"ΝΕΟ ΚΥΚΛΟ ΒΙΑΣ ΜΕΘΟΔΕΥΟΥΝ ΟΙ ΟΛΙΓΟΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ"

Του Ηλία Ηλιόπουλου

Οι πρόσφατες εξελίξεις σχετικά με την εξόρυξη χρυσού στην Χαλκιδική υποδηλώνουν ότι έχει σχεδιασθεί και εφαρμόζεται μία Στρατηγική Υπονομεύσεως, με αντικειμενικό σκοπό την υπονόμευση του επενδυτικού εγχειρήματος αλλά και την αποσταθεροποίηση της χώρας.

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: Είναι ηλίου φαεινότερον ότι κάποιοι θέλουν ένα νεκρό στην Χαλκιδική. Καλλιεργούν τη μισαλοδοξία της βίας και του φανατισμού, αδυνατούν να απαντήσουν με επιχειρήματα στο προσκλητήριο διαλόγου των σκανδάλων επενδυτών και της Πολιτείας, ενώ στο παρασκήνιο μεθοδεύουν νέο κύκλο συγκρούσεων και κινητοποιήσεων. Παραμένουν αμετανόητοι.

Για να αντιληφθούμε τι συμβαίνει, χρήσιμο είναι να ανατρέξουμε στον Θουκυδίδη και στην διάκριση μεταξύ των «ες το φανερόν λεγομένων» και των «αληθεστάτων» προφάσεων – δηλαδή μεταξύ προσχημάτων, αφ' ενός, και αληθών αιτίων ενός γεγονότος, αφ' ετέρου.

Εκ πρώτης όψεως, οι αντιδρώντες στην εξόρυξη του χρυσού της Χαλκιδικής – το επενδυτικό εγχείρημα της εταιρείας «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ» – φαίνεται να είναι (όπως έχουμε εξηγήσει σε προηγούμενο σημείωμά μας από αυτήν την στήλη) ένας συνασπισμός επαγγελματιών οικολόγων, ιδεοληπτικών οικο-φασιστών και αμαθών («χρησίμων ηλιθίων», κατά την προσφυή ρήση του Λένιν).

Σε αυτούς προστίθενται, βεβαίως, οι πολιτικάντηδες εκείνοι οι οποίοι θεωρούν ότι ανεκάλυψαν, επιτέλους, ένα λόγο για να δικαιολογήσουν την (σιτιζομένη από το δημόσιο πρυτανείο) ύπαρξή τους. Λογικόν – δοθέντος μάλιστα ότι η οικο-υστερία «πουλάει», κατά το κοινώς λεγόμενον, όπως γνωρίζομε πλέον, διεθνώς, από την καλοστημένη αντιεπιστημονική απάτη περί υπερθερμάνσεως του πλανήτη, τις χιλιαστικές εσχατολογικές προφητείες του «Κλαμπ της Ρώμης» από το 1972, περί του επερχομένου τέλους του κόσμου – που ποτέ δεν λέει να επέλθει – και τα τοιαύτα φαιδρά. Άλλωστε, ό,τι ο πολύς Κοστουλάνυ θεωρούσε ως θεμελιώδες αξίωμα της φύσεως και λειτουργίας της Χρηματιστηριακής Αγοράς, ισχύει και για την Οικολογία: Πάντοτε υπάρχει (τουλάχιστον) ένας πιο βλάκας από εσένα, για να δώσει πίστη στα λεγόμενά σου και να αγοράσει αυτό που επιθυμείς να του πωλήσεις (μετοχή ή ιδεολόγημα).

Περαιτέρω, μία προσεκτικώτερη ματιά πίσω από την «πράσινη» πρόσοψη των αντιδρώντων θα αναδείξει ένα λόμπυ συμφερόντων, το οποίον έχει από μακρού δραστηριοποιηθεί, για να υπονομεύσει την προοπτική εξορύξεως του χρυσού της Χαλκιδικής: από ανταγωνιστικούς (προς την εταιρεία που έχει επωμισθεί το εγχείρημα) επιχειρηματικούς ομίλους μέχρι τους τοπικούς εκπροσώπους ενός ιδιότυπου νεοελληνικού «αναπτυξιακού» τουριστικού προτύπου.

Φυσικά, μόνον σε μία παρακμιακή κοινωνία τελούσα σε προκεχωρημένο στάδιο εκφυλισμού, όπως η νεοελληνική, θα μπορούσε να διατείνεται, στα σοβαρά, κάποιος πολιτικός ή τοπικός παράγων ότι προκρίνει το οικονομικό (και πολιτισμικό) «μοντέλλο» του «room to let» αντί του οικονομικού (και πολιτισμικού) προτύπου που σηματοδοτεί η εκμετάλλευση του Στρατηγικού Ορυκτού Πλούτου μιας χώρας!

Μόνον σε μία κοινωνία, όπου εκπληκτικώς ημιμαθείς και ιδεοληπτικοί εκπαιδευτικοί, πανεπιστημιακοί και δημοσιογράφοι έχουν «ντοπάρει» τα παιδιά και τους πολίτες-γονείς τους επί δεκαετίες με τα πλέον παρωχημένα, οιονεί μεταφυσικά δόγματα ενός Προκρούστειου Προοδευτισμού, μπορεί κάποιος εκφέρων δημόσιο λόγο να βγαίνει και να ισχυρίζεται ότι ...δεν γουστάρει την αξιοποίηση του χρυσού της Ελλάδος, επειδή τούτο θα επιφέρει ανήκεστη βλάβη στην ...ψυχική ισορροπία της αλεπούς ή στην ...libido των ψαριών της Ιερισσούς – και θα απειληθεί, έτσι, το νεοελληνικό αναπτυξιακό πρότυπο, το παγκοσμίως γνωστό και από το brand name: «Do you like Musaka, Fräulein»!

Ως εδώ, το πράγμα θα ήταν ήδη αρκετά σοβαρό. Διότι, οσονδήποτε φαιδρές και αν ηχούν οι δοξασίες των επαγγελματιών οικολόγων και των θιασωτών του αναπτυξιακού τριπτύχου «μπαράκι – σουβλάκι – room to let», απειλούν να τορπιλλίσουν μία στρατηγικής σημασίας οικονομική δραστηριότητα. Προσλαμβάνει, ωστόσο, άλλη διάσταση, όταν καθίσταται φανερό ότι στην Χαλκιδική δεν επιδιώκεται «απλώς» η υπονόμευση ενός επενδυτικού εγχειρήματος αλλά η αποσταθεροποίηση μιας χώρας.

Ό,τι διαδραματίζεται μπροστά στα μάτιά μας τον τελευταίο καιρό στην Χαλκιδική, έχει σκανδαλώδεις ομοιότητες με τις λεγόμενες «έγχρωμες επαναστάσεις», τις οποίες σχεδίασαν και εξετέλεσαν οι αρμόδιες Υπηρεσίες τρίτων Δυνάμεων – πάντα με την πρόθυμη ad hoc συμμετοχή μιας «κρίσιμης μάζας» χρησίμων ηλιθίων στρατολογηθέντων επί τόπου – στην ΝΑ. Ευρώπη, τις χώρες της τέως ΕΣΣΔ και την Ευρύτερη Μέση Ανατολή. Πρόκειται γι' αυτό το οποίον ο Jonathan Steele είχε χαρακτηρίσει, από των στηλών της εφημερίδος «Guardian» (26/11/2004), ως «μεταμοντέρνο πραξικόπημα» (post-modern coup d'état).

Αντικειμενικός σκοπός φαίνεται να είναι, εν προκειμένω, η de facto ακύρωση μιας επιχειρηματικής δράσεως αλλά και η μέσω αυτής υπονόμευση ολοκλήρου της χώρας. Τον ρόλο, τον οποίον στα παραδοσιακά πραξικοπήματα διεδραμάτιζαν τα Τεθωρακισμένα, επωμίζονται στα μεταμοντέρνα πραξικοπήματα οι ούτω καλούμενες «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» (ΜΚΟ, νεοελληνιστί: NGOs). Αξίζει να υπογραμμισθεί – διότι συχνέστατα το λησμονούμε – ότι πρόκειται περί τεχνητών, μη νομίμων (ως στερουμένων αυθεντικής δημοκρατικής νομιμοποιήσεως) οργανισμών, οι οποίοι επιβάλλονται στην κοινωνία, χάρις στην σκανδαλώδη άνωθεν και έξωθεν υποστήριξη που απολαμβάνουν, διακηρύσσοντας ότι τάχα εκπροσωπούν την κοινωνία. Σε κάποιες – λιγοστές – περιπτώσεις καταφέρνουν, μετά από κοπιώδεις και πάντα θορυβώδεις προσπάθειες, να προσεταιρισθούν μία μερίδα της κοινωνίας (τους αδαείς, ημιμαθείς και έτοιμους να χειραγωγηθούν). Ακόμη όμως και όταν αποτυγχάνουν παντελώς, και πάλι εξακολουθούν να ισχυρίζονται θρασύτατα ότι αυτές (οι ΜΚΟ) γνωρίζουν καλύτερα από τους πολίτες το τι δέον γενέσθαι.

Οι ΜΚΟ αποδεικνύονται, όπως άλλωστε και τα ΜΜΕ, πολύτιμο εργαλείο πολιτικής (νεοελληνιστί: policy tool) στα χέρια των δυνάμεων εκείνων που στοχοποιούν ένα κράτος και, εν συνεχεία, εφαρμόζουν εις βάρος του μία Στρατηγική Υπονομεύσεως. Οι αρχιτέκτονες του σχεδίου διαθέτουν επίγνωση των διδαγμάτων του μεγάλου Κινέζου πολεμάρχου και θεωρητικού της Στρατηγικής Σουν-Τζου, ότι η υψηλότερη τέχνη του πολέμου συνίσταται εις το να μη πολεμάς καθόλου εσύ ο ίδιος τον εχθρό σου, αλλά να υπονομεύεις οτιδήποτε υφίσταται στην χώρα του, το οποίον έχει αξία, ούτως ώστε η δική του αντίληψη της πραγματικότητος να διαστρεβλωθεί σε τέτοιον βαθμό, ώστε να μη σε θεωρεί καν εχθρό.

Η δράση των ΜΚΟ υπηρετεί τον ως άνω σκοπό. Δι' αυτής επέρχεται τέτοια διαστρέβλωση της αντιλήψεως μέρους των πολιτών περί της πραγματικότητος, ώστε να μη χρειάζεται, π.χ., να απαγορεύσει κανείς διά διατάγματος την εξόρυξη του χρυσού της Χαλκιδικής – ή της Θράκης ή, σε άλλη περίπτωση, την εκμετάλλευση του αμύθητου ενεργειακού θησαυρού της Ελλάδος. Η ιδία η κοινωνία μαθαίνει, πλέον, να θεωρεί ότι η αξιοποίηση του Στρατηγικού Ορυκτού Πλούτου της χώρας αντιβαίνει προς το συμφέρον της!

Τέλος, όπως και στα παραδοσιακά πραξικοπήματα, έτσι και στα μεταμοντέρνα αποτελεί προαπαιτούμενο η περιλάλητη «προβοκάτσια». Η προβοκάτσια επενεργεί ως καταλύτης της εκρήξεως του από μακρού χρόνου σωρευθέντος κοινωνικού συγκρουσιακού δυναμικού σε ένα χώρο.

Όταν επισυμβεί η έκρηξη, η ισχύς της είναι τέτοια που οι Αρχές αδυνατούν να λειτουργήσουν. Και το Κράτος καταρρέει. Οι πολιτικοί ιθύνοντες παραλύουν υπό το βάρος του αιφνιδιασμού και του συνεπακόλουθου «Crisis Stress» και καταφεύγουν στην ψυχολογική παραίτηση, προσευχόμενοι απλώς να λήξει γρήγορα η θερμή φάση της Αποσταθεροποιήσεως (η «πορτοκαλί επανάσταση»), προτού προλάβει να συμπαρασύρει τα πάντα.

Το ζήσαμε και τον Δεκέμβριο του 2008, όταν οι πολιτικοί ιθύνοντες της Κυβερνήσεως και της Δημοσίας Τάξεως – άβουλοι, δειλοί και μοιραίοι αντάμα – είχαν παραλύσει στην θέα, και μόνον, της Αποσταθεροποιήσεως και, απλώς, ανέμεναν να ξημερώσει «μιαν ώρα αρχύτερα» η 20ή Ιανουαρίου 2009, υποθέτοντας ότι, έως τότε, θα είχε επιτέλους σημάνει το πέρας της επιχειρήσεως (όπερ και συνέβη!).

Η σοβούσα κατάσταση στην Χαλκιδική παρουσιάζει ανησυχητικές αναλογίες προς τα προεόρτια της καταστάσεως που τότε επεκράτησε στην Αθήνα και, μετά ταύτα, σε ολόκληρη την Ελλάδα. Είναι σαφές ότι κάποιοι θέλουν «απεγνωσμένα» ένα νεκρό στην περιοχή. Και (όπως ακριβώς οι «ομόλογοί» τους, επιδοτούμενοι «αντιεξουσιαστές» στην πρωτεύουσα το 2008) κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους, εκμεταλλεύονται κάθε δυνατή ευκαιρία προκλήσεως και συγκρούσεως με τις Αρχές ή με τους νομιμόφρονες κατοίκους και εργαζομένους (ή κατασκευάζουν νέα!), προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τις πιθανότητες να τους «κάτσει» το ποθούμενο: ο νεκρός!

Αντί υστερογράφου: Κάθε ημέρα που παρέρχεται χωρίς σύλληψη των ενόχων της πρόσφατης τρομοκρατικής επιδρομής στις Σκουριές Χαλκιδικής ο Υπουργός Δημοσίας Τάξεως (ή ... «ΠΡΟΠΟ» ή όπως άλλως αποκαλείται!) εκτίθεται ολοένα και περισσότερο στην Κοινή Γνώμη και στον Ελληνικό Λαό. Υπενθυμίζουμε ότι αυτό που συνέβη στις Σκουριές διαφέρει ποιοτικώς από τις συνήθεις τρομοκρατικές ενέργειες: Επρόκειτο για καταδρομική επιχείρηση στρατιωτικού τύπου εναντίον φυλασσομένης εγκαταστάσεως στρατηγικής αξίας σε μάλλον δυσπρόσιτη περιοχή, και δη, μία καταδρομική επιχείρηση, πρώτον, άριστα σχεδιασθείσα και εκτελεσθείσα και, δεύτερον, ευρείας κλίμακος: Δεν ήταν υπόθεση 4-5 αλλά, καθ' όλες τις ενδείξεις, 40-50 ατόμων.

Τα οποία εξετέλεσαν τις διαταγές που είχαν λάβει κατά τρόπον που θα ζήλευε η καλύτερη μονάδα Ειδικών Δυνάμεων – και απήλθαν ανενόχλητοι. Είναι δυνατόν, τόσο καιρό μετά, να μην έχουν ανιχνευθεί και εντοπισθεί η προέλευση και η ταυτότητα των δραστών – όταν μάλιστα ομιλούμε περί θεαματικά μαζικής συμμετοχής και όταν όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους στις τοπικές κοινωνίες; Επομένως, είναι απορίας άξιον πώς ο - κατά τα λοιπά, λαλίστατος - Υπουργός δεν έχει (ήδη!) εμφανισθεί προ της τηλεοπτικής οθόνης μας με συγκεκριμένα ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις...

Αναδημοσίευση από το www.nonpapernews.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ BLOG: Επιτέλους!!! Πληθαίνουν οι φωνές και οι πένες που προσεγγίζουν το ζήτημα της επένδυσης χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική, από την... αθέατη πλευρά. 

Από την πλευρά που κατά τη γνώμη μας, όπως γράφουμε εδώ και πάρα πολύ καιρό, κρύβεται ολη η αλήθεια για το πολεμικό σκηνικό που στήθηκε στον τόπο μας με... δόλωμα την δήθεν προστασία του περιβάλλοντος από την "ανθρωποκτόνα" μεταλλευτική δραστηριότητα

Ευχή να αυξηθούν αυτές οι φωνές αλλά και εκείνοι που θα ανασύρουν στην επιφάνεια τις υπόγειες πτυχές αυτής της υπόθεσης.