«O ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΣ - Στον χώρο του περιβάλλοντος ο κάθε πικραμένος έχει άποψη»

Από τον Σκεπτόμενο Πολίτη. Για τον κυρ-Νίκο.

«Πριν από χρόνια διάβασα ότι στον τάδε ραδιοφωνικό σταθμό θ’ αναλάμβαναν μια οικολoγική εκπομπή δυο γνωστές μοντέλες. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να σκεφτώ ότι καιρός ήταν να γίνω κι εγώ μοντέλο. 

Πριν όμως προχωρήσω στη νέα μου δραστηριότητα, μια δημοσιογράφος με κάλεσε σε τηλεοπτική συζήτηση για τις χωματερές της Αττικής. Όπως ήταν φυσικό, ρώτησα τόσο για τη δομή της συζήτησης όσο και για τους συμμετέχοντες. Με πληροφόρησε ότι θα προβαλλόταν ειδική βιντεοταινία που γύρισε ο κ. Κοντογιαννίδης. «Δείχνει», μου εξήγησε, «το εξαιρετικό περιβάλλον που θα καταστραφεί στις περιοχές που προτείνονται για να γίνουν ο χώροι υγειονομικής ταφής. Ο ίδιος θα στηρίξει την άποψή του».

Επειδή θεώρησα ότι αναφερόταν σε κάποιον επαγγελματία του περιβάλλοντος, ρώτησα αν μιλά για κάποιον περιβαλλοντολόγο ή για τον γνωστό και καλό ηθοποιό. Η απάντηση ήταν: «για τον ηθοποιό». Την ενημέρωσα ότι εγώ θα πήγαινα να μιλήσω στην εκπομπή όταν θα συζητούσαν για θέατρο. «Θα έρθω», την ενημέρωσα, «και με βιντεοταινία για την κρίση στο ελεύθερο θέατρο και το δραματολόγιο του χειμώνα. Εφόσον ο κ. Κοντογιαννίδης αποφάσισε ν’ ασχοληθεί με το περιβάλλον, εγώ θ’ ασχοληθώ με το θέατρο».

Η κυρία είχε αντιρρήσεις: «Δεν επιτρέπεται να έχει άποψη ο πολίτης;». Και βέβαια πρέπει να έχει. Φαντάστηκε, όμως, κανένας τον κ. Κοντογιαννίδη να κάνει ταινία για τις εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς ή -ακόμη περισσότερο- ν’ ανοίγει δικό του ιατρείο;

Φαίνεται, όμως, λογικό, σε δεύτερη σκέψη, ο κ. Κοντογιαννίδης να έχει άποψη. Όχι τόσο ως οικολόγος, όσο ως ηθοποιός της επιθεώρησης, που θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει σ’ ένα επιθεωρησιακό νούμερο με τίτλο «Ο Καραγκιόζης Οικολόγος».

Ως επαγγελματίας, ένας παθολόγος, θα έλεγα, του περιβάλλοντος, καθημερινά διαπιστώνω ότι αρκεί να είσαι ή να σε θεωρούν ευαισθητοποιημένο σε θέματα περιβάλλοντος, οπότε δηλώνεις οικολόγος και μπορείς να λες ό,τι μπαρούφα κατεβάσει η κούτρα σου. Κάποτε, στο υπουργείο Παιδείας διόρισαν μια τελείως ανισόρροπη, υπεύθυνη της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης σε νομό της Πελοποννήσου. Στην απορία μου προς τους αρμόδιους «είστε με τα καλά σας;» η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «είναι πολύ ευαισθητοποιημένη!»

Εδώ θα χρησιμοποιήσω τον έξοχο Νίκο Δήμου, του οποίου τα κείμενα θεωρώ αξεπέραστα. Ποιός, άραγε, είναι ο περισσότερο ευαισθητοποιημένος σε ιατρικά θέματα; Προφανώς, ο υποχόνδριος. Θ’ ανέθετες, άραγε, ιατρικές πράξεις και διδασκαλία στα σχολεία ιατρικών θεμάτων σ’ έναν υποχόνδριο; Προφανώς όχι. Όμως, είτε αναφερόμαστε στην περιβαλλοντική εκπαίδευση είτε σε άλλα οικολογικά θέματα, οι «οικοχόνδριοι» (εξαίρετος όρος του Δήμου) κυριαρχούν.

Προσωπικά, ποτέ δεν σκέφτηκα, περνώντας έξω απ’ τον Ευαγγελισμό, να μπω και ν’ αρχίσω εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς. Όμως στον χώρο του περιβάλλοντος ο κάθε πικραμένος έχει άποψη…»

(Κείμενο του Ν. Σ. Μάργαρη, Lifo.gr, 28/9/2011.

------------------------------------------------------------------------------

Ο κυρ-Νίκος ήταν πάνω απ’ όλα, μέγας δάσκαλος στα Πανεπιστήμια Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Θεσσαλίας και Αιγαίου. Αληθινός επιστήμονας της οικολογίας, πρωτοπόρος της Μεσογειακής Οικολογίας Φυτών. Πολυτάλαντος, πολυγραφότατος, οξυδερκής, γλαφυρός, καυστικός. Αμείλικτος  πολέμιος των «οικολόγων». Έφυγε τον Αύγουστο του 2013.