ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΧΡΗΣΤΟ...

Ο αείμνηστος Χρήστος Μπρίκος

Τι και αν η ζωή συνεχίζεται; Τι και αν ο χρόνος είναι "γιατρός",  όπως λένε... 

Για όσους είχαν την αγαθή τύχη και την μεγάλη τιμή να ζήσουν και να γνωρίσουν από κοντά τον Χρήστο Μπρίκο, οι παραπάνω παραδοχές δεν ισχύουν από την ημέρα που σώθηκε το λάδι στο καντήλι του. Πριν ακριβώς 2 χρόνια.

Ο Άνθρωπος με Α κεφαλαίο. Ο Φίλος με Φ κεφαλαίο. Ο Οικογενειάρχης με Ο κεφαλαίο άφησε πίσω του ένα κενό που δεν αναπληρώνεται από κανένα.

Και είναι δυσαναπλήρωτο το κενό της απουσίας του, γιατί άνθρωποι με το μεγαλείο ψυχής, με την αστείρευτη διάθεση για ανιδιοτελή προσφορά και την ανεξάντλητη καλή προαίρεση δεν περισσεύουν, αν δεν έχουν ήδη εξαντληθεί...

Όμως όλοι εμείς οι άνθρωποι της μεγάλης μεταλλευτικής οικογένειας στα Μαδεμοχώρια της ΒΑ Χαλκιδικής ήμασταν εξαιρετικά τυχεροί. 

Και το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε, για τον επί 12 συναπτά έτη πρόεδρο - υπηρέτη της κοινότητας της Στρατονίκης και ακούραστο στυλοβάτη των Μεταλλείων Κασσάνδρας από το μετερίζι του ηλεκτρολόγου, είναι να διατηρήσουμε ζωντανή τη μνήμη του, όπως και το έργο που μας άφησε ως ζωντανή παρακαταθήκη.

Αιωνία σου η μνήμη, πολυαγαπημένε Φίλε Χρήστο. Δεν θα σε ξεχάσουμε ΠΟΤΕ!