"ΤΡΑΒΑΩ ΣΕ ΟΛΑ ΜΙΑ ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ????"

Δεν υπάρχει κανένας πρόλογος για το κείμενο που ακολουθεί. Απλά διαβάστε το. Τα γράφει όλα.  

Κυρίως τις μεγάλες αλήθειες που κρύβονται πίσω από τα μεγάλα ψέματα των αυτόκλητων σωτήρων της ΒΑ Χαλκιδικής.

"Εδώ και αρκετό καιρό η Χαλκιδική, η πατρίδα μου, τα μαντεμοχωρια έχουν γίνει «εμπόλεμη» ζώνη.

Πόσο πολύ πονάει δεν μπορώ να βρω τις λέξεις να το περιγράψω, δεν μπορώ να βρω χρώματα να το ζωγραφίσω, αδύνατο να βρω στοίχους να το τραγουδήσω.

Έμαθα να είμαι Περήφανη για το μέρος που μεγάλωσα, να είμαι αξιοπρεπής και να μην λέω ψέματα, έχω παρεξηγηθεί γι’ αυτό πολλές φορές και μάλλον θα συνεχίσω να παρεξηγούμαι, για την αλήθεια μου.

Ήξερα τόσα χρόνια ότι η δουλειά ήταν αυτό που σε έκανε με αξιοπρέπεια να βγάζεις τα προς το ζην. Δεν έμαθα να είμαι τεμπέλης, δεν έμαθα να κλέβω, δεν έμαθα την παρανομία. Έκατσα στα θρανία και δυνατοί δάσκαλοι και καθηγητές μου έμαθαν το σύνταγμα, την ελευθέρια του λόγου, της έκφρασης, της αντίδρασης.

Δεν έμαθα να πολεμάω με πέτρες στα χέρια, έμαθα να πολεμάω με την σκέψη και τον λόγο.

Όλοι μας ζούμε την κατάσταση αυτή με φόβο στην καρδιά και στα μάτια, με κρυμμένη θλίψη πίσω από τα χαμογελά μας.

Τόσο δύσκολοι καιροί και εμείς αντί να χαιρόμαστε με την υγειά και την δουλειά μας, είμαστε εδώ πίσω από έναν υπολογιστή να δείξουμε στον κόσμο την αλήθεια.

Με τους άντρες, τα αδέρφια τους φίλους να κάνουν τον « δικό τους πόλεμο στο μεροκάματο».

Έχουμε ακούσει για πληρωμένους εργάτες, αλήθεια ποιος δεν πληρώνεται όταν δουλεύει…… οι πακιστανοί, Αλβανοί και κάθε εθνικότητας εργάτες στις φράουλες της Μανωλαδας η της κάθε αγροτικής περιοχής?

Έχουμε ακούσει ότι είμαστε υποκινούμενοι από μια εταιρεία, ότι είμαστε τσιράκια, ότι είμαστε λάθος γιατί ζούμε εδώ. Ότι πληρωνόμαστε για να κάνουμε απεργία, ότι πληρωνόμαστε για να κάνουμε μπάνιο στην θάλασσα μας.

Όμως αλήθεια ποια είναι η ουσία?

κόκκινη γραμμή στις σχέσεις μεταξύ φίλων?

κόκκινη γραμμή στις σχέσεις μεταξύ γονιών με παιδία?

Αδέρφια μεταξύ τους και αυτά κόκκινη γραμμή?

Κοινωνικές σχέσεις και δεσμοί χρόνων και αυτοί τράβηξαν μια κόκκινη γραμμή?

Εργασία και εκεί τώρα πάλι μια κόκκινη γραμμή?

Κάθε μέρα ένα καινούργιο γεγονός, κάθε μέρα μια καινούργια καταγγελία……….

Και όλα αυτά κρυμμένα σιωπηλά…… και όλα αυτά πίσω από τον φόβο……….

Τέτοια τρομοκρατία δεν περίμενα να ζήσω…… όχι στην Ελλάδα που γέννησε την Δημοκρατία.

Αλήθεια ζούμε σε χώρα δημοκρατική?

Τι να πιστέψω, όταν «εγκληματίες» θεωρούνται οι εργαζόμενοι και «αθώοι» οι κατηγορούμενοι για 7 κακουργήματα, ( οποιοι και να είναι αυτοί) έκαψαν, περιέλουσαν , πυροβόλησαν, έκοψαν δέντρα.

Δημοκρατία είναι να επιβάλεις στα παιδία να μην έχουν δικαίωμα στην μόρφωση κλείνοντας και ξανακλείνοντας τα σχολεία?

Δημοκρατία είναι να πηγαίνεις στην δουλειά σαν εποχικός υπάλληλος σε ξενοδοχείο και να μην σε προσλαμβάνουν, γιατί είσαι υπέρ της επένδυσης?

Δημοκρατία είναι να σου επιβάλουν που θα πας να κουρευτείς?

Δημοκρατία είναι να πρέπει να πάρεις μέρος σε συγκεντρώσεις με την απειλή το τι μπορεί να σου συμβεί εάν δεν το κανείς?

Δημοκρατία είναι να τρομοκρατείς παιδία και να τα «αναγκάζεις» στην ουσία στην μέση της χρονιάς να αλλάξουν σχολικό περιβάλλον?

Δημοκρατία είναι να βάζεις παιδία σε δίλημμα με τι ρούχα θα παρελάσουν, μαύρα περιβραχιόνια, μαύρες μπλούζες με συνθήματα και αλλά τόσα?

Δημοκρατία είναι να προπηλακίζεις εργαζόμενους?

Δημοκρατία είναι να διώχνεις κόσμο από μαγαζιά γιατί είναι εργαζόμενοι?

Δημοκρατία είναι να κλείνεις δρόμους με ξυλά, λάστιχα και χώματα?

Δημοκρατία είναι να εμποδίζεις την αστυνομία και τους εισαγγελείς να τηρήσουν τους νόμους?

Δημοκρατία είναι να λες ότι πρωτεύουσα είναι το χωριό σου?

Δημοκρατία είναι η κουκούλα foul face και ο έλεγχος στα μπλόκα?

Δημοκρατία είναι να φωνάζεις …… «να γίνει ένας σεισμός να πέσει το Στρατώνι»?

Δημοκρατία είναι να μην κανείς διάλογο?

Η στείρα άρνηση τι είναι?

Πονάει η καρδιά μου όταν σκέφτομαι τις επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο…. Τα μικρά παιδία που παθιάζονται και αυτά περνώντας το παράδειγμα από μας.

Δεν τραβάω καμία κόκκινη γραμμή εγώ…..

Αφήνω τους άλλους να διαλέξουν το δικό τους μέλλον, όχι όμως το δικό μου.

Θα παλέψω με την σκέψη, με την καρδιά μου.

Θα ζωγραφίσω με τα πιο όμορφα χρώματα και θα βρω τους ποιο γλυκούς στοίχους για την πατρίδα μου.

Περήφανη θα μείνω και θα περπατήσω στους δρόμους της, Περήφανη θα κολυμπήσω στα γαλαζοπράσινα νερα της θάλασσας.

Αφήνω στους υπόλοιπος την καταστροφή, την τρομοκρατία, την τρομολαγνια και την μιζέρια.

Περήφανη θα μείνω και θα ζησω χωρίς καμία κόκκινη γραμμή!!!!!!!!!!!!"

Αναδημοσίευση από Προοδευτική Κίνηση Γυναικών Δήμου Αριστοτέλη