ Η... ΕΛΛΑΔΑ

Η μεταλλευτική βιομηχανία στην Ελλάδα, που στο παρελθόν αποτελούσε βασικό παράγοντα ανάπτυξης τείνει να χαθεί. 

Δεν φταίνε μόνο οι αντιπαραθέσεις για την διακοπή των επενδύσεων, αλλά ευθύνονται και οι μη τεκμηριωμένες και πιθανόν μεροληπτικές αποφάσεις και δράσεις οικολογικών οργανώσεων και "ειδικών". 

Η αναζωογόνηση της μεταλλευτικής βιομηχανίας θα εξασφάλιζε ανάπτυξη, ευημερία και θέσεις εργασίας  στις τοπικές κοινωνίες, ενώ θα συγκρατούσε τη φυγή από την επαρχία.


Η αντιπαλότητα μεταξύ της τοπικής κοινωνίας και βιομηχανίας είναι διαπιστωμένη κι έντονη. Και όμως, η συνύπαρξη είναι δυνατή. Η επιστήμη και η τεχνολογία είναι σε θέση να ισορροπήσουν αυτή την αντιπαλότητα και να καταστήσουν την συνύπαρξη προς όφελος και των δύο. Χρειάζεται κοινή προσπάθεια και συναίνεση, χωρίς ανυποχώρητους δογματισμούς.



Σήμερα, ακόμη και αν υπήρχαν επενδυτές για τη μεταλλευτική βιομηχανία, θα δίσταζαν μπροστά στα στα εμπόδια που θα συναντούσαν, ιδιαίτερα για το περιβάλλον, αφενός εξαιτίας των δογματικών απόψεων, που δεν επιδέχονται αναθεώρηση ή αποδοχή εξαιτίας της αντιτιθέμενης κοινής γνώμης (το περίφημο σύνδρομο NINMY), και αφετέρου της γραφειοκρατίας και των πολύ μεγάλων δυσκολιών και καθυστερήσεων της περιβαλλοντικής αδειοδότησης των έργων.



Με βάση την κείμενη νομοθεσία, υπάρχει υποχρέωση κατάθεσης εξειδικευμένης μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ) επιστημονικά πλήρως τεκμηριωμένης για τη θέση και το είδος του έργου και τις επιπτώσεις στο περιβάλλον. Η έγκριση μιας τέτοιας μελέτης για την εκμετάλλευση ενός κοιτάσματος απαιτεί διαδικασίες που διαρκούν πάνω από τρία χρόνια. Το περιεχόμενο των ΜΠΕ κοινοποιείται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, της οποίας ζητείται η γνώμη. Η συνήθης απάντηση είναι ένα απλό "ΟΧΙ".

Συνήθως οι αποφάσεις των τοπικών οργάνων αντιπαρέρχονται τα όποια επιστημονικά ή τεχνκά στοιχεία  των μελετών και αρνούνται την επένδυση, διατυπώνοντας αόριστες ή επιστημονικά αστήρικτες θέσεις για την καταστροφή του περιβάλλοντος που θα επέλθει από τον εξορυκτικό έργο. Οι θέσεις αυτές πολλές φορές είναι διανθισμένες με την δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας και της ανεξέλεγκτης εκμετάλλευσης από μεγάλα συμφέροντα, το κεφάλαιο ή τις πολυεθνικές.

 Διαβάστε τη συνέχεια εδώ