ΟΙ ΕΤΕΡΟΦΩΤΟΙ

Σκεπτόμενος Πολίτης 

Όσο πλησιάζουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές, το τοπίο ξεκαθαρίζει στη Χαλκιδική. Και στην Κ. Μακεδονία γενικότερα. Κομβικό σημείο για τον αυτοαποκαλούμενο ΣΥΡΙΖ«Α», τους «οικολόγους», τους παρατρεχάμενους και την υπόλοιπη παρέα, αναδεικνύονται τα μεταλλεία χρυσού. Χαλκιδικής τε και άλλων περιοχών.

 Σε συνδυασμό με (ανα-) μόχλευση τοπικιστικών επιδιώξεων, ποντάρουν και βαθαίνουν το διχασμό στις τοπικές κοινωνίες, για να μαζέψουν ψηφαλάκια. Είναι πράγματι θλιβερό ότι οι υποψήφιοι που στηρίζει αυτό το (α-) πολιτικό συνονθύλευμα, ακολουθούν την πεπατημένη, υιοθετώντας τη γνωστή, ξύλινη ψευτο-προοδευτική γλώσσα. Χωρίς όραμα και ελλείψει σοβαρών θέσεων και προτάσεων για τον τόπο τους, αυτοκαταναλώνονται σε φανφάρες κατά της μεταλλείας και βιομηχανίας. Απόλυτα προβλέψιμοι. 

Είναι χρήσιμο πάντως να επισημάνουμε έστω και πρόχειρα, κάποια πράγματα:

- Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει βάρος στις εκλογές αυτές, ελπίζοντας ότι η Χαλκιδική θα είναι κάτι σαν προπύργιο-σύμβολο, κόντρα στην «κυβέρνηση του μνημονίου». Μια ωραία επαγωγική σαλάτα δηλαδή: μνημόνιο, δυσαρέσκεια, εκλογές, οικολογία, περιβαλλοντικές καταστροφές, ψηφίστε μας να σωθείτε.

- Η επιτυχία να εκλεγεί βουλευτίνα Χαλκιδικής η τέως εργολήπτρια της TVX, καλλιεργεί φρούδες ελπίδες και για τον ενωτικό (;) αντιμεταλλευτικό υποψήφιο δήμαρχο Αριστοτέλη. Όμως άλλα τα κουκιά που χρειάζονται γιά βουλευτή κι άλλα για δήμαρχο.

- Ο ΣΥΡΙΖΑ, τύποις δεν επέβαλε τον επίσημο υποψήφιό του (γνωστό μεταλλειοφάγο καθηγηταρά), αλλά ακολούθησε την άλλη πονηρή τακτική του: Να είναι από πίσω και να υποστηρίζει/υποκινεί/ελέγχει κάθε λογής «αυθόρμητους», «ανεξάρτητους», «ενεργούς» πολίτες (ουσιαστικά δικούς του), που δημιουργούν γενικό μπάχαλο: Αγανακτισμένοι, Δεν Πληρώνω, το Κίνημα της Πατάτας, Γιαουρτοκομμάντος, Ομάδες Γειτονιάς, Καταληψίες, ο κατάλογος είναι μακρύς. 

- Σε άλλες περιπτώσεις τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. «Αγωνιστές» Συριζο-υποψήφιοι απροκάλυπτα θέτουν σαν μοναδικό σκοπό της καθόδου τους στις εκλογές, τη ματαίωση της μεταλλευτικής επένδυσης. Για τα υπόλοιπα θέματα που ταλανίζουν την περιφέρεια, τηρούν σιγή ιχθύος. Τι να πουν άλλωστε.  

- Ο αντιμεταλλευτικός υποψήφιος Αριστοτέλη, κινείται στη σκιά ΣΥΡΙΖΑ και «οικολόγων». Αν και πιπιλάει την ίδια καραμέλα με όλους της παρέας, δεν τολμάει να πάρει ανοιχτά θέση κατά των μεταλλείων. Το γιατί, το είχαμε αναλύσει σε προηγούμενη ανάρτηση. Δύσκολο τελικά να συμβιβάσεις τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημοτών που είναι υπέρ του έργου, τις σκοτεινές επιδιώξεις των «οικολόγων», τα κατά τόπους μικροπολιτικά συμφέροντα, τη συλλογή ψήφων. Και όλα αυτά υπό την εποπτεία του Διευθυντηρίου (συγγνώμη, του Συντονιστικού). 

Η δύναμη της έλξης και η γοητεία των μεταλλείων, καταδεικνύουν ότι το μεγάλο αυτό έργο ξεπερνά τη Χαλκιδική, τους πολέμιούς του, τους υποστηρικτές του (μέσα κι ο υποφαινόμενος φυσικά). Γι’ αυτό και χαρίζει τη λάμψη, το φώς, την αίγλη του, σε κάθε λογής αποτυχημένους Παρασιτικούς, που στηρίζουν την ύπαρξή τους στην ύπαρξη του «αντιπάλου». 

Κάποιοι άλλοι Παρασιτικοί βρήκαν θέμα να ασχολούνται. Άλλοι έδωσαν διέξοδο στα υπαρξιακά και πολιτικά αδιέξοδα  και νόημα στη ζωή τους. Δεν χρειάζεται να ξαναλέμε τα ίδια, για τα Παρασιτικά συμφέροντα που υποκινούν την «αγνή» φιλοπεριβαλλοντική αντίδραση κατά των μεταλλείων χρυσού. 

Μια άκρως εντυπωσιακή και πολυεπίπεδη επίδραση λοιπόν. Ιδιαίτερα προς τους Παρασιτικούς. Φαντάζεσθε να μην έχουμε μια μέρα τα μεταλλεία, την κακή εταιρεία, τους αδίστακτους Καναδούς; «Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις», όπως θα έλεγε κι ο Καβάφης..