"ΕΠΙ ΤΩΝ ΤΥΠΟΝ ΤΩΝ ΗΛΩΝ"

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Του ΝΙΚΟΛΑΟΥ Μ. ΣΙΔΕΡΗ κατοίκου Στρατονίκης.

*Ακολουθεί σχόλιο του blog

Λίγα εικοσιτετράωρα μετά τη συγκέντρωση των μεταλλωρύχων στην Αθήνα κι έχοντας καθίσει η πολλή σκόνη αναλογίζομαι ότι εκείνη τη μέρα:

Διάβασα στην ανακοίνωση του ΥΠΑΠΕΝ την διαβεβαίωση ότι κανένας εργαζόμενος δεν πρόκειται να χάσει την δουλειά του, χωρίς βέβαια να δίνονται περαιτέρω εξηγήσεις. Η σε διαφορετική κατεύθυνση, λίγες ώρες νωρίτερα, συνέντευξη σε ρ/σ της βουλευτή Κατερίνας Ιγγλέζη, με αναφορά σε «προσωρινές θέσεις εργασίας» εγείρει περισσότερα ερωτηματικά.

Επίσης τόσο στην ανακοίνωση του Υπουργείου, όσο και στις δηλώσεις της βουλευτή Χαλκιδικής, αλλά και άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, γίνεται αναφορά σε εξαναγκαζόμενους σε κινητοποίηση εργαζόμενους. 

Εγώ στα διάφορα πλάνα διέκρινα ανθρώπους του χωριού μου, της γειτονιάς μου, της διπλανής πόρτας, πολλούς με τις οικογένειές τους, τα παιδιά τους, ανθρώπους με τους οποίους καλημερίζομαι, συνεργάζομαι, ανταλλάσσουμε πειράγματα και χαμόγελα, σηκώνουμε και τσουγκρίζουμε τα ποτήρια στο καφενείο. 

ΓΝΩΡΙΖΩ καλά, ότι αυτοί οι άνθρωποι κινήθηκαν ΜΟΝΟ από την αγωνία τους για τον κίνδυνο απώλειας της δουλειάς τους. Οι αναφορές του αναπληρωτή υπουργού σε τακτικές «κατσαρόλας» δεν τους ταιριάζουν.

Η βάση των πολιτικών μου πεποιθήσεων είναι η υποστήριξη των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης. Αναρωτιέμαι γιατί αυτοί οι εργαζόμενοι δεν θεωρούνται εργατική τάξη; γιατί το δικαίωμα της εργασίας τους (που παντού ορίζεται ως ιερό) ευτελίζεται και υποτιμάται; γιατί άλλοτε κατονομάζονται ως «υπάλληλοι» και άλλοτε καταδεικνύονται ως λούμπεν προλεταριάτο;

Επειδή όλες οι δηλώσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά των τελευταίων ημερών, δεν με πείθουν ότι αυτοί έχουν αντιληφθεί τη θέση και κατάσταση των εργαζομένων, και επειδή βρίσκονται σε αντίθετη κατεύθυνση από τη δική μου προσέγγιση,

με αυτοκριτική στάση και πολιτικό θάρρος δηλώνω την αποστασιοποίησή μου από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ:

α) ως ελάχιστη πράξη αλληλεγγύης στον ανώνυμο εργάτη-μεταλλωρύχο που λοιδορείται ενώ αγωνιά για την επόμενη μέρα

β) ως ελάχιστη αφετηρία προβληματισμού όλων όσων επιχαίρουν με τυχόν επιδείνωση της οικονομικής θέσης του διπλανού τους

γ) ως ελάχιστη παρακίνηση, προκειμένου τα αρμόδια όργανα της κυβέρνησης να ενσκήψουν στο πρόβλημα με την δέουσα προσοχή και σοβαρότητα, αναζητώντας λύσεις χωρίς αποκλεισμούς και παραταξιακές λογικές, γιατί η περιοχή δεν επιζητά νικητές και ηττημένους.

Ο υπουργός πρέπει να αποφύγει την μονοσήμαντη προσέγγιση του προβλήματος και να εγγυηθεί λύσεις προς το συμφέρον όλων. Στην κατεύθυνση αυτή ο Δήμαρχος Αριστοτέλη πρέπει να συνδράμει, ενθυμούμενος όσα είχε πει στην προεκλογική του ομιλία στη Στρατονίκη, αναφορικά με τα μεταλλεία και τις θέσεις εργασίας σ’ αυτά.

Τέλος, για να μη θεωρηθώ εξαναγκασμένος, ενημερώνω ότι δεν σχετίζομαι καθ’ οιονδήποτε τρόπο με την εταιρία των μεταλλείων λόγω της θέσης μου για την εξόρυξη κάτω απ’ τη Στρατονίκη.

Αναδημοσίευση από respentza.blogspot.gr

*ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ BLOG: Θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλά για το άρθρο του κ. Νίκου Σιδερη. Αντί σχολιαστικού προλόγου ή επιλόγου επιλέξαμε να ταυτιστούμε μ' ένα σχόλιο που επίσης δημοσιεύτηκε στη Ρεσπέντζα. Ένα σχόλιο με το οποίο συμφωνούμε απόλυτα και επαυξάνουμε.

"Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετική προσέγγιση, από έναν πραγματικό κάτοικο και κυρίως έναν γνήσιο Αριστερό!

Από έναν Αριστερό που γνωρίζει το ζήτημα εκ του σύνεγγυς και όχι εξ' αποστάσεως, από έναν Αριστερό που μιλάει με τη γλώσσα της αλήθειας και όχι εγκλωβισμένος από ιδεοληψίες και την παραπληροφόρηση, από έναν Αριστερό που πράγματι σέβεται το ιερό δικαίωμα της εργασίας και δεν επιχαίρει - όπως κάποιοι άλλοι - όταν κάποιος κινδυνεύει να τη χάσει."

19 Απριλίου 2015 - 12:33 π.μ.