ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΓΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ...

Σκεπτόμενος Πολίτης

 …δεν χρειαζόταν να περάσουν μεταλλωρύχοι από το φασιστικό παραμάγαζο της Χρυσής Αυγής. Η Χρυσή Αυγή, είτε είναι είτε δεν είναι «ενημερωμένη», παραμένει και θα παραμένει αυτή που είναι. Βέβαια, στην ενέργεια αυτή προχώρησε μόνο το ένα από τρία σωματεία των εργαζομένων, ενώ τα άλλα δύο άμεσα διαχώρισαν τη θέση του.

«…Οι συναγωνιστές δήλωσαν απερίφραστα την απόλυτη στήριξή τους στους εργαζόμενους και στα δίκαιά τους…Παράλληλα, εξέφρασαν την πάγια θέση…πως η εκμετάλλευση του χρυσού στην Χαλκιδική γίνεται με όρους που δεν εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον. Η δραστηριότητα δεν πρέπει να παύσει μεν αλλά, η εξόρυξη του χρυσού πρέπει να γίνει από εταιρία που θα ελέγχεται κατά πλειοψηφία από το δημόσιο, στην οποία θα έχουν μερίδιο και λόγο οι εργαζόμενοι»

Κάτι με εθνικοποίηση του ορυκτού πλούτου μοιάζει το παραπάνω, κρατική διαχείριση των εργοστασίων και εργατικό έλεγχο ! Όχι, δεν είναι ανακοίνωση κάποιου αριστερού κόμματος. Της Χρυσής Αυγής είναι, που εδώ ταυτίζεται ΠΛΗΡΩΣ σε θέσεις με την ελληνική ανιστόρητη Αριστερά, κλέβοντας ακόμη και τη φρασεολογία της.

Μόλις πέρυσι άλλωστε, ο επικεφαλής της Χρυσής Αυγής δήλωνε ότι «…το κόμμα του είναι αντικαπιταλιστικό, κατά της πλουτοκρατίας και κατά των διεθνών χρηματιστηρίων» , θεωρώντας, όπως ο Μαρξ, ότι «το χρηματιστήριο είναι το πορνείο του καπιταλισμού» (Το Βήμα, 26/2/2012).  Αφορμή ήταν η επίσκεψη της «Χρυσής Αυγής» στη Χαλυβουργία, μεταφέροντας...τρόφιμα στους απεργούς και εκφράζοντας τη συμπαράστασή της, με τις ευλογίες του «αριστερού» επικεφαλής των μεταλλουργών.

Να λοιπόν που η Χρυσή Αυγή, σε μια οβιδιακή μεταμόρφωση, μετατρέπεται σε υπερασπιστή των εργατών, ρίχνοντας παραγάδια προς τη μεριά τους, αφού η Αριστερά είτε αποπροσανατολίζει τα κινήματα καπελώνοντάς τα είτε τελικά τα αποδιώχνει.

Όλα τούτα όμως δεν μπορούν να αποτελέσουν δικαιολογίες. Ο αγώνας για δουλειά, αξιοπρέπεια, προκοπή, κοινωνική πρόοδο και καθαρό περιβάλλον για όλους, ΔΕΝ περνά μέσα από  φασιστικά μορφώματα. Η μάχη είναι σαφώς πολιτική, αλλά ο αγώνας κοινωνικός και στον αγώνα αυτό, οι εργάτες είναι ανώφελο να αναζητούν συμμαχίες σε κομματικούς χώρους και μάλιστα σαν της Χρυσής Αυγής.

Οι μεταλλωρύχοι, έχουν την τοπική κοινωνία με το μέρος τους,  πρέπει να είναι ενωμένοι και οι ηγεσίες τους οφείλουν απλά να εκφράζουν τη βάση. Ήδη οι Παρασιτικοί έχουν αρχίσει να διαισθάνονται ότι το παιχνίδι χάνεται. Έχουν πλέον εκτραπεί σε τρομοκρατικές ενέργειες. Τα θλιβερά τηλεοπτικά σώου τους γύρισαν μπούμεραγκ, αφού η πραγματική τοπική κοινωνία είχε την ευκαιρία να προβληθεί κι αυτή. Πληθαίνουν πιά οι φωνές που δημόσια εκφράζουν την αντίθεσή τους στον οικο-παραλογισμό. Το ΣτΕ με θαρραλέα απόφαση απέρριψε την προσφυγή των «οικολόγων». Και έπεται η συνέχεια. Χρειάζεται ενότητα, υπομονή, επιμονή, καθαρές θέσεις και συνεπείς πράξεις. Όλοι περιμένουν στη γωνία να κατασπαράξουν την τοπική κοινωνία, οι μπανανόφλουδες στο δρόμο πολλές, ήδη μία την πάτησαν οι του σωματείου. 

Ο γράφων συντάσσεται με το μέρος των παραγωγικά εργαζόμενων της χώρας μας και θα συνεχίζει να υποστηρίζει το μεγάλο μεταλλευτικό έργο. Γι’ αυτό και τοποθετείται διαμετρικά αντίθετα και καταδικάζει οποιαδήποτε προσέγγιση με νεοναζιστικά σχήματα. Ο Γκαίτε είπε πως «αν ο κροκόδειλος έφαγε τον εχθρό σου, δεν σημαίνει πως έγινε και φίλος σου».   Να γυρίσει λοιπόν η σελίδα και να πάμε παρακάτω.