"ΤΟ ΛΟΥΣΙΜΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕ ΒΕΝΖΙΝΗ ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ, ΑΛΛΑ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑ"

Δηλαδή το κάψιμο ξένης περιουσίας είναι... πταίσμα???

Μάλλον δεν έχει κλείσει ο κύκλος των... εκπληκτικών δικαιολογιών, που επινοούν κάποιοι φίλα προσκείμενοι του "ειρηνικού κινήματος" των Σκουριών. 

Χθες η "εφημερίδα των συντακτών" δημοσίευσε την ανοιχτή επιστολή ενός νομικού και υποψήφιου διδάκτορα της Νομικής Σχολής Αθηνών, ο οποίος ούτε λίγο, ούτε πολύ επιχειρεί να δώσει νομική υπόσταση σ' ενα κείμενο που θυμίζει έντονα πολιτικό μανιφέστο. 

Το πιο εκπληκτικό στο πόνημα του συντάκτη είναι το παράδειγμα το οποίο επιλέγει για να καταδείξει "κατάχρηση εξουσίας" από την πλευρά των διωκτικών αρχών κατά τον σχηματισμό της δικογραφίας για τα κακουργήματα που βαραίνουν όσους φέρονται ως συμμετέχοντες ή ύποπτοι για συμμετοχή στην τέλεση των κακουργημάτων που έγιναν στις Σκουριές.

Λέει ο λοιπόν ο συντάκτης του μανιφέστου ότι είναι αστείο να διώκονται για κακουργηματική πράξη σ' ότι αφορά το λούσιμο των εργαζομένων με βενζίνη, γιατί όπως ισχυρίζεται "οι δράστες δεν είχαν ανθρωποκτόνο πρόθεση, αλλά σκοπό εκφοβισμού και υφίσταται μόνο η πλημμελημματική πράξη της απειλής..." (!!!!!)  

Πρόκειται για μια νομική άποψη, που έχει πολλές ομοιότητες με την πολιτική θέση που διατύπωσε σε πρόσφατη ανακοίνωση του το "συντονιστικό αγώνα", που δε θεωρεί τρομοκρατική ενέργεια την καταδρομική έφοδο που έγινε στις 17 Φεβρουαρίου...

Το... πλημμέλημα

Το ερώτημα είναι σαφές. Με τέτοιου ύφους νομικές - διασταλτικές προσεγγίσεις και ερμηνείες χτυπάμε τη θεωρία και την πρακτική των άκρων στη ρίζα ή ενισχύουμε το... ιδεολογικό πλαίσιο και... οπλοστάσιο των όποιων παραφρόνων υπάρχουν μέσα σε μια κοινωνία και αναζητούν πολιτική και θεσμική υπόσταση για ίδιον όφελος;

 Τι νόμιμο, ηθικό και δημοκρατικό προσπαθεί να μας πει ο υποψήφιος διδάκτορας της Νομικής Σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών και αδυνατούμε να το αντιληφθούμε;

Πολύ φοβόμαστε ότι δε θα αργήσει η στιγμή που θα ακούσουμε ότι όσοι οπλοφορούν είναι θεμιτό να σηκώνουν το όπλο τους, όποτε εκείνοι κρίνουν, αρκεί να πρόκειται για... εκφοβισμό.

Κυριολεκτικά το γαρ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη... Διαβάστε το σχόλιο που έκανε το "Μεταλλεία Blog" για το ίδιο θέμα.

"Η Φυλλάδα των Συντακτών, προφανώς μη έχοντας επαρκή ύλη να γεμίσει τις σελίδες της, δημοσιεύει μια επιστολή με υπογραφή Ιωακειμίδης Ε. Σάββας, νομικός. Η επιστολή είναι γραμμένη σε ανεκδιήγητη καθαρεύουσα και είναι τύπου «εφ’ όλης της ύλης», αφού ο Σάββας προσπαθεί με παραπομπές σε άρθρα του ποινικού κώδικα να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα!

Για να καταλάβετε τι εννοώ, διαβάστε μερικά σύντομα αποσπάσματα από το παραλήρημα:

Το μανιφέστο...

«Όταν προέχον στοιχείο της Ένωσης είναι οι προσωπικές σχέσεις των μερών (π.χ. φίλοι, ομοχώριοι, συγγενείς) που ενώνονται περιστασιακώς λχ. για τη διάπραξη δολιοφθορών, ομιλούμε περί πλημμεληματικής συμμορίας (άρθρο 187 παρ. 3 ΠΚ). Ωσαύτως δεν στοιχειοθετείται το αδίκημα του εμπρησμού (264 εδ. Π.Κ.) στην πρώτη μορφή διότι απαιτεί δυνητικό κοινό κίνδυνο για άνθρωπο, λ.χ. έστω έναν περαστικό πλην εκείνων κατά των οποίων στρέφεται υποτίθεται ο δράστης με ανθρωποκτόνο πρόθεση. Όμως εν όψει των συνθηκών τέλεσης ή κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων (νύκτα, απόκρημνη περιοχή) τέτοιος κίνδυνος δεν υπάρχει, μη αρκούσης της εντελώς αφηρημένης προς τούτο δυνατότητος. Μη συντρεχούσης και της δευτέρας μορφής του εμπρησμού (άρθρο 264 εδ. β’ Π.Κ) με δυνητικό κοινό κίνδυνο για αόριστο αριθμό πραγμάτων που ανήκουν σε διαφορετικούς ιδιοκτήτες και όχι στην ίδια εταιρεία, η κατηγορία μεταπίπτει σε πλημμελημματική διά πυρός φθορά (άρθρο 382 παρ. 2 εδ. γ’ Π.Κ).»

Υπάρχει όμως και καλύτερο….

«Η περίπτωση της Χαλκιδικής πρέπει να ιδωθεί ως υπόδειγμα για τον τρόπο που πρέπει να αντιδράσει ο ελληνικός λαός έναντι μιας διαδικασίας γενικευμένης εκποίησης, αληθώς ειπείν δωρεάς δημοσίας περιουσίας σε ξένους και ντόπια συμφέροντα του επιχειρηματικού υποκόσμου, με στόχο τη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο στερούμενο δημόσιας υποδομής. Επειδή τόσο η σύναψη όσο και η εφαρμογή της διεθνούς δανειακής συμβάσεως και των μνημονίων συνιστούν πράξεις εσχάτης προδοσίας (134 2α’ γ’ τρόπος τέλεσης Π.Κ) ενεργοποιείται το καθήκον των Ελλήνων εις την διά παντός μέσον αντίσταση (120 παρ. 4Σ). Συγχρόνως αναστέλλεται η παραγραφή (άρθρο 120 παρ. 3Σ) των αδικημάτων που διαπράττονται σε βάρος της δημόσιας περιουσίας και των ατομικών δικαιωμάτων».

Φτάνουν αυτά ή θέλετε και την αποφώνηση;

«Σημειούται τέλος ότι προ των προ φυλακισθέντων αγωνιστών της Ιερισσού όπως και παντός ετέρου υπέρ της πατρίδος αγωνιζομένου ευλαβώς υποκλίνομαι. Ιωακειμίδης Ε. Σάββας, νομικός Μ.Δ. Ποινικού Δικαίου, υπ. διδάκτωρ Νομικής Σχολής Αθηνών, Πάτρα».

Άντε Σάββα μου, να πάρεις το ρημάδι το διδακτορικό σου, να πιάσεις κανένα καλό πόστο, μη χάσει το ποινικό Δίκαιο τέτοιο κελεπούρι…"