Σκεπτόμενος Πολίτης
…Είναι αυτά στα οποία ζουν ματαιόδοξοι σαν τους παρακάτω.
1. Δασο(παρα)λογική Εταιρεία
Άραγε υπάρχει «αρχέγονο» δάσος στις Σκουριές; Προφανώς εκεί
στη Δασολογική, από υπερβάλλοντα ζήλο, μπέρδεψαν τις επιστημονικές έννοιες με
τις εκλαϊκευμένες, υιοθετώντας ορολογία «οικολόγων». Δάσος υπάρχει, σίγουρα
παλιό, αλλά όχι αρχέγονο με την επιστημονική έννοια του όρου. Μπήκαν οι
άνθρωποι εκεί στη Δασολογική και σε άγνωστο αντικείμενο (μεταλλεία) και το
αποτέλεσμα ήταν αποκαρδιωτικό.
Δεν είναι βέβαια η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που γίνεται
αυτό, από «ειδικούς» που εκμεταλλεύονται την ιδιότητά τους. Βαρύγδουπες
εκφράσεις όπως, επικίνδυνο/τοξικό/δηλητήριο,
ρύπανση/μόλυνση,τεράστιο/τερατώδες, καταστροφικό/καταστρεπτικό,
θανατηφόρο-φέρετρα, σκόνη-νέφος κλπ κλπ, χρησιμοποιούνται ελαφρά τη καρδία,
απογυμνωμένες από την επιστημονική αλλά και γλωσσική τους έννοια, σε μια αστεία
προσπάθεια κατατρομοκράτησης του κόσμου. Τα κίνητρα πολλά.
2. Θεοδωράκης Τι ‘χες Μίκη, τι ‘χα πάντα
Πληθωρικός, γλαφυρός, εμβληματικός, μεγάλος συνθέτης,
αριστερές αγωνιστικές περγαμηνές. Αλλά και πομπώδης, αντιφατικός, ανιστόρητος,
δογματικός, με (Μεγαλο-) ιδεοληψίες και πολιτικά αποπροσανατολισμένος, εδώ και
πολύ καιρό.
Πώς απέκτησε γνώμη και άποψη για τα μεταλλεία της
Χαλκιδικής; Έχει καταλάβει τι εστί «οικολογία» στην Ελλάδα και δη στη
Χαλκιδική; Και τι σχέση έχει η Δραπετσώνα και το Κερατσίνι της Ελλαδίτσας του
’60 με τα σύγχρονα μεταλλεία του 21ου αιώνα; Το πιο αστείο είναι, αυτά που μας
λέει κι ο ίδιος στις «Σκέψεις για το Πρόγραμμα μιας ριζικά ανανεωμένης
Αριστεράς» (στις οποίες και μας παραπέμπει με την Oδηγία προς…πάσα κατεύθυνση
που εξέδωσε για τα μεταλλεία):
«…Mιά δεύτερη σειρά βιομηχανιῶν
θά πρέπει ν’ ἀναπτυχθεῖ μέ βάση τόν ὀρυκτό πλοῦτο τῆς χώρας,πού, κατά τό μέγιστο τμῆμα του, παραμένει ἀνεκμετάλλευτος…Τέλος, ἀκολουθεῖ ἡ
ἀνάπτυξη τῆς χημικῆς καί βαριᾶς
βιομηχανίας, πού, ὅπως εἶναι γνωστό, ἀποτελεῖ τή ραχοκοκαλιά τῆς
οἰκονομικῆς ἀνάπτυξης σέ μιά σύγχρονη χώρα».
Ο ορισμός της αντίφασης δηλαδή. Αυτή η πολιτική σαλάτα και
οι ανακολουθίες, μόνο σπίθες διχασμού θα μπορούσαν (λέμε τώρα) να σπείρουν από
τον Μίκη. Κρίμα.
3. Αστυνομικοί συνδικαλιστές: Το παραμύθι του Παπουτσωμένου
Γάτου
Συμπαθείς σε κάποιους, αλλά χαμένοι στη μετάφραση (όχι
όλοι), οι συνδικαλιστές αστυνομικοί, που πασχίζουν κι αυτοί την σήμερον ημέρα,
να φτιάξουν προφίλ και να κάνουν πολιτική καριέρα,λαικίζοντας όμως επικίνδυνα.
Βλέπετε, το ρόλο της αστυνομίας εν Ελλάδι, πολλοί τον είδαν ιστορικά στο να
κυνηγά τους ληστές των ορέων, τους κουτσαβάκηδες, τους ρεμπέτες,τους
αριστερούς, τους τεντυ-μπόυδες, τους αντι-τάδε.
«Κεραυνός καταπεσών εφόνευσεν έξ», έγραφε σε ηρωικό
τηλεγράφημα προς το Αρχηγείο, ημιμαθής χωροφύλαξ ενός χωριού. Εννοούσε «αίξ»,
δηλαδή κατσίκα, ανορθόγραφα στην αρχαϊζουσα, αλλά και με γραμματικό λάθος. Ε,
ας μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια και σήμερα στη Χαλκιδική,με πολιτικά
ανορθόγραφες δηλώσεις-πυροτεχνήματα αστυνομικών για τα μεταλλεία και τους
«οικολόγους». Οι «οικολόγοι» της Χαλκιδικής άλλωστε, φρόντισαν να ανταμείψουν
κατάλληλα τους αστυνομικούς με μπαταριές, δείχνοντας έτσι την εκτίμησή τους για
τις απόψεις ορισμένων συνδικαλιστών τους, που έριξαν άδεια, αλλά μόνο γεμάτα
δεν έπιασαν
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου