ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΧΡΥΣΟΥ ΣΤΟ Δ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ: Ο κ. Γ. ΖΟΥΜΠΑΣ ΣΤΑ Ν. ΡΟΔΑ ΔΗΛΩΣΕ: "ΑΠΟΔΕΙΞΑΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ" - ΑΝΤΕΧΕΙ Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑ ΟΡΕΙΝΑ ΧΩΡΙΑ?

Του Αθανάσιου Καρίνα Μεταλλειολόγου Μηχανικού - Γεωτεχνικού

Διαβάζοντας κανείς τη δήλωση του κου Ζουμπά αναρωτιέται αμέσως με ποια ιδιότητα την έκανε; Διότι με την ιδιότητα του Δημάρχου των πολιτών του Δήμου Αριστοτέλη δεν νομιμοποιείται να κάνει τέτοια δήλωση. Επίσης αναρωτιέται σε ποιο ακροατήριο απηύθυνε αυτή τη δήλωση; Διότι η πλειοψηφία των πολιτών του Δήμου Αριστοτέλη έχει διαφορετική άποψη.

Οι απόψεις του κου Ζουμπά και των ομοϊδεατών του στην παράταξή του περί τη μεταλλευτική δραστηριότητα στη ΒΑ Χαλκιδική είναι γνωστές. Το θέμα όμως είναι ότι τις έκρυψαν επιμελώς στην προεκλογική περίοδο και προέβαλαν συγχρόνως την ιδέα της ενότητας και της ειρήνευσης στην τοπική κοινωνία. 

Ο στόχος τους σαφής. Να υφαρπάξουν την ψήφο των πολιτών των ορεινών κυρίως χωριών που είχαν κουραστεί και δυσαρεστηθεί από το κλίμα πόλωσης και από την πολιτική του τέως Δημάρχου. 

Προς αυτή την σαφή στόχευση είχαν επιστρατεύσει και το κατάλληλο πρόσωπο, τον αποχωρήσαντα Δήμαρχο, κο Μίχο, ο οποίος υπηρέτησε τους σκοπούς τους και στη συνέχεια, όταν δυσκόλεψαν τα πράγματα, αποχώρησε για να διασωθεί. 

Πέτυχαν το στόχο τους. Κέρδισαν το Δήμο και προοδευτικά αποκάλυψαν το αληθινό τους πρόσωπο. Το θέμα όμως είναι ότι τις απόψεις τους δεν τις συμμερίζεται η πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας και γι’ αυτό επιλέγουν προσεκτικά τι λένε σε κάθε ακροατήριο.

Το βέβαιο είναι ότι στο Δήμο Αριστοτέλη δεν υπάρχει ομοιογένεια ως προς το θέμα των μεταλλείων. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών στα ορεινά χωριά είναι υπέρ της επένδυσης, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία στα παραθαλάσσια χωριά είναι κατά της επένδυσης. 

Και το στοίχημα για την Δημοτική Αρχή ήταν η εξομάλυνση της κατάστασης προκειμένου να επιτευχθεί η γαλήνη και η ομόνοια μεταξύ των πολιτών.

Η παρούσα Δημοτική Αρχή απέτυχε οικτρά!!! Απέτυχε διότι ουδέποτε πίστεψε στο σύνθημα της ενότητας. Ουδέποτε ήθελε την ενότητα. Στόχος της ήταν η επιβολή της αντίθετης άποψης. Αυτό όμως δεν είναι εφικτό, όπως αποδεικνύει η ζωή.

Τα μεταλλεία είναι η ζωή των ορεινών χωριών και αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει κανείς, όσο και εάν προσπαθεί να τρομοκρατήσει τους πολίτες. Τα παραθαλάσσια χωριά είναι ενδεχόμενο να μην έχουν ανάγκη τα μεταλλεία. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και με τα ορεινά χωριά, για τα οποία τα μεταλλεία είναι το απαραίτητο οικονομικό οξυγόνο για τη ζωή και την ευημερία.

Το ζητούμενο δεν είναι ποιος θα επιβληθεί σε ποιόν, αλλά πως θα συνυπάρξουμε. Μονοιασμένοι ή διαιρεμένοι;

Με εκτίμηση,

Αθανάσιος Γ. Καρίνας