ΠΕΡΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΩΝ... (ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ)

*Ακολουθεί σχόλιο του blog
Επειδή πολλά και διάφορα βλέπουν το φως της δημοσιότητας τελευταία σχετικά με την αξιοποίηση υλικού από συνεντεύξεις υπόπτων ή κατηγορουμένων στην υπόθεση των Σκουριών και σε άλλες σχετικές, ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. 

 Το ότι η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) διαμαρτύρεται ότι οι συνομιλίες με δημοσιογράφους παρακολουθούνται από την ΕΥΠ και καταγράφονται και μάλιστα περιλαμβάνονται στις δικογραφίες προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικό υλικό εγκληματικής δράσης, είναι μια φούσκα και μισή… 

Δηλαδή αν είμαι ο Παλαιοκώστας και το κινητό μου παρακολουθείται, και μιλάω με δημοσιογράφο, δεν «πιάνεται» ότι πω… Και ας αποκαλύψω και το που θα είναι η επόμενη ληστεία μου… Αφού μιλάω με δημοσιογράφο… Να είμαστε σοβαροί. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι όταν το τηλέφωνό μου παρακολουθείται, δεν γίνεται διάκριση με ποιόν μιλάω… Αν πω κάτι επιβαρυντικό και ο συνομιλητής μου είναι δημοσιογράφος, αθωώνομαι; Για να ξέρουμε…

Και τελικά, αν η αμετροέπεια δεν είναι και από τα δυνατά μου χαρακτηριστικά, και λέω σε συνεντεύξεις ή δημοσίως πράγματα που δεν λέγονται, (βλέπε Πάνος Καμμένος), δεν φταίει μετά η δικαιοσύνη που με εγκαλεί για περεταίρω εξηγήσεις… Ας πρόσεχα, έτσι; Διότι δεν χρειάζεται να καταγραφώ να λέω «πάμε να τους κάψουμε…»… Η ηθική αυτουργία και η προτροπή σε παράνομες ενέργειες με την σπορά ψευδών η κατασκευασμένων ειδήσεων στον Τύπο για την δημιουργία κλίματος έχουν άμεση σχέση και οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές. Ας προσέχουν λοιπόν όσοι βλέποντας ένα μικρόφωνο μπροστά στη μούρη τους εκστασιάζονται, διότι αποδεικνύεται καθημερινά ότι η δικαιοσύνη δεν αστειεύεται…

Από την άλλη μεριά, το ότι η χρήση υλικού παρακολούθησης ως αποδεικτικού υλικού σε δικογραφίες έχει γίνει της μόδας και είναι άγνωστο αν όλες οι παρακολουθήσεις τηλεπικοινωνιών έχουν εισαγγελική εντολή για άρση του προσωπικού απορρήτου, είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα και συμφωνούμε απόλυτα συντασσόμενος με όποιον ανησυχεί… Κανείς υπεράνω νόμων, και το εννοούμε: ΚΑΝΕΙΣ…

Αναδημοσίευση από www.metalleiachalkidikis.gr

*ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ BLOG: Το σχόλιο του ιστολογίου "Μεταλλεία Χαλκιδικής" μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους και ειδικά η τελευταία του φράση: "Κανείς υπεράνω νόμων".

Δικαίως τα συνδικαλιστικά όργανα του δημοσιογραφικού κόσμου διατυπώνουν την ενόχληση και την ανησυχία τους για την τροπή που έχει πάρει η υπόθεση των Σκουριών αναφορικά με τις συνομιλίες ή και τις συνεντεύξεις που είχαν ή πήραν κάποιοι δημοσιογράφοι από πρόσωπα που εμπλέκονται στις δικογραφίες που έχουν σχηματιστεί για τις Σκουριές.

Το λειτούργημα της καλώς εννοούμενης δημοσιογραφίας θα πρέπει να προστατευτεί και να μην εξισωθεί με τις όποιες αξιόποινες πράξεις διερευνά η δικαιοσύνη. Νομίζουμε ότι στο τέλος αυτό θα επικρατήσει, καθώς ένας δημοσιογράφος δε γίνεται να φέρει και ποινική ευθύνη για τις όποιες πράξεις του συνομιλητή του.

Αυτό όμως που, κατά τη γνώμη μας, θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά τα θεσμικά όργανα των δημοσιογράφων είναι το πως θα προστατευτεί ο ίδιος ο χώρος τους και η κοινωνία από την κατευθυνόμενη σχεδόν υπερβαίνουσα τα όρια της προπαγάνδας δημοσιογραφία.

Ο κάθε δημοσιογράφος έχει το δικαίωμα να έχει την άποψη του και να την καταθέτει δημόσια μέσω του μέσου που εργάζεται και εκπροσωπεί. Αυτό όμως που συνέβει στην περίπτωση της συντονισμένης επιχείρησης ποινικοποίησης της μεταλλευτικής δραστηριότητας της ΒΑ Χαλκιδικής δε νομίζουμε ότι έχει προηγούμενο στα μεταπολιτευτικά δημοσιογραφικά χρονικά.

Ιστορικές εφημερίδες και αξιόλογοι δημοσιογράφοι μετατράπηκαν σε φερέφωνα των πολέμιων της μεταλλευτικής, αδιαφορώντας επιδεικτικά για τη φωνή, τις απόψεις και τα επιχείρήματα της άλλης πλευράς και κυρίως της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας της ΒΑ Χαλκιδικής, που ξέρει καλύτερα από τον καθένα τη σημασία και την αξία αυτής της παραγωγικής δραστηριότητας.

Διαβάσαμε και ακούσαμε απίστευτα πράγματα, όπως πχ ότι θα απαλλοτριωθούν σπίτια και περιουσίες στη Μ. Παναγία αιφνιδιαστικά και χωρίς καμία προειδοποίηση. Όχι επειδή προέκυψε από κάποια δημοσιογραφική έρευνα αλλά επειδή συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι υιοθέτησαν άκριτα τους ισχυρισμούς αντιδρώντων και τους αναπαρήγαγαν δημόσια. Ο σκοπός; Προφανής. Να δημιουργηθεί αναστάτωση και πανικός στις τάξεις των κατοίκων της Μ. Παναγίας.  Όμως η πραγματικότητα για πολλοστή φορά διέψευσε αυτές τις "εμπνεύσεις".

Το ερώτημα όμως είναι κεφαλαιώδες. Απ' αυτού του είδους τη δημοσιογραφία, πως μπορεί να προστατευτεί κάποιος ή μια ολόκληρη κοινωνία, χωρίς η προσφυγή στη δικαιοσύνη να φαντάζει ως η ενδεδειγμένη λύση που οδηγεί αναπόφευκτα στην κατακριτέα πονικοποίηση της ελευθερίας του δημοσιογραφικού λόγου;

Μήπως λοιπόν τα ίδια θεσμικά όργανα των δημοσιογράφων, τα οποία θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν είναι εξίσου κομματικά ενεργούμενα, πρέπει να αναλάβουν δράση γι' αυτού του είδους τη "δημοσιογραφία", που την υποβαθμίζει και την απαξιώνει στα μάτια των πολιτών, όπως αντίστοιχα έχει συμβεί με την πολιτική και τους πολιτικούς;