Ε.Μ.Π.: ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΕΝΑΝ ΘΗΣΑΥΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΛΑΣΠΗ ΤΟΥ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ

*Ακολουθεί σχόλιο του blog

Πώς μπορούσε να αποκτήσουμε πολύτιμα υλικά από βιομηχανικά απόβλητα; Έλληνες επιστήμονες έχουν αναπτύξει μια νέα τεχνολογία για να εξάγουν σπάνια στοιχεία από τα χρησιμοποιημένα μεταλλεύματα, με έναν βιώσιμο, φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο.

Το εργοστάσιο της Αλουμίνιον της Ελλάδας επεξεργάζεται τεράστιες ποσότητες βωξίτη. Κάθε τόνος αλουμινίου αφήνει 1,6 τόνους κατάλοιπα βωξίτη, που αποκαλείται κόκκινη λάσπη. Για ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια του είδους του στην Ευρώπη, αυτό συνεπάγεται 2.000 τόνους κόκκινης λάσπης κάθε μέρα.

«Κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι τα κατάλοιπα βωξίτη είναι απλά απόβλητα. Δεν ισχύει αυτό στην πραγματικότητα. Μιλάμε για το μετάλλευμα του μέλλοντος, καθώς περιλαμβάνουν οξείδια του σιδήρου, του τιτανίου, του πυριτίου, σπάνιες γαίες, όπως και σκάνδιο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον σαν πηγή πρώτων υλών» επισημαίνει η Μηχανικός Μεταλλείων – Μεταλλουργός Βίκυ Βασιλειάδου.

Οι σπάνιες γαίες είναι εξαιρετικά πολύτιμες. Μερικές φορές αποκαλούνται οι βιταμίνες των μετάλλων. Τα χημικά αυτά στοιχεία αλλάζουν δραστικά τις ιδιότητες των ορυκτών. Γι’ αυτό το λόγο οι σπάνιες γαίες είναι αναντικατάστατες στις ανεμογεννήτριες, στα αυτοκίνητα, τους υπολογιστές, τα smartphone και άλλες τεχνολογικές καινοτομίες.

 «Αυτό εδώ το συγκεκριμένο κατάλοιπο βωξίτη περιέχει 1,5 κιλό σπανίων γαιών ανά τόνο σε περιεκτικότητα. Αυτή η περιεκτικότητα είναι μικρή, άμα την ακούσει κανείς έτσι. Αλλά αν σκεφτεί κανείς όμως ότι παράγουμε 700.000 και πλέον τόνους το χρόνο και κάνει τον πολλαπλασιασμό, τότε είμαστε στο 10% της ευρωπαϊκής ζήτησης σε σπάνιες γαίες» υπογραμμίζει ο Δρ. Ευθύμης Μπαλωμένος, υποψήφιος διδάκτωρ στην Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων-Μεταλλουργών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Αυτό που έχουμε ανάγκη είναι έναν φτηνό και καθαρό τρόπο να εξάγουμε από τα κατάλοιπα αυτά τα πολύτιμα στοιχεία. Είναι ένας από τους βασικούς στόχους του ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος EuRare που προσπαθεί να μειώσει την εξάρτηση της Γηραιάς Ηπείρου από τις εισαγωγές σπάνιων γαιών. Μηχανικοί στην Αθήνα έχουν αναπτύξει μια απλή μέθοδο για να διαλύουν και να αφαιρούν τις σπάνιες γαίες από την κόκκινη λάσπη.

«Η τεχνολογία αυτή έχει αξία γιατί εξάγει επιλεκτικά τις μεταλλικές αξίες, τις σπάνιες γαίες δηλαδή από το στερεό κατάλοιπο και έτσι έχει οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη» εξηγεί ο καθηγητής στη Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων – Μεταλλουργών του ΕΜΠ, Ιωάννης Πασπαλιάρης, ο οποίος είναι και συντονιστής του ευρωπαϊκού προγράμματος EuRare.

Το κλειδί είναι η χρήση ιοντικού υγρού αντί των παραδοσιακών διαλυτών. Τα ιοντικά υγρά είναι λιωμένα άλατα που μπορούν να μείνουν σε υγρή μορφή, σε θερμοκρασία δωματίου. Οι ερευνητές ζυγίζουν τη σκόνη της κόκκινης λάσπης, το ξηρό κατάλοιπο δηλαδή που μένει από την παραγωγή αλουμινίου.

«Αυτή την στιγμή θα ρίξουμε ερυθρά ελαίη μέσα στον αντιδραστήρα. Ο αντιδραστήρας περιέχει διάλυμα ιοντικού υγρού και περιμένουμε να εκχυλίσουμε μέταλλα. Ο τρόπος εκχύλισης είναι όπως εκχυλίζεις ένα τσάι, έναν καφέ, με τον ίδιο τρόπο που εκχυλίζεις τα συστατικά του. Τώρα θα το ρίξω μέσα» εξηγεί ο Παναγιώτης Δάβρης, διδακτορικός φοιτητής, ερευνητής στην υδρομεταλλουργία, στη Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων – Μεταλλουργών του ΕΜΠ

Χρειάζονται περίπου δύο ώρες για να διαλυθούν τα σπάνια στοιχεία στο ιοντικό υγρό. Το μείγμα φιλτράρεται στη συνέχεια για να αφαιρεθούν τα στερεά κατάλοιπα, που μπορούν στη συνέχεια να ανακυκλωθούν.

Στο τελευταίο στάδιο προστίθεται οξύ για να επανέλθει το ιοντικό υγρό στην αρχική του κατάσταση, έτοιμο να χρησιμοποιηθεί και πάλι από την αρχή. Αυτό που μένει είναι το πολύτιμο εκχύλισμα των σπάνιων γαιών.

Ερώτηση του Ντενίς Λοκτιέ, δημοσιογράφου του Euronews:

«Ποιες είναι οι ιδιότητες των ιοντικών υγρών, που μας οδηγούν να τα προτιμούμε σε σχέση με τους παραδοσιακούς διαλύτες;»

Ο Παναγιώτης Δάβρης,στη Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων – Μεταλλουργών του ΕΜΠ απαντά: «Οι ιδιότητες των ιοντικών υγρών έναντι των οργανικών διαλυτών είναι ότι δεν είναι εύφλεκτα και έχουν πολύ χαμηλή τάση ατμών, με αποτέλεσμα να μπορούμε να δουλέψουμε σε μεγαλύτερες θερμοκρασίες, σε πιο ασφαλές περιβάλλον».

Αυτοί οι πανίσχυροι διαλύτες του μέλλοντος μπορούν να δημιουργηθούν ξεχωριστά και να ρυθμιστούν ανάλογα οι χημικές τους ιδιότητες, οδηγώντας με αυτόν τον τρόπο σε καλύτερες και πιο φιλικές προς το περιβάλλον χρήσεις των ορυκτών.

Αναδημοσίευση από gr.euronews

*ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ BLOG: Εξυπακούεται πως οι καθηγητές μεταλλουργίας του ΕΜΠ περιμένουν με αγωνία αν θα συμφωνήσουν με την τεχνολογική εφαρμογή τους, η ΜΚΟ "παρατηρητήριο μεταλλευτικών δραστηριοτήτων" και οι επιστημονικοί σύμβουλοι της....

Χωρίς την... επιστημονική σφραγίδα της ΜΚΟ και των προθύμων συμβούλων της θα αισθάνονται μια ανασφάλεια όσο να πείς, καθώς μόνο οι antigold κατέχουν τα της επιστήμης, της τεχνολογίας και των εφαρμογών της...