"Η ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΙΣΣΟ"

Tου Πάσχου Μανδραβέλη

*Ακολουθεί σχόλιο του blog

Ένα από τα θύματα του αγώνα που κάνουν κάποιοι κάτοικοι της Ιερισσού κατά της επένδυσης για εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές, ήταν και το αστυνομικό τμήμα της πόλης. Αυτό υπήρξε μόνιμος στόχος επιθέσεων από «γνωστούς-αγνώστους», με αποκορύφωμα τον εμπρησμό του τον Απρίλιο του 2013. 

Η απάντηση της Ελληνικής Αστυνομίας στις επιθέσεις ήταν απομάκρυνσή του προκειμένου να μη δημιουργούνται εντάσεις, αφού κάθε φορά που γινόταν κάποια έρευνα για την τρομοκρατική επίθεση στο εργοτάξιο (με ομηρίες εργαζομένων και εμπρησμό μηχανημάτων στις 17.2.2013), κάποιοι ξεσπούσαν κατά της περιουσίας του ελληνικού λαού.

Ο εμπρησμός του Αστυνομικού Τμήματος χαρακτηρίστηκε (κατά την προσφιλή έκφραση της Αριστεράς) «προβοκάτσια με στόχο να δυσφημισθεί ο αγώνας». Δεν ξέρουμε αν και κατά πόσο ήταν προβοκάτσια αλλά -για να πούμε την αλήθεια- ο «επικεφαλής του ανένδοτου» κ. Τόλης Παπαγεωργίου δεν έβαλε τα αστυνομικά τμήματα στον κατάλογο των επιθέσεων, τον οποίο δημόσια ανακοίνωσε σε εκδήλωση στη Θράκη, λίγες μέρες μετά την επίθεση στις Σκουριές.  

«Οταν υπήρχε γεωτρύπανο σε μας, πηγαίναμε και το καίγαμε», είπε ο επικεφαλής του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων. «Δεν δούλεψε γεωτρύπανο σε μας, όλα τα κάψαμε και τα ανατινάξαμε. Οταν ξεκινήσει γεωτρύπανο να δουλεύει στις Σάπες ή στο Πέραμα, πρέπει εμείς να είμαστε εκεί. Και θα συνειδητοποιήσουν τότε ότι πρέπει να κάνουν κάτι, να φωνάξουν τα ΜΑΤ. Και από τη στιγμή που θα έρθουν τα ΜΑΤ το παιχνίδι το έχουν χάσει».

Οπως και να έχει το ζήτημα, όμως, το αστυνομικό τμήμα έπειτα από πολλές επιθέσεις έκλεισε τον περασμένο Μάρτιο. Με έκπληξη, όμως, διαβάσαμε την Παρασκευή στο κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ και ένθερμο υποστηρικτή του «αγώνα στις Σκουριές», την καταγγελία ότι «η περιοχή έμεινε αφύλακτη έναντι της εγκληματικότητας» (Αυγή 23.11.2013). 

Όπως έγραφε το σχετικό δημοσίευμα: «Στην τύχη της αφέθηκε η Ιερισσός καθώς το αστυνομικό τμήμα δεν λειτουργεί εδώ και μήνες. “Με βάρδιες σε φυλάκια προσπαθούμε να προστατευτούμε από μόνοι μας, ειδοποιώντας όταν συμβαίνει κάτι. Πριν από λίγο καιρό, όταν κάποιοι συγχωριανοί είδαν να οδηγούν το αμάξι μου άγνωστοι, με ειδοποίησαν και ευτυχώς το βρήκαμε. Οι κλοπές και γενικά η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί”».

Αυτή η στάση, βεβαίως, δεν είναι επ’ ουδενί αριστερή· είναι η τυπική νεοελληνική, που λαϊκίστικα αγκαλιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και εκφράζεται σε διάφορες μορφές. Πολλοί θέλουν αστυνόμευση χωρίς αστυνομικούς (η παρουσία των οποίων είναι εξ ορισμού «προκλητική»), ανάπτυξη χωρίς επενδύσεις, ευρωπαϊκή ευημερία χωρίς ευρωπαϊκούς θεσμούς, πρόωρες συντάξεις χωρίς εισφορές, μεγάλο κράτος χωρίς φόρους, αυθαίρετα στα ρέματα και προστασία από τις πλημμύρες, εξασφάλιση εργασίας των πτυχιούχων χωρίς «εντατικοποίηση των σπουδών», καθαρές πόλεις χωρίς οργανωμένους χώρους ταφής υπολειμμάτων κ.λπ.

Με την ίδια λογική, λοιπόν, και η Ιερισσός έμεινε χωρίς αστυνομικό τμήμα. Έτσι οι επαναστατημένοι δεν μπορούν να εκτονώσουν τη «δίκαιη οργή τους» κάθε φορά που οι δικαστικές αρχές επιχειρούν να διαλευκάνουν τις τρομοκρατικές επιθέσεις, αλλά το τίμημα πληρώνουν όλοι οι κάτοικοι αφού τους στερείται το αγαθό της ασφάλειας. Κάπως έτσι δεν έπεσαν οριζόντια -επί δικαίων και αδίκων- τα δεινά της χρεοκοπίας;

Αναδημοσίευση από news.kathimerini.gr

*ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ BLOG: Είναι αμέτρητα στην κυριολεξία τα παράλογα, που αυτός ο "αγώνας" επιχείρησε να ντύσει με το "ένδυμα" της λογικής. 

 Από τη μια να... φωνάζουν και να... καταγγέλλουν για "αστυνομοκρατία" εκείνοι που πείστηκαν, ότι μέσω της έλευσης και της ισχυρής αστυνομικής παρουσίας στην περιοχή θα ματαιωθεί η μεταλλευτική επένδυση και από την άλλη να... διαμαρτύρονται για την απουσία της αστυνομίας, όταν έκαναν... αγώνα για να την απομακρύνουν μέσα από τα πόδια τους, είναι ένα από τα μύρια όσα "ακατάληπτα" επεισόδια, που έχουμε δεί στην εξέλιξη αυτής της υπόθεσης.

Πλανώνται όμως πλάνην οικτράν, αν νομίζουν ότι ο κόσμος της Ιερισσού και των 3 υπολοίπων χωριών, συμπεριλαμβανομένης και της Αμμουλιανής δεν έχει συνειδητοποιεί πλέον ότι όλα αυτά τα κινητοποιεί μια "δύναμη" ή... ανάγκη, που υπερβαίνει κατά πολύ τη δικαιολογημένη ως ένα βαθμό ευαισθησία για το περιβάλλον... Έχει καταλάβει αυτός ο κόσμος τι ακριβώς συμβαίνει. Το λένε οι ίδιοι οι κάτοικοι, όπου βέβαια οι "τοίχοι δεν έχουν αυτιά"! Όχι όμως σε δημόσιους χώρους, καφενεία και πλατείες του παραλιακού μετώπου.

Γιατί δεν είναι μόνο η αύξηση της εγκληματικότητας που προβληματίζει τις μικρές κοινωνίες αυτών των χωριών. Εκτός αυτής, έχουν να αντιμετωπίσουν την ασφυκτική και σε μόνιμη βάση ψυχολογική πίεση, που υφίστανται από τους επαγγελματίες "οικολόγους", που απαιτούν παρουσία και συμμετοχή στα δρώμενα τους, για να μην υπάρξουν...συνέπειες, όπως μια πιθανή διαπόμπευση και επακόλουθη περιθωριοποίηση ή στοχοποίηση.

Μήπως, η μικρή συμμετοχή κατοίκων στο περιφερόμενο "καραβάνι της χαράς" ήταν μια πρώτη αντίδραση; Μήπως οι κάτοικοι αυτών των περιοχών θέλουν πια να επανέλθουν σε φυσιολογικούς ρυθμούς, χωρίς της συνήθεις... καμπανοκρουσίες και... αντιχήσεις τυμπάνων ενός "αγώνα", που δεν πείθει οτι αφορά το σύνολο μιας κοινωνίας, αλλά ένα μικρό κομμάτι της; Μήπως;