ΟΙ «ΝΕΟ-ΛΟΥΔΔΙΤΕΣ» ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ (Email)

*Γράφει ο Προμηθεύς
Κατά τον 19^ο αιώνα, την εποχή της Βιομηχανικής Επαναστάσεως, παρατηρήθηκε το εξής φαινόμενο στην Αγγλία, μητρόπολη τότε του βιομηχανικού καπιταλισμού. Εργάτες έσπαζαν τα μηχανήματα των εργοστασίων, για να αποτρέψουν, κατ’ αυτόν τον τρόπο, την εκβιομηχάνιση της παραγωγής, εξ αιτίας της οποίας φοβούνταν ότι θα έχαναν τις δουλειές τους, αφού τα ανθρώπινα εργατικά χέρια θα αντικαθίσταντο από τις μηχανές.

Βεβαίως, η συνέχεια της ιστορίας είναι γνωστή. Οι εξεγερθέντες «μηχανοσπάστες» (οι «Λουδδίτες», όπως ονομάσθηκαν) έπεσαν έξω στους υπολογισμούς τους, και στα δυο:

- ούτε την βιομηχανική επανάσταση μπόρεσαν να αποτρέψουν,

- ούτε οδήγησε η τελευταία στην περιλάλητη, δήθεν επαπειλούμενη εξαφάνιση του εργαζομένου ως φυσικού προσώπου και στην ολική αντικατάσταση του ανθρώπου από την μηχανή.

Η εισαγωγή της σύγχρονης για την εποχή τεχνολογίας στην παραγωγή επέφερε μεν την απώλεια κάποιων θέσεων εργασίας, κατά κανόνα χειρωνακτικής και ανειδίκευτης, πλην όμως, από την άλλη πλευρά, κατέστησε αναγκαία την πρόσληψη και απασχόληση εργαζομένων σε μία σειρά τομέων και αντικειμένων, που σχετίζονταν ακριβώς με τον χειρισμό των νεοεισαχθέντων μηχανημάτων και διάνοιξε νέες ευκαιρίες απασχολήσεως ανθρωπίνου δυναμικού, άγνωστες έως τότε.

Πνευματικά παιδιά εκείνων των Λουδδιτών της πρώτης βιομηχανικής εποχής είναι οι σημερινοί ακραίοι οικολόγοι της Δύσεως – κακέκτυπο αντίγραφο των οποίων είναι και οι «δικοί μας» της Χαλκιδικής. 

Μοιράζονται μαζί τους την ίδια και απαράλλακτη (υστερικά) φοβική στάση έναντι των «μηχανών», της βιομηχανικής αναπτύξεως και, εν τέλει, της ανθρώπινης προόδου. Στο βάθος της συμπεριφοράς τους ανιχνεύεται η ίδια, θρησκευτικής-ανορθολογικής υφής, προκατάληψη και απέχθεια κατά της κοινωνικής εξελίξεως. 

Το ομολογούν ευθέως οι ίδιοι: «Οι σύγχρονοι επικριτές του βιομηχανικού αυτοματισμού, της πυρηνικής τεχνολογίας, των χημικών, της γενετικής μηχανικής φέρουν υπερηφάνως το δαφνοστέφανο των “νεο-λουδδιτών”», γράφει ένας εξ αυτών, ο Daniel Grossman, στο περιοδικό «Utne Reader». 

Και συνεχίζει με τα εξής αποκαλυπτικά: «Πράγματι, οι Λουδδίτες του 19^ου αι. προσφέρουν πηγή εμπνεύσεως για τους σημερινούς Νέο-Λουδδίτες». Οι τελευταίοι διεξάγουν πόλεμο, με σφοδρότητα μάλιστα, εναντίον της τεχνολογίας και εκείνων των μορφών αναπτύξεως, που οι ίδιοι κρίνουν ως ασύμβατες με τις παραδόσεις της κοινωνίας (όπως οι ίδιοι τις εκλαμβάνουν, φυσικά).

Με άλλους λόγους, οι Νεο-Λουδδίτες διεκδικούν το «δικαίωμα» στην διαρκή στασιμότητα. Ουδέν μεμπτόν έως εδώ, εάν περιόριζαν την διεκδίκηση του εν λόγω «δικαιώματος» στον εαυτόν τους. Ατυχώς, όμως, επιθυμούν να το επιβάλουν και στους υπολοίπους – στο σύνολο της κοινωνίας. Και το επιδιώκουν αυτό καταφεύγοντες σε όλες τις γνωστές από την Ιστορία μεθόδους δράσεως όλων των φανατικών (θρησκόληπτων ή/και ιδεοληπτικών) οπαδών όλων των φουνταμενταλιστικών αιρέσεων, όλων των εξτρεμιστικών κινημάτων και ολοκληρωτικών καθεστώτων.

Μία ηγετική φυσιογνωμία του Οικολογικού Φουνταμενταλισμού, η Chellis Glendinning, ψυχολόγος-συγγραφέας, όρισε και τις αρχές του Νεο-Λουδδισμού, σε ένα πολύκροτο άρθρο της: Οι Νεο-Λουδδίτες «αντιλαμβάνονται τον ρόλο του ανθρώπου όχι ως επικυριάρχου των άλλων ειδών και της πλανητικής βιολογίας, αλλά ως ενσωματωμένου στον φυσικό κόσμο, με εκτίμηση της ιερότητας όλης της δημιουργίας.» 

Οι μόνες κατάλληλες τεχνολογίες, τις οποίες αποδέχονται οι Νεο-Λουδδίτες, εξηγεί η πρωθιέρεια του Οικολογικού Φουνταμενταλισμού, είναι εκείνες που έχουν δημιουργηθεί «από ανθρώπους άμεσα εμπλεκομένους στην χρήση τους – όχι από επιστήμονες, μηχανικούς και επιχειρηματίες…» Συνεπώς, οι άνθρωποι αυτοί ζητούν, ούτε λίγο ούτε πολύ, την αποδόμηση και εξάλειψη ολοκλήρου του φάσματος της σύγχρονης τεχνολογίας.

Φυσικά, η ακατάσχετη οικολογική αερολογία σταματά με την πρώτη επιβίβαση στο αεροπλάνο – στο θηριώδες, ενεργειοβόρο, υπερσύγχρονο αεριωθούμενο, το οποίον θα πάρουν οι «χλιδάτοι» τελάληδες της οικο-υστερίας, για να πετάξουν στο υπερπολυτελές ξενοδοχειακό συγκρότημα ενός εξωτικού παραδείσου, όπου, μαζί με άλλους επιδοτούμενους «οικο-τουρίστες», θα «στοχαστούν» και θα «προβληματιστούν» για την «κλιματική αλλαγή», την επαπειλούμενη «καταστροφή του περιβάλλοντος» από το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» και άλλες παρόμοιες μπαρούφες.

Βεβαίως, υπάρχει και το worst case scenario: Εκείνοι, για τους οποίους η επιτηδευμένη καλλιέργεια και διασπορά φόβου δεν αποτελεί απλώς μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να ζουν πλουσιοπάροχα, να ταξιδεύουν ανά τις ηπείρους κάθε τρεις και λίγο και να κάνουν «dolce vita» εις υγείαν των κορόιδων, που τους παίρνουν τοις μετρητοίς. 

Εκείνοι, οι οποίοι πιστεύουν πράγματι και οι ίδιοι ως θέσφατον την συρραφή από αυθαίρετες, αναπόδεικτες, αντιεπιστημονικές παραδοχές, μισές αλήθειες και ολόκληρα ψεύδη, που προπαγανδίζουν, και είναι απολύτως πεπεισμένοι για την επείγουσα και επιτακτική ανάγκη επιβολής της μιας και μόνης αληθείας, της δικής τους, επί των υπολοίπων και της κοινωνίας ολόκληρης.

Εκτιμώ ότι όλοι εμείς οι υπόλοιποι, ίσως επειδή γελάμε, και δικαίως, με τα υποκριτικά καμώματα της πρώτης κατηγορίας επιδοτουμένων οικολόγων, έχομε πλήρως υποτιμήσει και δεν παίρνουμε στα σοβαρά την δεύτερη. Και όμως! Εάν αυτό το είδος των «deep green» οικο-καπηλευτών καταφέρει μιαν ημέραν των ημερών να υφαρπάξει την πολιτική εξουσία (ήδη διαθέτει πολλά και πανίσχυρα ερείσματα εντός των δυτικών, διεθνών και υπερεθνικών κέντρων λήψεως αποφάσεων), τότε η λιμοκτονούσα Ρωσσία των δεκάδων εκατομμυρίων νεκρών της Οκτωβριανής επανάστασης, η Αλβανία του Εμβέρ Χότζα ή η Βόρειος Κορέα θα φαντάζουν ως …πρότυπα ευτυχών κοινωνιών, συγκρινόμενα προς την απερίγραπτη και ασύλληπτη φρίκη του (πλανητικών διαστάσεων) «πρασίνου» Ολοκληρωτισμού, που θα βιώσει το ανθρώπινο γένος.      

*Ευχαριστούμε τον αναγνώστη μας Προμηθέα για το άρθρο που μας έστειλε και δημοσιεύσαμε και εμείς με τη σειρά μας. Ευχόμαστε να μας δοθεί η δυνατότητα να αναρτήσουμε στο blog μας και άλλες προσεγγίσεις του επί του ζητήματος που απασχολεί έντονα την κοινωνία της ΒΑ Χαλκιδικής.