ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ: Ο ΧΡΥΣΟΣ, Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΕΚΠΛΗΡΟΥΜΕΝΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ

To άρθρο που ακολουθεί είναι του δημοσιογράφου Βαγγέλη Μωυσή και δημοσιεύτηκε πριν λίγες ώρες στην ιστοσελίδα voria.gr. 

Το άρθρο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η επιτομή της λογικής πορείας που θα μπορούσε να κρατήσει αυτή η κοινωνία για να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα ασύγκριτα φυσικά πλεονεκτήματα του τόπου και να είναι παράδειγμα προς μίμηση όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη.

Η λογική όμως όμως δυστυχώς εδώ και αρκετά χρόνια δεν υπάρχει στην κοινωνία της ΒΑ Χαλκιδικής. Και δεν υπάρχει γιατί η ανεπανάληπτη κακοήθεια των δήθεν οικολόγων σε βάρος της πλέον αρχέγονης παραγωγικής δραστηριότητας που δεν είναι άλλη από την μεταλλευτική έγινε δίκτυο γενικευμένης διασποράς αυτής της κακοήθειας με ότι συνεπάγεται αυτό για την κοινωνία και την οικονομία της. 

Όταν φτάνουμε στο σημείο να βλέπουμε κατασκευασμένες επιστημονικές μελέτες και έρευνες να χρησιμοποιούνται με σκοπό την καταστροφή ενός τόπου και μιας κοινωνίας στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια που ενδεχομένως να υποθάλπτουν και οικονομικά συμφέροντα φαντάζει ως 8ο θαύμα η ένωση και η σύνθεση διαφορετικών θέσεων και ιδεών.

Μακάρι να το ζήσουμε... Ακολουθεί το εξαιρετικό άρθρο του Βαγγέλη Μωυσή.

"Εξετάζοντας με την ψυχραιμία μιας πρώτης χρονικής απόστασης την υπόθεση της απολεσθείσας γαλάζιας σημαίας του Στρατωνίου Χαλκιδικής και λαμβάνοντας υπόψη τη θέση του μέσα στον πανέμορφο κόλπο της Ιερισσού συνειδητοποιεί εύκολα κανείς μία πραγματική και άμεση απειλή για τον τουρισμό της Β.Α. παραλιακής ζώνης της Χαλκιδικής: το σύνδρομο της αυτοεκπληρούμενης προφητείας.

Το σύνδρομο αυτό, έγκειται στην επιστημονική διαπίστωση, πως όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν κάτι ανύπαρκτο ως πραγματικό, οι επιπτώσεις του γίνονται απολύτως πραγματικές. Κάπως έτσι το είχε διατυπώσει στις αρχές του 20ου αιώνα και ο Αμερικανός κοινωνιολόγος WilliamThomas. Εξ` όσων γνωρίζω, δεν είχε πατήσει ποτέ στη Χαλκιδική και σίγουρα δεν είχε προφητικές ικανότητες, για να γνωρίζει τις αντιπαραθέσεις που θα ξεσπούσαν κάποτε γύρω από μια επένδυση εξόρυξης χρυσού στην Ελλάδα.

Προσωπικά, γνώριζα πως η παραλία είχε πάρει τη γαλάζια σημαία με τα ίδια αυστηρά κριτήρια ποιότητας των υδάτων που χρησιμοποιούνται για την απόδοση των γαλάζιων σημαιών διεθνώς. Αυτό με ενδιέφερε, έχοντας κατ` επανάληψη κολυμπήσει στο Στρατώνι (τόπος καταγωγής γαρ), όπως και στην Ιερισσό και στα Νέα Ρόδα. Στον τόπο μου δηλαδή, γιατί έχοντας μεγαλώσει στη Θεσσαλονίκη, οι «ρίζες» μου σε Αρναία και Στρατώνι, με έμαθαν να υπερβαίνω στενούς τοπικισμούς και να αντιλαμβάνομαι ολόκληρη εκείνη την περιοχή από το Χολομώντα ως την Ουρανούπολη και το Άγιον Όρος, ως τόπο μου…

Φέτος λοιπόν, η γαλάζια σημαία στο Στρατώνι, δόθηκε, περί τα μέσα Μαΐου, αλλά αποσύρθηκε λίγες μέρες αργότερα, με βάση μια αναφορά πολέμιων της μεγαλύτερης επένδυσης που έχει γίνει στην Ελλάδα εδώ και πολλές δεκαετίες. Μια αναφορά, που επικαλέστηκε, όχι μετρήσεις στα ύδατα της περιοχής κολύμβησης, αλλά σε δείγματα από την άμμο του βυθού, σε σημείο… παλαιάς εναπόθεσης μεταλλευτικών υπολειμμάτων.  

«Βρες το λάθος», που λένε, αλλά οκ… Η κοινή λογική λέει, πως κι εγώ αν ήμουν φορέας απόδοσης της γαλάζιας σημαίας, πιθανότατα, μετά από μια τέτοια αναφορά, θα απέσυρα την έγκρισή μου, μέχρι να βρω την ευκαιρία να ξανακάνω τις δικές μου μετρήσεις βάσει των κριτηρίων που διέπουν τη λειτουργία μου.

Γι' αυτό σήμερα, δεν εξετάζω αυτή καθ` αυτή την απόσυρση μιας γαλάζιας σημαίας…

Εξετάζω με πραγματική απορία, το σκεπτικό με το οποίο, άνθρωποι που ζουν από τον τουρισμό στην ευρύτερη γειτονιά, από το Σταυρό και την Ολυμπιάδα, ως την Ιερισσό  και τα Νέα Ρόδα, πανηγυρίζουν αυτή την εξέλιξη ως νίκη κάποιων αυτόκλητων υπερασπιστών της περιβαλλοντικής και τουριστικής προοπτικής της περιοχής απέναντι στην «κακιά» επένδυση.

Να θυμίσω την παροιμία για την κατσίκα του γείτονα; Όπου «κατσίκα», βάλτε εσείς… παραλία του γείτονα, ενοικιαζόμενα του γείτονα, εστιατόρια του γείτονα.

Εξετάζω όμως και την εύλογη ανησυχία κατοίκων και παραγόντων του τουρισμού στην Ιερισσό, στα Νέα Ρόδα, ακόμα και στη Μεταμόρφωση, που ξέρουν ότι η φωτιά που ανάβει στο σπίτι του γείτονα αργά ή γρήγορα φτάνει και στο δικό σου…

Μιλώ με ανθρώπους, που συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο, πως η πιο επιβαρυντική και επικίνδυνη «ρύπανση» για τον τόπο τους (και τόπο μου), είναι η επίμονη εκστρατεία δυσφήμισης του περιβάλλοντος της Β.Α. Χαλκιδικής, από εκείνους που δήθεν κόπτονται για την προστασία του και την προστασία του τουρισμού της περιοχής.

Και είναι απόλυτα λογική η ανησυχία φίλων και συμπατριωτών μου, ότι αυτή η εκστρατεία δυσφήμισης του τουριστικού προϊόντος της περιοχής που χρησιμοποιείται δήθεν ως όπλο για να «προστατευτεί» ο τουρισμός από τις δραστηριότητες του Χρυσού, τελικά φέρνει η ίδια τις επιπτώσεις που θέλει να αποτρέψει.

Έτσι εκδηλώνεται το σύνδρομο της αυτοεκπληρούμενης προφητείας σε βάρος του τουρισμού της Β.Α. Χαλκιδικής.

Σκέφτομαι λοιπόν…

Ποιος θα προστατέψει την τουριστική δυναμική της Β.Α. Χαλκιδικής από τους «τουρίστες»-προστάτες της και πώς φτάσαμε να αντιμετωπίζεται ως εχθρός του τουρισμού, ένας ισχυρός διεθνής παράγοντα που οι ντόπιοι τουριστικοί παράγοντες θα μπορούσαν να μετατρέψουν σε …κράχτη τους και σύμμαχο;

Τι θα έκανα εγώ αν είχα ξενοδοχείο, ή εστιατόριο στη Ιερισσό, στα Νέα Ρόδα, στη Μεταμόρφωση;

Και απαντώ, στον εαυτό μου :

Θα ζητούσα από την «Ελληνικός Χρυσός» να επενδύσει στον τουρισμό της περιοχής αφού με τόση βεβαιότητα δηλώνει πως αυτός δεν απειλείται, από τη δραστηριότητά της.

Πρώτα απ` όλα με τους ίδιους τους εργαζομένους της μητρικής “El Dorado” ανά τον κόσμο. Με ένα πρόγραμμα κινητροδότησης του παραθερισμού εργαζομένων και οικογενειών τους στα παράλια της Β.Α. Χαλκιδικής.

Δεύτερον με τη χρηματοδότηση αποστολών - ή ενός ντοκιμαντέρ - αποκλειστικής προβολής του τουριστικού προϊόντος της περιοχής σε παραδοσιακές και αναδυόμενες τουριστικές αγορές.

Τρίτον, με τη συνένωση δυνάμεων του ιδιωτικού τομέα με το Δημόσιο, σε συνέργεια με την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, ή ακόμα και με το Υπουργείο Τουρισμού, για την ενίσχυση υποδομών και την προσέλκυση επενδυτών από τον διεθνή Τουρισμό, με τη συνδρομή της επενδύτριας εταιρείας του Χρυσού.

Και με άλλους τρόπους και συνέργειες που μπορούν να σκεφτούν εύκολα οι έξυπνοι άνθρωποι όταν κάτσουν με την ίδια διάθεση σε ένα τραπέζι…

Άλλωστε, η είδηση για την ξενοδοχειακή επένδυση ύψους 35 εκατομμυρίων ευρώ που ήδη δρομολογείται στο Ξηροποτάμι της  Ιερισσού, αποδεικνύει πως οι μεγάλοι και διεθνείς επιχειρηματίες του κλάδου του τουρισμού, διατηρούν ακέραια την εμπιστοσύνη τους στην περιβαλλοντική προοπτική της ευρύτερης Β.Α. Χαλκιδικής, παρά τις προσπάθειες εγχώριων καταστροφολόγων για το αντίθετο…

Θα φρόντιζα λοιπόν, να βάλω ανάμεσα σε μένα και στον μεγαλύτερο εν Ελλάδι επενδυτή, ένα τραπέζι. Όχι κάγκελα…

Και θα εξέταζα αν θέλει πραγματικά η «Ελληνικός Χρυσός», να μετατρέψει το κόστος αντιμετώπισης ενός πολέμου που δέχεται εδώ και χρόνια, σε κόστος επένδυσης στον τουρισμό και στην ηρεμία.

Γιατί τελικά, για τον τουρισμό, η ηρεμία… είναι χρυσός!

Γιατί ενώ η επένδυση δεν έχει μπει καν στην παραγωγική φάση της, ο τουρισμός της μαγευτικής Β.Α. Χαλκιδικής κινδυνεύει να βιώσει τις επιπτώσεις που οι επίδοξοι αυτοεκπληρούμενοι προφήτες μοιάζουν να επιδιώκουν και μόνο δια της σποράς του φόβου, για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, την πολιτική τους υπόσταση, την επαγγελματική τους στόχευση, ή την όποια επιρροή τους σε μια περιοχή που χρειάζεται συμμαχίες και συνέργειες. Όχι αντιπαλότητες και πόλωση…"

* Ο Βαγγέλης Μωϋσής είναι δημοσιογράφος - μέλος της ΕΣΗΕΜΘ