Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω τη σκηνή που ακολούθησε, στο άκουσμα και μόνο, της σημερινής
είδησης!!!!
Γυναίκες μεγάλης ηλικίας να αγκαλιάζονται και να κλαίνε με
αναφιλητά μην μπορώντας να πιστέψουν αυτό που μόλις άκουσαν!
Με το που ανακοινώθηκε από τα κανάλια ότι τα μεταλλεία
ξανανοίγουν, μαζεύτηκαν και κλαίγοντας η μια έπεφτε στην αγκαλιά της άλλης!
Σκηνές που ακόμα και τον πιο σκληρό άνθρωπο, λυγίζουν!
Ξέρω ότι πρέπει να είμαστε εγκρατείς!
Ότι κερδίσαμε μια μάχη και όχι τον πόλεμο!
Ότι έχουμε ακόμα αγώνα μπροστά μας μέχρι την τελική
δικαίωση!
Αλλά ας το γιορτάσουμε λίγο σήμερα!
Ας είμαστε περισσότερο αισιόδοξοι!
Τα μάτια του εργαζόμενου μεταλλωρύχου που βουρκώνουν στο
άκουσμα της λέξης "ανοίγουν", λέει πολλά!!! Πολλά!! Γιατί μπορούμε να
τα ακούσουμε τα μάτια!
Μπορούμε να ακούσουμε, ότι επιτέλους μετά από σχεδόν 1,5
μήνα απραξίας, μπορούν να ελπίζουν ότι θα συνεχίσουν να προσφέρουν στην
οικογένεια, στην κοινωνία, στο κράτος, αυτά που τόσο καιρό δεν μπορούσαν!
Αυτά τα μάτια λένε ότι θα επιστρέψουν στη δουλειά που τόσο
αγαπάνε!! Εκεί μέσα στα υπόγεια!
Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει! Αυτός που δεν
αγωνίζεται όμως έχει ήδη χάσει!
Ας χαρούμε για λίγο λοιπόν!
Καλό και ήσυχο (μετά από καιρό)βράδυ σε όλους!!!!
Αναδημοσίευση από ergoliptesxalkidikis.blogspot.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου