ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΡΥΦΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΛΟΓΙΣΜΟΥ? (Email)

Γράφει ο Προμηθεύς

Τι εννοούσε, άραγε, ο Václav Klaus, όταν δήλωσε, προ ετών, ότι θεωρεί τον Περιβαλλοντισμό-Οικολογισμό ως κύρια Απειλή κατά της ατομικής ελευθερίας (20/4/2007);

Πώς έφθασε ο τ. Πρωθυπουργός της Τσεχοσλοβακίας και, μετέπειτα, Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Τσεχίας, ένας άνθρωπος, ο οποίος αφιέρωσε πολλά χρόνια της ζωής του στην μάχη κατά του Ολοκληρωτισμού, να εντοπίζει και να καταγγέλλει δημοσίως την υποτιθέμενη αγάπη για το περιβάλλον ως Απειλή – και μάλιστα «Κυρία Απειλή» – κατά της ατομικής ελευθερίας;

Η απάντηση έγκειται στην διάκριση μεταξύ ειλικρινούς φροντίδας για το φυσικό περιβάλλον, αφ’ ενός, και ιδεολογικού Οικολογισμού, αφ’ ετέρου, και στην καπηλεία της πρώτης από τους εκπροσώπους του δευτέρου. 

Διότι – εν αντιθέσει προς ό,τι πιστεύει η πλειονότητα των αξιοπρεπών συνανθρώπων μας που νοιάζονται για το φυσικό περιβάλλον, ακόμη και η πλειονότητα εκείνων που σπεύδουν άδολα και ενθουσιωδώς να στρατευθούν σε «οικολογικά κινήματα» - η κρίσιμη μάζα των ιθυνόντων, εκείνων που κινούν τα νήματα και δίδουν τον τόνο, δεν ενδιαφέρεται πρωτίστως – ούτε καν δευτερευόντως – για την φύση, το δάσος, το οικοσύστημα. 

Εξαιρουμένων ορισμένων όντως ιδεοληπτικών, οι πλείστοι των καθοδηγητών δεκάρα τσακιστή δεν δίνουν για τον καθαρό αέρα, το καθαρό νερό, τον υδροφόρο ορίζοντα ή το υπέδαφος. Αυτοί διαθέτουν μία τελείως διάφορη πολιτική «agenda» και την ακολουθούν πιστά.

Προηγουμένως, όμως, πρέπει να διευκρινίσουμε κάτι σημαντικό, για λόγους ηθικής τάξεως και σεβασμού των συμπολιτών μας: Δεν υποτιμούμε τα περιβαλλοντικά ζητήματα ούτε τα θεωρούμε ήσσονος ή ευτελούς σημασίας. Ούτε, βεβαίως, θεωρούμε τις σχετικές έγνοιες τους ως κατ’ αρχήν μη θεμιτές και δικαιολογημένες. Αλλά:

-          όπως οι Βοργίες, οι χριστέμποροι και οι πωλητές παπικών συγχωροχαρτιών του Μεσαίωνος εκμεταλλεύονταν επαίσχυντα την πίστη των καλών και ευσεβών χριστιανών,

-          όπως κάποιες κομματικές «νομενκλατούρες» και «εργατικές αριστοκρατίες» εκμεταλλεύονταν ανενδοίαστα την πίστη των αγνών και ανιδιοτελών σοσιαλιστών, κομμουνιστών ή όποιων άλλων συνανθρώπων μας ευλόγως αγωνίζονταν για εργασιακά και κοινωνικά ζητήματα,

-      όπως σήμερα οι βάρβαροι οπαδοί του Ιερού Πολέμου («Jihad») του «ISIS» εκμεταλλεύονται απροκάλυπτα την πίστη των ενάρετων θεοσεβών Μουσουλμάνων,

-         έτσι και οι εξτρεμιστές της Οικολογίας νοιάζονται μόνον προσχηματικά και κατ’ επίφασιν για το περιβάλλον, το οικοσύστημα και τον άνθρωπο.

Όπως παρατήρησε ο Václav Klaus, πίσω από την εύηχη ορολογία τους (τάχα) υπέρ του ανθρώπου και της φύσεως, οι θιασώτες του Οικολογισμού κρύβουν το υπερφίαλο σχέδιό τους για μιαν ολοκληρωτική μεταβολή της ανθρώπινης κοινωνίας, των κωδίκων συμπεριφοράς και των αξιών μας.

Ο ανομολόγητος τελικός σκοπός τους είναι η εγκαθίδρυση ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος, μιας στυγνής δικτατορίας, όπου θα επικρατεί ανεξέλεγκτη και απεριόριστη κρατική παρέμβαση σε κάθε πτυχή του κοινωνικού και ιδιωτικού βίου, απηνής και διαρκής αστυνόμευση και ποινικοποίηση της συμπεριφοράς των πολιτών, των καθημερινών συνηθειών μας (διατροφικών, μεταφορικών, θερμαντικών κ.λ.π.), του τρόπου βίου μας, ακόμη και του λόγου και των σκέψεών μας, όπως το προφήτευσε ο George Orwell στο μνημειώδες «1984». Μία σύγχρονη (ή, μάλλον, «μετα-μοντέρνα») επανέκδοση της καλβινιστικής «Δικτατορίας της Αρετής».

Βεβαίως, ο στενός πυρήνας του λεγομένου «deep green» Οικο-Ολοκληρωτισμού δεν αποκαλύπτει τις αληθείς, απώτερες επιδιώξεις του ούτε τους τελικούς αντικειμενικούς σκοπούς του. Αντ’ αυτού χρησιμοποιεί τις εξής μεθόδους ενεργείας:

-          παραπλάνηση/εξαπάτηση των μαζών,

-          διασπορά φόβου και ψυχολογική τρομοκρατία,

-          φυσική τρομοκρατία.

Οι Οίκο-καπηλευτές διεγείρουν και διασπείρουν τον φόβο μεταξύ των πολιτών, θέτοντας σε κυκλοφορία μία ατέρμονα σειρά από μισές αλήθειες και θηριώδη ψεύδη, ανυπόστατα, αναπόδεικτα ή χαλκευμένα επιστημονικοφανή θεωρήματα και παραποιηθέντα δεδομένα καθώς και βιβλικού/χιλιαστικού τύπου σενάρια Αποκαλύψεως/Αρμαγεδδώνος.

Σκοπός τους να πείσουν ή, μάλλον, να εξαναγκάσουν τους (δικαιολογημένα κατατρομοκρατημένους, κατόπιν τούτων) συνανθρώπους μας να αποδεχθούν άκριτα τα δόγματα τους, τα οποία μάλιστα επαναλαμβάνονται τακτικότατα από τις φωνασκούσες μειονότητες στις παχυλώς επιδοτούμενες ΜΚΟ, στα ΜΜΕ, στα ευρωδίαιτα ινστιτούτα κ.λ.π., ούτως ώστε να καταστούν κτήμα κοινόν όλων και να θεωρούνται αυταπόδεικτα, σε σημείο που να μη διανοείται κανείς εχέφρων άνθρωπος να προβεί ο ίδιος, με την γνωστική οικοσκευή του, σε κριτικό επανέλεγχο της αποδεικτικής βάσεώς τους – ή, πολλώ μάλλον, να την αμφισβητήσει.

Πίσω από όλα αυτά διακρίνει κανείς με ευκρίνεια:

•    βαθύτατη καχυποψία έναντι της ανθρώπινης ελευθερίας, αυτενεργείας και προόδου,
•     απόλυτη πίστη στην παντοδυναμία της κρατικής εξουσίας και, κατ’ ακολουθίαν, στην ανάγκη άνωθεν ρυθμίσεως κάθε πτυχής του δημοσίου/κοινωνικού αλλά και του ιδιωτικού βίου των πολιτών,
•   αβυσσαλέα εχθρότητα έναντι της θεμελιώδους αρχής της οικονομικής ελευθερίας και, κατά συνέπεια, έναντι των ιδεών της ατομικής ιδιοκτησίας, του επιχειρείν καθώς και του δικαιώματος του ανθρώπου να βελτιώνει τους όρους διαβιώσεώς του, διά του τεχνολογικού πολιτισμού, και να ανυψώνει το βιοτικό του επίπεδο,
•      τελεία παρανόηση της εννοίας των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος και αναγωγή του τελευταίου σε αυταξία και ιερό «τοτέμ»,
•    άρνηση του Δυτικού (και, κατ’ επέκτασιν, ανθρωπίνου) Πολιτισμού και των χριστιανικών βάσεών του, δοθέντος ότι ο προαναφερθείς πολιτισμός εδράζεται επί του αξιώματος ότι ο Άνθρωπος είναι η κορωνίδα της Θείας Δημιουργίας, πλασμένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού, και δικαιούται και νομιμοποιείται να καρπούται τα αγαθά της πλάσης.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ο Lynn White Jr., ιστορικός του Πανεπιστημίου UCLA των ΗΠΑ και κήρυκας, από το 1966, της λεγομένης «Περιβαλλοντικής Ηθικής», έχει από τότε ενοχοποιήσει το χριστιανικό θεμέλιο του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, ακριβώς επειδή διαπερνάται από το «αξίωμα ότι η φύση δεν έχει άλλον λόγο υπάρξεως ει μη να υπηρετεί τον άνθρωπο». 

Κατά συνέπεια, ο εν λόγω διανοούμενος έχει ζητήσει την αντικατάσταση του Χριστιανισμού από μία «νέα θρησκεία, η οποία θρησκεία θα βασίζεται στην «πνευματική αυτονομία όλων των μερών της φύσεως» και στην «ισότητα όλων των πλασμάτων, του ανθρώπου συμπεριλαμβανομένου.»

Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι για κάθε καλόπιστο αναγνώστη να διαβάσει πίσω από τις (εύηχες) γραμμές και να συλλάβει και κατανοήσει το βαθύτερο νόημά τους, κεκαλυμμένο με περίτεχνες φραστικές κατασκευές. Εδώ υποκρύπτεται πλέον μία απέχθεια όχι προς την ανθρώπινη ελευθερία αλλά προς την ίδιαν την προσωπικότητα του ανθρώπου, η ιδιαιτέρα αξία της οποίας αναιρείται μέσω της προς τα κάτω εξισώσεως του ανθρώπου, στο πλαίσιο της διακηρυχθείσης ισότητος όλων των πλασμάτων.

Ακόμη πιο αποκαλυπτικά είναι τα γραπτά του ετέρου διάσημου «γκουρού» της Οικολογίας, Νορβηγού φιλοσόφου Arne Naess. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον περί ου ο λόγος κορυφαίο ιδεολογικό καθοδηγητή του παγκοσμίου οικολογικού κινήματος, από το 1972, δεν υπάρχουν άτομα, δεν είμεθα όλοι παρά μέρος μεγαλυτέρων «οικοσυστημάτων». Στην θέση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της «ανθρωποκεντρικής ηθικής» μας, ο Naess ζητεί, μισόν αιώνα τώρα, να τοποθετηθεί η αρχή της «βιοσφαιρικής ισότητος».

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Όχι «ανθρώπινα δικαιώματα» αλλά ίσα δικαιώματα όλων των «πραγμάτων» («things», κατά λέξιν!). Ήτοι: Εκεί όπου, φερ’ ειπείν, η Αμερικανική Διακήρυξη Ανεξαρτησίας (1776) άρχιζε με εκείνο το συγκλονιστικό, πανανθρώπινο «All men are created equal…» , οι ιδεολόγοι του ακραίου οικολογισμού  αντιτάσσουν το δόγμα «All things are created equal»!

Φίλοι αναγνώστες, χρειάζεται να μελετήσει κανείς αρκετόν χρόνο και με περισσή υπομονή, ξανά και ξανά, για να μπορέσει να αντιληφθεί την ασύλληπτη απ-ανθρωπία που υποκρύπτουν οι ως άνω φράσεις. Η ιερότητα του ανθρωπίνου προσώπου ποδοπατείται βάναυσα, η αξία του απ-αξιώνεται, καθώς ο άνθρωπος εκπίπτει, υποβιβάζεται σε …«thing» - ένα μεταξύ χιλιάδων άλλων «things»!!! 

Τα οποία «things», μάλιστα, πρέπει να υπάρχουν και να νοούνται ως «αυτοσκοποί» και «ενδογενώς αυταξίες χωριστά από τον άνθρωπο», να έχουν δε ίσα δικαιώματα στην «αυτοπραγμάτωση» (!!!) χωρίς να επιτρέπεται ανθρώπινη παρέμβαση ή εκμετάλλευση.

Και εάν τυχόν έχει μείνει – παρά ταύτα και κατόπιν όλων αυτών – η παραμικρά αμφιβολία για την θέση στην οποίαν οι κήρυκες του Οίκο-Ολοκληρωτισμού τοποθετούν τον άνθρωπο, έρχεται και ο ομοϊδέατης των προαναφερθέντων Peter Singer (1975): «Όλα τα ζώα είναι ίσα»!

Εάν αναρωτιέστε πού οδηγούν όλα αυτά, η απάντηση είναι αυτή που ήδη ενδόμυχα υποπτεύεστε, πλην όμως φοβάστε ως και να εκστομίσετε: Σε ένα ανελεύθερο, στυγνό ολοκληρωτικό καθεστώς με υποτελείς υπηκόους, που θα ζουν όπως περίπου οι κοινότητες των «Amis» στις ΗΠΑ – προσοχή: όχι για κάποιο διάστημα, για «πλάκα», απόδραση από την καθημερινότητα ή για να … «πουλήσουμε και ολίγη οικολογία», αλλά επί μονίμου βάσεως, 24 ώρες το 24ωρο, 365 ημέρες τον χρόνο. 

Σε ένα καθεστώς διαρκούς φόβου, με τους υπηκόους τελούντες υπό το κράτος πλύσεως εγκεφάλου και ψυχολογικής τρομοκρατίας, υπό διαρκή δε παρακολούθηση των ενεργειών, συνηθειών και συμπεριφορών τους από την «Πράσινη» Αστυνομία.

Καλώς ορίσατε στον «Θαυμαστό Νέο Κόσμο» της «Φύσης»! [1]     

---

[1] Όπως γράφει και ο Christopher Manes (Green Rage: Radical Environmentalism and the Unmaking of Civilization), ένας εκ των εκπροσώπων του Οίκο-Ολοκληρωτισμού, «έφθασε η ώρα για την επιλογή μεταξύ τω δύο κόσμων, της φύσεως και του πολιτισμού».