"ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ ΝΑ ΚΟΨΟΥΝ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΤΟΥΣ"

Του Γιώργου Κράλογλου

Μας κυβερνάνε κομμουνιστές που δεν θέλουν να τους λέμε κομμουνιστές αλλά αριστερούς. Μας ελέγχει η Τρόικα που δεν θέλουν να την λέμε Τρόικα αλλά «θεσμούς». Μας σκιάζει το μνημόνιο που δεν θέλουν να το λέμε μνημόνιο αλλά «συμφωνία». Μας κάνουν κουμάντο τρομοκράτες και δολοφόνοι που δεν θέλουν να τους λέμε τρομοκράτες αλλά «επαναστάτες». Μας νοιάζουν οι άνεργοι αλλά δεν θέλουμε ιδιωτικές επενδύσεις και ιδιώτες γιατί είμαστε κομμουνιστές...

Οι κομμουνιστές που μας κυβερνάνε (αλλά εμείς πρέπει να τους λέμε αριστερούς) ισχυρίζονται, με πρώτο απ όλους, τον υπερκομισάριο σύντροφο Φλαμπουράρη ότι δώσαμε εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ και για ρήξη με την Ευρώπη και για στρίμωγμα του ιδιωτικού τομέα με το κράτος αναγκαστικό συνεταίρο…

Όλα τα άλλα, όπως ότι το 85% του λαού έχει αποδεδειγμένα πει «…ουαί και αλλοίμονο αν φύγετε από την Ευρώπη και το ευρώ και δεν κάνετε ανάπτυξη» είναι στη φαντασία μας…

Στην φαντασία μας είναι ακόμη και ότι έχουμε κυβέρνηση κομμουνιστών (με εντολή από το 36% του λαού) που προσποιείται ότι αιχμαλωτίσθηκε από την βούληση του 4%-6% του συνόλου της δύναμής τους…

Και αυτό το άθλιο… 4%-6% είναι που λέει… τέρμα στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στις ιδιωτικές επενδύσεις…

Αλλά εμείς , το ευρωπαικό… 32%, καταφέραμε να περισώσουμε… σαν πολιτική να ζητάμε από τους ιδιώτες να επενδύουν με υποχρεωτική συμμετοχή του κράτους!

Κανονικό δούλεμα δηλαδή, αφού ξέρουν ότι τις συμπράξεις που έχουν στο μυαλό τους δεν τις κάνουν με κομμουνιστές οι σοβαροί επιχειρηματίες και οι σοβαροί επενδυτές, αλλά μόνο εκείνοι που ξεπλένουν χρήμα μέσω ειδικών συμπράξεων… με καθεστωτικές κυβερνήσεις.

Οι σοβαροί επενδυτές αποφεύγουν τις κομμουνιστικές κυβερνήσεις, όπως απομακρύνονται (εκτός των επαγγελματιών κρατικοδίαιτων) και από τις κυβερνήσεις που για πελατειακούς λόγους είναι αμετακίνητες στον κρατισμό σαν τα μοναδικά (στην Ευρώπη) παραδείγματα του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.

Άλλωστε το ορθό κριτήριο των πραγματικών επενδυτών φάνηκε καθαρά στην Ιρλανδία, η οποία (σε ίδιο μέγεθος με εμάς και με οικονομική κρίση) απορρόφησε το 2013 επενδύσεις ύψους 22 δισ. ευρώ και τρέχει τώρα (εκτός μνημονίων) με ρυθμό ανάπτυξης άνω του 4%.

Φάνηκε και στην Πορτογαλία που, με τα ίδια μεγέθη και τα ίδια προβλήματα, απορρόφησε επίσης το 2013 επενδύσεις 3,5 δισ. ευρώ και τρέχει προς την ανάπτυξη χωρίς μνημόνια και Τρόικες.

Στην Σοβιετική Ελλάδα όμως που το 2013 υποβλήθηκε μια και μόνο πρόταση για επένδυση 310 εκατ. δολ., αυτή των μεταλλείων χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής κάναμε μέχρι και εμφύλιο για να την διώξουμε… Εμφύλιο που κρατάει μέχρι σήμερα.

Και ενώ η επένδυση θα αύξανε ακόμη πιο πολύ και τις 2000 σημερινές θέσεις εργασίας κοντράρεται τώρα και μέσα από την κάθετη αρχή «…ενάντια στον ιδιώτη καταχτητή…».

Ποια είναι όμως η διαφορά με τις Σοβιέτ κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ που υποκρινόντουσαν τις φιλελεύθερες, από την σημερινή που δεν υποκρίνεται αλλά δείχνει στην πράξη ότι είναι κομμουνιστική και ας χρησιμοποιεί το… πρώτη φορά αριστερά;

Οι κρατιστές των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ προστάτευαν μόνο τα κρατικά μονοπώλια της οικονομίας για να αποφύγουν το κόστος πολιτικών επιλογών ενίσχυσης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Αποτέλεσμα (τα λένε και οι βιομηχανικές Οργανώσεις σε διάβημά τους) ότι η χώρα αποβιομηχανοποιήθηκε και απομακρύνθηκαν οι επενδύσεις, αφού μόνο στην πενταετία 2009-2014 μειώθηκαν κατά 62%.

Έτσι σήμερα έχουμε 420.000 λουκέτα, περιμένουμε άλλες 8.000 μέσα στο 2015 και παραμένουν στην ανεργία 1.500.000 εργάτες και υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα.

Σε αντίθεση με τους προηγούμενους υποκριτές, οι κομμουνιστές της σημερινής κυβέρνησης είναι ανοικτά αντίθετοι στον ιδιώτη επενδυτή. Και προς απόδειξη αφήνουν στον αέρα και την μοναδική ιδιωτική επένδυση στην χώρα πουλώντας στους 1.500.000 άνεργους όνειρα ότι θα δουλέψουν στις συμπράξεις ιδιωτών με το κράτος...

Αν είναι όμως δυνατόν να πιστέψει σοβαρός άνθρωπος ότι στην Ελλάδα του φοροπνιγμού και με το ένα πόδι έξω από την Ευρώπη θα έλθουν κεφαλαιούχοι να κάνουν επενδύσεις με συνεταίρο το κομμουνιστικό κράτος... Μέχρι και οι Κινέζοι, που το ξέρουν το άθλημα... τα άκουσαν αυτά στο Πεκίνο και άσπρισαν...

Αναδημοσίευση από www.capital.gr