Η "ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ" ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΗΣ ΒΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΒΓΗΚΕ ΣΤΟ ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΓΙΑ ΜΕΤΑΔΗΜΟΤΕΥΣΕΙΣ

"Μήπως έχετε σπίτι στην Κομίτσα; Αν ναι, ελάτε να ψηφίσετε...!"

Στον μικρόκοσμο της "γελοιότητας και του τυχοδιωκτισμού χωρίς σύνορα", ευρέως γνωστότερου, ως ο μικρόκοσμος των φανατικών πολέμιων της μεταλλευτικής δραστηριότητας στη ΒΑ Χαλκιδική, πιστεύαμε ότι  είχαμε δει και ζήσει τα πάντα. 

Από στημένα και προκάτ ψηφίσματα, πορίσματα και γνωμοδοτήσεις πολιτικά χειραγωγούμενων δημοτικών συμβουλίων, φορέων και συλλόγων για τους δήθεν μη αναστρέψιμους κινδύνους που επισύρει η μεταλλεία, μέχρι και απαιτήσεις για τη διενέργεια τοπικού δημοψηφίσματος "εδώ και τώρα", επειδή τάχα η... συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του Δήμου Αριστοτέλη είναι "κατά της επένδυσης".

Να μην αναφερθούμε στα πολλαπλά σκηνικά βίας και τρομοκρατίας σωματικής και ιδεολογικής, που έχουν σημειωθεί τον τελευταίο 1 1/2 χρόνο, με αποκορύφωμα την καταδρομική έφοδο στο εργοτάξιο των Σκουριών και τη "γραμμή υπεράσπισης", που ακολουθούν οι... δίνοντες "εξετάσεις"  πολέμιοι της μεταλλείας (σε ποιόν ή ποιους είναι το ερώτημα), που εμφανίζει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τη γραμμή υπεράσπισης ,όσων έχουν καταδικαστεί ή κατηγορηθεί για συμμετοχή σε τρομοκρατικές οργανώσεις. 

Θα τα αφήσουμε απ' έξω στην παρούσα ανάρτηση, καθώς το ζήτημα που θα μας απασχολήσει αφορά τη δημοκρατία και τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου του 2014.

Σε προηγούμενη ανάρτηση μας αναφερθήκαμε στο "σύνθετο" χαρακτήρα, που έλαβαν οι θερινές ημερίδες "ενημέρωσης", όπου οι "έγκριτοι" καθηγητές αναλάμβαναν τη "θανατηφόρο"... ενημέρωση και οι "αγωνιστές" του συντονιστικού την "ελπιδοφόρο" ενημέρωση, που είχε να κάνει με τη δυνατότητα μεταδημότευσης, όσων παραθεριστών έχουν εξοχικές κατοικίες στην περιοχή. 

Και όταν λέμε παραθεριστές φυσικά εννοούμε και Έλληνες και ξένους, μερικούς εκ των οποίων είδαμε τόσο σε κινητοποιήσεις που έγιναν στην Ουρανούπολη, όσο και σε λίστες ονομάτων που συμμετείχαν σε δικαστικές αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων κατά των εργασιών στις Σκουριές.

Οι SOSουδες εκτός από τις ανεπίσημες "πεζοδρομιακές" προσεγγίσεις για μεταδημοτεύσεις άνοιξαν και άλλη μια  "πόρτα" προσεγγίσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ειδικότερα στο facebook.

Στις 21 Αυγούστου ανέβασαν σελίδα με τίτλο: "Ψηφίζω στο δήμο Αριστοτέλη, στηρίζω τον τόπο που αγαπώ", όπου υπάρχει το εξής κείμενο "υποδοχής":

«Ψηφίζω στο δήμο Αριστοτέλη, στηρίζω τον τόπο που αγαπώ», είναι μια σελίδα που σκοπό έχει να παρακινήσει όλους όσους έχουν αποκτήσει ερείσματα στον τόπο αυτό, τον αγάπησαν, είναι ο μικρός τους παράδεισος και κάθε καλοκαίρι (και όχι μόνο) οι ίδιοι και οι οικογένειές τους απολαμβάνουν τις φυσικές ομορφιές και την αρμονία του τόπου, να προβούν σε μεταφορά των εκλογικών τους δικαιωμάτων στο συγκεκριμένο δήμο και να έχουν λόγο στα όσα συμβαίνουν, τα οποία απειλούν να καταστρέψουν τον μικρό μας παράδεισο.

Ελπίζουμε να γίνει αυτή η σελίδα ένας τόπος παραγωγικού διαλόγου, που θα αναδείξει τα προβλήματα της περιοχής και θα προτείνει πιθανές λύσεις.

Ερωτήματα:

• Γιατί τόση απόγνωση και τέτοιος πανικός στις τάξεις των αντιδρώντων; 

• Αυτοί δεν είναι που υπερηφανεύονται, ότι είναι η ίδια η "τοπική κοινωνία"; Για την ακρίβεια η "φωνή" της; 
• Αυτοί δεν ήταν που ζητούσαν επιτακτικά τη διενέργεια δημοψηφίσματος με τη μορφή του κατ' επείγοντος; 

• Η κ. Ιγγλέζη δεν ήταν, που έλεγε μόλις την περασμένη εβδομάδα στην εκπομπή της Super tv, ότι "η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής είναι κατά της επένδυσης"; 

• Τι έχει μεσολαβήσει και τώρα κάνουν έκκληση σε όσους έχουν παραθεριστικές κατοικίες στο δήμο να μεταφέρουν εδώ τα εκλογικά δικαιώματα τους; 

• Κατά την προσφιλή λογική τους το να επενδύει μια πολυεθνική εταιρεία στα μεταλλεία δεν είναι "πρέπον" και "θεμιτό", το να ψηφίζει σε τοπικές εκλογές ένας Αυστριακός, ή ένας Γερμανός με στόχο να καταργηθεί μια επένδυση είναι "θεμιτό";

• Επίσης, επειδή δεν τους βγαίνουν τα κουκιά και επειδή είναι νόμιμο είναι και ηθικό να ψηφίζουν για το μέλλον μια ολόκληρης κοινωνίας, άνθρωποι που έχουν σαν "έρεισμα" ότι περνούν εδώ κάποια σαββατοκύριακα  και τα καλοκαίρια τους;

Ένα είναι βέβαιο:

 το γαρ του οικονομικοπολιτικού συμφέροντος τους, έχει γεμίσει με  παραφροσύνη το μυαλό τους...