"Με κρύο και με χιόνι ο αγώνας δυναμώνει."
Αυτό το σύνθημα με τη
φωτογραφία που βλέπετε πιστεύω πως σας κάνει να νιώσετε το πνεύμα μας και την
αγωνιστικότητά μας. Ναι, είμασταν εκεί, ενωμένοι, μέσα στο κρύο και στο χιόνι,
φωνάζοντας για την τελική δικαίωση. Την δικαίωση για την έμπρακτη ανάπτυξη της
περιοχής, τη δικαίωση για να αποδείξουμε ότι τουρισμός και μεταλλεία πάνε
μαζί.
Όλο
αυτό το κάναμε ειρηνικά, η αστυνομία παρακολουθούσε (ως όφειλε να κάνει) , την
συγκέντρωση μας διακριτικά. Ήταν περίπου 3000 κόσμος. Κόσμος κάτοικοι της
περιοχής. Το επαναλαμβάνω: Κάτοικοι της
περιοχής. Ειρηνικά και με παλμό, στήριξαν τη δουλειά τους, την περιοχή τους,
τον τόπο τους.
Κάπου
αλλού όμως υπήρχαν συμπλοκές, λίγο πιο πάνω. Οι συρράξεις γίνανε με τα ΜΑΤ,
αλλά όχι με μας. Δεν έγιναν με τους εργαζόμενους, που κάποιοι προανήγγειλαν ότι θα γίνουν.
Έγιναν με τους SOS. Με αυτούς που μας απειλούσαν εδώ και μέρες ότι θα νιώσουμε
τη βία της αστυνομίας. Γιατί έγιναν πάλι με αυτούς ενώ πλέον έχουμε την
κυβέρνησή τους; Το λέω αυτό με όλη την ευθύνη του λόγου μου. Την κυβέρνησή
τους.
Παραθέτω λοιπόν ένα σχόλιο που βρήκα στο facebook και μου
άρεσε πολύ:
“Όλες οι πορείες και διαδηλώσεις των εργαζομένων της
μεταλλευτικής στις Σκουριές είναι ειρηνικές σε αντίθεση με τις πορείες και τις
διαδηλώσεις των " ΑΝΤΙ " που είναι πάντα μα πάντα επεισοδιακές και
επικίνδυνες, αυτό φαίνεται ποιους περιφρουρεί η αστυνομία. Οι μεν εργαζόμενοι
διαδηλώνουν για να σιγουρέψουν το ψωμί τους οι δε «ΑΝΤΙ» διαδηλώνουν να τους
πάρουν την μπουκιά από το στόμα. Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα και αυτή θα
παραδώσουμε στους απογόνους μας, μία χώρα διχασμένη που κατοικείται από τους
μεν και τους δε.. “
Αναδημοσίευση από mion240w.blogspot.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου