Ο Γερμανικός λιγνίτης: Στο λιγνιτικό κέντρο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, βρίσκονται σε λειτουργία, μεταξύ άλλων, δύο μνημειώδη ορυχεία. Το ένα είναι το λιγνιτωρυχείο Garzweiler, που αναπτύσσεται σε ενεργή επιφάνεια 48.000 στρεμμάτων.
Σε ετήσια βάση εξορύσσονται εδώ 40 εκ. τόνοι λιγνίτη, καθώς
και 150 εκ. κυβικά στείρων. Το άλλο ορυχείο
είναι του Hambach, με ενεργή επιφάνεια 40.000 στρέμματα και ετήσια
εξόρυξη 40 εκ.. τόνων λιγνίτη και 240 εκ. κυβικών στείρων.
Τα αποθέματα λιγνίτη του Hambach υπολογίζονται σε 2,5 δις
τόνους. Του Garzweiler εκτιμώνται σε 1,3 δις τόνους και αναμένεται να
διαρκέσουν με βάση τον επιχειρησιακό σχεδιασμό μέχρι το 2045.
Η εταιρεία RWE εκμεταλλεύεται συνολικά 4 λιγνιτωρυχεία στην
περιοχή, εξορύσσοντας περί τα 100 εκ τόνους λιγνίτη ετήσια, που τροφοδοτούν
μεγάλα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια συνολικής ισχύος 10.300 MW.
Σημειωτέον ότι η Γερμανία συνολικά εξορύσσει περί τα 200 εκ.
τόνους λιγνίτη ετήσια.
Οι προκλήσεις
Για να είναι βιώσιμη μια τέτοιας κλίμακας εκμετάλλευση
ορυκτών πόρων, θα πρέπει να αντιμετωπίσει μεγάλα ζητήματα σε πολλά επίπεδα:
Τεχνικοοικονομικά/επιχειρησιακά, περιβαλλοντικά, κοινωνικά.
Καταρχάς η εξόρυξη τέτοιων όγκων απαιτεί και ανάλογο εξοπλισμό.
Έτσι οι Γερμανοί έχουν δημιουργήσει μεταξύ άλλων, τον Bagger 288, έναν πελώριο,
κινητό, καδοφόρο εκσκαφέα. Με μήκος 220 μ και ύψος 100 μ, ο εκσκαφέας αυτός που
ζυγίζει 13.500 τόννους, μπορεί να εξορύξει 240.000 τόνους την ημέρα. Τα ορυχεία
διαθέτουν και «μικρότερους» εκσκαφείς, με ημερήσιες δυναμικότητες από 60.000 έως 200.000 τόνους ο καθένας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το ορυχείο Garzweiler βρίσκεται σε
απόσταση μικρότερη των 20 χλμ. από την πόλη της Κολωνίας. Κατά την διαχρονική
ανάπτυξη της εκμετάλλευσης των λιγνιτωρυχείων που φθάνει σε βάθη πάνω από 300
μ. κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, χρειάσθηκε να μετακινηθούν οικισμοί.
Επηρεάζει δε τους
αυτοκινητόδρομους της περιοχής. Έτσι, το 2005 έκλεισε και διαλύθηκε ο
αυτοκινητόδρομος Α44, η δε κυκλοφορία διοχετεύθηκε στον Α61 που διαπλατύνθηκε
και στον Α46. Το πλάνο προβλέπει ότι 2017 θα κλείσει ο Α61 και η κυκλοφορία θα
διοχετευθεί στον ανακατασκευασμένο Α44.
Η περιβαλλοντική αποκατάσταση γίνεται παράλληλα με την
εκμετάλλευση. Στο Hambach, το μεγαλύτερο μέρος των στείρων χρησιμοποιείται για
επαναπλήρωση εξοφλημένων τμημάτων του ορυχείου. Το τελικό στάδιο αποκατάστασης
του ορυχείου Garzweiler περιλαμβάνει την πλήρωσή του με ποταμίσιο νερό, ώστε να
δημιουργηθεί η δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη της Γερμανίας.
Μέχρι τώρα πάνω από 170.000 στρέμματα έχουν αποκατασταθεί
και επιστραφεί σαν αγροτική γή και χώροι αναψυχής. Ανάμεσα σε αυτούς και ο
τεχνητός αναδασωμένος λόφος του
Sophienhöhe, που αποτελεί τουριστική ατραξιόν με πανοραμική θέα (δείτε
εδώ το πώς αξιοποιείται τουριστικά ένα τέτοιο μέρος).
Το λιγνιτωρυχεία στηρίζουν φυσικά την ευρύτερη οικονομία της
περιοχής, αποτελώντας τη βάση δημιουργίας αξίας πολλών δις Ευρώ και
διασφαλίζοντας άμεσα και έμμεσα 35.000 θέσεις εργασίας.
Άρα: Παρά το ότι οι Γερμανοί επενδύουν γερά σε ΑΠΕ (ακόμη
και στη γεωθερμία) και τα πυρηνικά τους εργοστάσια θα κλείσουν μέχρι το 2022, η
βιώσιμη αξιοποίηση του λιγνίτη ΔΕΝ πρόκειται να σταματήσει.
Ή αν θέλετε να το
πούμε αλλιώς, θα συνεχίσει για ακριβώς αυτούς τους λόγους. Μιλάμε για μεγάλες
κλίμακες μεγέθους, ανάλογες της Γερμανικής οικονομίας, αλλά και συμβατές με την
περιβαλλοντική ευαισθησία της Γερμανικής κοινωνίας.
Οποιαδήποτε σύγκριση με τα «οικολογικά» δρώμενα στην
Ελλαδάρα, αναφορικά με τη ΔΕΗ, αλλά και γενικότερα με τη μεταλλεία στην Ελλάδα,
είναι αδύνατη. Εδώ οι Έλληνες «οικολόγοι» φαίνεται πως ανακάλυψαν μυστηριωδώς,
τον μαγικό τρόπο να παράγουμε ενέργεια με παρθενογένεση από το τίποτε και να
ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς ορυκτά και μέταλλα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου