ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΦΙΛΕ ΧΡΗΣΤΟ ΜΠΡΙΚΟ...

Το πλούσιο υπέδαφος της Αριστοτελικής γης έγινε ακόμη πλουσιότερο... 

Από χθές στα σπλάχνα της φιλοξενείται το σπάνιο κράμα ενός μεγάλου αντρός. Μιας εμβληματικής προσωπικότητας για τη ΒΑ Χαλκιδική. Του Χρήστου Μπρίκου που σε ηλικία 62  ετών η μοίρα αποφάσισε πως ήταν έτοιμος για το μεγάλο ταξίδι.

Την αξία του και το δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνει το έδειξαν με την αθρόα προσέλευση τους εκατοντάδες κόσμου που βρέθηκαν χθες το μεσημέρι στον Άγιο Νικόλαο της Στρατονίκης για να τον αποχαιρετήσουν.

Ανάμεσα τους οι Χρήστος Πάχτας και Γιάννης Μίχος, που άφησαν στην άκρη τις προεκλογικές κόντρες τους για να αποδώσουν τιμή, όπως και πολλοί άλλοι, σ’ έναν άνθρωπο, που είχε κερδίσει τον σεβασμό και την αγάπη των συντοπιτών του. Όχι άδικα!

Ο Χρήστος ήταν ένας ΜΕΤΑΛΛΆΝΘΡΩΠΟΣ με κεφαλαία γράμματα. Όλη του η ζωή αποτέλεσε ένα κορυφαίο υπόδειγμα προσφοράς και αντιστοιχίας λόγων και έργων. Είτε εργαζόμενος ως ηλεκτρολόγος στα μεταλλεία, είτε λειτουργώντας ως γεφυροποιός για την τοπική κοινωνία, που επί 12 χρόνια τον εξέλεγε πρόεδρο της κοινότητας Στρατονίκης.

Στοιχεία συμπεριφοράς που δεν τον εγκατέλειψαν ούτε και στις στερνές ώρες του. Πριν φύγει άφησε μια «εντολή», που στα αυτιά όσων την άκουσαν ήχησε και θα συνεχίζει να ηχεί σαν ακριβή παρακαταθήκη:

«Το μεταλλείο και τα μάτια σας. Για το κοινό καλό της κοινωνίας και του τόπου», είπε...  

Του απαντάμε και εμείς: «Χρήστο μην ανησυχείς. Όλα θα πάνε καλά και θα γίνουν σαν να μην λείπεις λεπτό από κοντά μας. Ο λόγος, το έργο, το ήθος και οι αξίες σου δε θα φύγουν ΠΟΤΈ από τη σκέψη μας. Θα μείνουν για ΠΆΝΤΑ ζωντανά, όπως και εσύ.»

Ακολουθεί ο επικήδειος λόγος, που εκφώνησε για το Χρήστο Μπρίκο ο αντιδήμαρχος Αριστοτέλη Βασίλης Μοσχόπουλος.

            «Εάν η απώλεια είναι συνάρτηση της προσφοράς, τότε το κενό που αφήνει ο θάνατος σου Χρήστο είναι τεράστιο.

            Και πράγματι καθώς ήσουν ένας πραγματικός υπηρέτης του κόσμου. Και μεγαλώνει ο πόνος μας γιατί η αγάπη που είχαμε στο πρόσωπό σου ήταν απέραντη. Αγάπη που μας την ενέπνευσες με τον χαρακτήρα σου, τη συμπεριφορά σου και το μεγαλείο της καρδιάς σου.

            Προσωπικά ήμουν συνοδοιπόρος σ’ όλες τις εκφάνσεις της ασθένειάς σου. Παρακολούθησα από κοντά τον άνισο αγώνα που έδινες με την αρρώστια σου. Έγινες για μένα παράδειγμα δύναμης και θαυμασμού για τη δύναμη της ψυχής σου και τη γενναιότητα που αγωνιζόσουν.

            Ο πόνος μας είναι βαθύς γιατί εκτός από έναν πραγματικό φίλο, χάνουμε έναν τεράστιο άνθρωπο, έναν πραγματικό αγωνιστή με ιδέες, πυγμή, αποφασιστικότητα, πολύτιμο για την Κοινότητα της Στρατονίκης αλλά και χρήσιμο για όλο το Δήμο Αριστοτέλη.

            Υπηρέτησες με ανιδιοτέλεια τα συμφέροντα της κοινωνίας. Μια ζωή θα σε θυμόμαστε μπροστάρη στους αγώνες, μαχητικό, ενωτικό  αλλά και άκρως ουσιαστικό.

            Θα μας λείψει η συμβουλή σου που ήταν πάντοτε ορθή και καλοπροαίρετη. Δίδαξες με τη στάση σου να μην κρίνεις αλλά να προτείνεις.

            Εκτός από έναν δραστήριο Πρόεδρο έχω γνωρίσει και έναν καταπληκτικό πατέρα. Άνθρωπος που λάτρευε την οικογένειά του και ζούσε για αυτήν. Στοργικός με τα παιδιά του, μειλίχιος με τη γυναίκα του. Μια οικογένεια δεμένη που του συμπαραστάθηκε σ’ όλη αυτή τη δύσκολη πορεία και του μετρίασε τον πόνο με την αγάπη της.

            Σήμερα χάνουμε έναν αδελφικό φίλο και δεν μπορούμε να το πιστέψουμε, γιατί έγραψε με ανεξίτηλα γράμματα τις ιδέες και τις αρχές του επάνω στην καρδιά μας.

   Πολυαγαπημένε μας συνεργάτη και φίλε,

Ευχαριστούμε θερμά για όσα έπραξες για μας όλα αυτά τα χρόνια της πλούσιας προσφοράς σου στα κοινά του τόπου μας, για την ειλικρινή σου στάση, για την αληθινή μας φιλία.

            Καλό ταξίδι αγαπητέ φίλε Χρήστο!

  Αιωνία σου η μνήμη, πολυαγαπημένε μας Πρόεδρε!»