ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΑΔΕΜΟΧΩΡΙΤΙΣΣΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ (Εmail)

Κύριε Λαφαζάνη δεν θα σας αποκαλέσω αξιότιμο ως  είθισται επειδή θεωρώ ότι αξιότιμοι είναι όλοι οι άνθρωποι από τον τελευταίο εργάτη ως  τον Πρόεδρο της  Δημοκρατίας. Δεν θα σας αποκαλέσω  κ.  Υπουργέ επειδή όλοι οι τίτλοι και οι θέσεις έρχονται και παρέρχονται , όλοι μας από την ώρα που γεννιόμαστε μέχρι που πεθαίνουμε σε όποια θέση και αν βρεθούμε έχουμε ένα όνομα το οποίο μας συνοδεύει. 

Ονομάζομαι Μαυρουδή  Ζαφειρία, κατοικώ εδώ και 27 χρόνια στην Αρναία Χαλκιδικής στην οποία έχουμε δημιουργήσει την οικογένεια μας με τον σύζυγο μου. Αυτή την επιστολή μπορεί να την πετάξετε, να την διαγράψετε ή απλά να μην της δώσετε σημασία. Εγώ όμως θέλω να αφιερώσετε 10΄ λεπτά από τον χρόνο σας για μια πολίτη της χώρας. 

Θα σας πάω 5 χρόνια πριν, όταν ο σύζυγος μου που εργαζόταν ως οικοδόμος έχασε την δουλειά του, έχοντας 2 παιδιά την κόρη μας φοιτήτρια στο ΤΕΙ Λάρισας και τον γιο μας τελειόφοιτο Λυκείου. Τότε λοιπόν κ. Λαφαζάνη χάσαμε την γη κάτω από τα πόδια μας. Η οικογένεια μου έπεσε στην απελπισία και στην απόγνωση. Έχοντας επιτύχει και ο γιος μας στο ΤΕΙ Λάρισας έπρεπε να πάρουμε απόφαση με τον σύζυγο μου για το πώς και αν θα σπουδάσουν τα παιδιά μας. Περιττό να αναφέρω ότι ζήσαμε μια δύσκολη διετία ακόμη και χωρίς ρεύμα κάποιες φορές ή χωρίς τηλέφωνο κ.τ.λ. 

Το 2012 λοιπόν ακούσαμε ότι ξεκινάει η επένδυση στις Σκουριές και ότι γίνονται προσλήψεις. Ο σύζυγος μου έκανε αίτηση ως δασεργάτης, γιατί την δουλειά την έκανε για χρόνια και προσλήφθηκε. Όχι μόνο ο σύζυγος μου αλλά 55 δασεργάτες  και άλλα 1000 άτομα περίπου σταδιακά στα εργοτάξια της Ελληνικός Χρυσός. Αυτό σήμαινε επιστροφή της ελπίδας για την οικογένεια μου και όχι μόνο, για τον γείτονα, τον φίλο, τον γνωστό από το διπλανό χωριό, ο καθένας στην ειδικότητα του. 

Η Αρναία και τα υπόλοιπα μαντεμοχώρια άρχισαν να έχουν νεολαία, να γεμίζουν τα καταστήματα , να ζει ο τόπος μας. Δεν είμαι εκπρόσωπος της εταιρείας, εκπροσωπώ μόνο τον εαυτό μου. Από τον Σεπτέμβριο λοιπόν έμμεσα σε εργολάβο καθαριότητας εργάζομαι και εγώ στις Σκουριές και βλέπω καθημερινά κόσμο να βγάζει τίμια και νόμιμα το ψωμί του. 

Υπάρχει μια εταιρεία η οποία (όποια κι αν είναι) κάνει προσλήψεις και όχι απολύσεις αυτούς τους δύσκολους  καιρούς, μια εταιρεία που δεν έχει βασικό μισθό 500 ευρώ αλλά παραπάνω, μια εταιρεία που πληρώνει στην ώρα της και δίνει στους εργαζόμενους δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδόματα, κάτι σπάνιο σε άλλους εργοδότες. Έχουμε λοιπόν υποστεί πολλά από τους κυρίους που είναι κατά της επένδυσης (βρισιές, πέτρες στα αυτοκίνητα, προπηλακισμούς κ.α.). Ποτέ όμως δεν αντιδράσαμε και όλα αυτά γιατί; Επειδή εργαζόμαστε; 

Τον τελευταίο μήνα κ. Λαφαζάνη έχουμε ξαναγυρίσει στην απόγνωση και στην απελπισία. Οι δασεργάτες απολύθηκαν με δική σας εντολή ενώ ξέρετε ότι είναι νόμιμοι. Ο σύζυγος μου λοιπόν είναι ΞΑΝΑ ΑΝΕΡΓΟΣ, και όσο για τους 2000 εργαζομένους των εργοταξίων; ΦΟΒΟΣ, ΑΠΟΓΝΩΣΗ, ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ, ΟΡΓΗ, ΘΡΗΝΟΣ. Βλέπουμε τον τοίχο της απελπισίας να ορθώνεται μπροστά μας. ΓΙΑΤΙ; Μπορείτε να μας πείτε γιατί δεν παίρνετε θέση; Γιατί δεν μας λέτε τι θα κάνουμε στο μέλλον; Γιατί δεσμευτήκατε ότι κανένας εργαζόμενος δεν θα χάσει την δουλειά του και την άλλη μέρα την έχασαν 55; 

Οι Σκουριές δεν είναι χωριό. Χωριό τις κάναμε εμείς  οι εργαζόμενοι. Επισκεφθήκατε το μεγαλύτερο OPEN PIT  της  Ελλάδας.  Μπράβο σας. Γιατί δεν επισκέπτεστε και το δικό μας; Ξέρετε που είναι οι Σκουριές; Ξέρετε τα μαντεμοχώρια; Δυστυχώς δεν μπορούμε να ζήσουμε εμείς από τον τουρισμό και την γεωργία. Ποτέ δεν μπορέσαμε. Εγώ λοιπόν σας καλώ στην Αρναία, που είναι πανέμορφη, να δοκιμάσετε τα προϊόντα μας τα οποία υπήρχαν και θα υπάρχουν παράλληλα με τα μεταλλεία. Εγώ δεν θέλω να γίνουν τα χωριά μας γερασμένα χωριά. ΕΜΕΙΣ ΖΟΥΜΕ ΕΔΩ και ΘΑ ΖΟΥΜΕ ΕΔΩ θέλω να ζήσουν και τα παιδιά μου εδώ και όχι να γίνουν μετανάστες. 

Θέλω να μην ζω άλλο με την αγωνία και να πάρω μια απάντηση ΥΠΕΥΘΥΝΗ και ΚΑΘΑΡΗ. Δεν θα αφήσω εύκολα τον τόπο μου να μιζεριάσει. Είστε ένας αριστερός Υπουργός και πίστευα ότι θα είστε μαζί με τους εργάτες και όχι απέναντι τους. Εγώ λοιπόν περιμένω μια απάντηση  για το μέλλον του τόπου μου και της ζωής μου.

ΦΙΛΙΚΑ,

ΜΑΥΡΟΥΔΗ ΖΑΦΕΙΡΙΑ