ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ...

*Ακολουθεί σχόλιο του blog

Κάποιοι παρεξήγησαν ίσως την ετυμολογία της λέξης… Δημοψήφισμα δεν σημαίνει ψηφίζουμε για… το δήμο μας. Ανοίξαμε τα λεξικά και βρήκαμε πως δημοψήφισμα (λατ. referendum) είναι μια διαδικασία άμεσης ψηφοφορίας ολόκληρου του εκλογικού σώματος, προκειμένου να επικυρωθεί ή να απορριφθεί μια πρόταση που έχει ιδιαίτερη σημασία για ένα κράτος.

 Δημοψηφίσματα διοργανώνονται συνήθως για σημαντικά ζητήματα, όπως για την υιοθέτηση νέου Συντάγματος, την επικύρωση νέας Συνθήκης, κ.λπ.

Θυμάστε που ψηφίσαμε για να φύγει ο βασιλιάς; Ανοίξαμε και τον ισχύοντα Κώδικα Δήμων & Κοινοτήτων και βρήκαμε (Άρθρο 216 – Τοπικά Δημοψηφίσματα) πως «οι δημοτικές και κοινοτικές αρχές, προκειμένου να λάβουν απόφαση για σοβαρά θέματα που ανήκουν στη σφαίρα των αρμοδιοτήτων τους, μπορούν να διεξάγουν τοπικό δημοψήφισμα, σύμφωνα με τις ειδικότερες ρυθμίσεις του παρόντος. Σε κάθε περίπτωση αντικείμενα τοπικών δημοψηφισμάτων δεν μπορούν να αποτελούν τα θέματα εθνικής πολιτικής, καθώς και εκείνα που συνιστούν περιφερειακές και νομαρχιακές αρμοδιότητες».

Αν κάποιοι νομίζουν πως η εξορυκτική πολιτική της Ελλάδος είναι ένα ελάσσονος σημασίας, τοπικό θέμα του δήμου Αριστοτέλη, ας προχωρήσουν σε δημοψήφισμα, μόνο που θα είναι άκυρο… Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: 

Στην Λέσβο λειτουργούσε η τριετούς φοίτησης σχολή για δασκάλους η λεγόμενη Παιδαγωγική Ακαδημία Μυτιλήνης. Αρχές της δεκαετίας του 1980 άρχισαν οι προαγγελίες για τη δημιουργία του Πανεπιστημίου Αιγαίου, με δύο αρχικά τμήματα στη Λέσβο, το Τμήμα Περιβάλλοντος και το Τμήμα Ανθρωπογεωγραφίας.

Παράλληλα η Παιδαγωγική Ακαδημία θα απομακρυνόταν – ήδη υπήρχαν πολλά Παιδαγωγικά Τμήματα και μάλιστα τετραετούς φοίτησης. Με το που μαθεύτηκε αυτό, οι ντόπιοι, πρωτοστατούντων των ταξιτζήδων, των σουβλατζήδων και ιδιοκτητών φοιτητικών καταλυμάτων, έκαναν σαν τρελοί! «Αυτό ποτέ δεν θα περάσει», «θα φύγει η Ακαδημία και θα μαραζώσει το νησί», «τόσοι επαγγελματίες ζουν από τους φοιτητές», και άλλα τέτοια… 

Φυσικά βρήκαν άξιους συμπαραστάτες την τότε αντιπολίτευση η οποία έλεγε όχι στο Πανεπιστήμιο, απλά και μόνο επειδή ήταν κυβερνητική απόφαση… (σας θυμίζει τίποτε;). Όλοι αυτοί πίεζαν μάλιστα να γίνει δημοψήφισμα! Αποτέλεσμα; Έφυγε η Ακαδημία με τους 300-350 φοιτητές και καθηγητές και ήρθε το Πανεπιστήμιο με μια πανεπιστημιακή κοινότητα που αριθμεί σήμερα κάποιες χιλιάδες φοιτητές με 6 σχολές τετραετούς φοίτησης, μεταπτυχιακά τμήματα και μια στρατιά καθηγητάδες…

Σκεφθείτε να είχαμε αφήσει στο τοπικό δημοψήφισμα της Μυτιλήνης του ’80 την απόφαση της δημιουργίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου στο νησί, ενός Πανεπιστημίου που απλώνεται σήμερα σε όλο το Αιγαίο προσφέροντας γνώσεις στους φοιτητές και δίνοντας ζωή (και εισόδημα) στις τοπικές κοινωνίες.

Αν το παράδειγμα σας φαίνεται ακραίο, υπάρχουν κι άλλα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, όπου το «εμείς αποφασίζουμε για τον τόπο μας» έχει παρεξηγηθεί σε μεγάλο βαθμό…

Αναδημοσίευση από www.metalleiachalkidikis.gr

*ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ BLOG: Μακάρι όλες αυτές οι... παρεξηγήσεις που στέρησαν την ειρήνη, την ηρεμία και τη συνοχή από την κοινωνία της ΒΑ Χαλκιδικής να λυθούν τόσο απλά και το συντομότερο δυνατόν!