ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΤΟ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ

ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ από μια σημαντική παραδοχή! Παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας χωρίς στήριξη της εγχώριας παραγωγής δεν μπορεί να υπάρξει. Όπως δεν μπορεί να υπάρξει στήριξη της εγχώριας παραγωγής χωρίς στήριξη των εργαζόμενων Ελλήνων. Με ποιον τρόπο μπορεί να επιτευχθεί η στήριξη των εργαζόμενων Ελλήνων; Πολύ απλά μέσω της αύξησης του εισοδήματος τους.

 Και με ποιον τρόπο μπορεί να ενισχυθεί το διαθέσιμο εισόδημα μιας κατηγορίας παραγωγικά εργαζομένων που απαντάει στο όνομα εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα της ελληνικής οικονομίας; Μα φυσικά μέσω της μείωσης του μη μισθολογικού κόστους της εργασίας.

ΚΑΛΗ η θεωρία, στην πράξη όμως τι γίνεται; «Η πιο ιερή μορφή θεωρίας είναι η πράξη», έτεινε να υποστηρίζει ο Νίκος Καζαντζάκης. Η πιο ανίερη μορφή θεωρίας όμως έγινε πράξη λίγες μέρες πριν όταν δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο προσφάτως ψηφισθείς νόμος 4578/2018 με τίτλο «Μείωση ασφαλιστικών εισφορών και άλλες διατάξεις».

Ο ΝΟΜΟΣ περιλαμβάνει «μία σειρά τροποποιήσεων στην ασφαλιστική νομοθεσία (Ν. 4387/2016), αλλά και σημαντικές διατάξεις για την αποζημίωση δικαστικών αντιπροσώπων στις εκλογές συνδικαλιστικών οργανώσεων, ζητήματα εισφορών για τους έμμισθους δικηγόρους, και παράστασης πολιτικής αγωγής για δεδουλευμένες αποδοχές και αποζημίωση απόλυσης για τους εργαζόμενους».

Ο ΝΟΜΟΣ δεν περιλαμβάνει όμως μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τους χιλιάδες εργαζόμενους Έλληνες, αυτούς που απασχολούνται στον τομέα των διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων και υπηρεσιών και στις χιλιάδες επιχειρήσεις όπως επιχειρήσεις μεταποίησης, επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας και πληροφορικής, και σε κλάδους, τον μεταλλευτικό, των διεθνών μεταφορών, του τουρισμού, της ανταγωνιστικής αγροτικής παραγωγής. Είναι, σχεδόν, πεντακόσιες χιλιάδες εργαζόμενοι. Αυτοί δεν έχουν καμία μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.

Η ΜΝΗΜΕΙΩΔΗΣ γκάφα που συντελέστηκε από τους νομοθέτες και τους πολιτικούς ιθύνοντες νόες δεν εξαίρεσε απλά από τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών τον πιο παραγωγικό τομέα της ελληνικής οικονομίας, δεν επέτεινε μόνο την υψηλότερη επιβάρυνση σε επίπεδο Ευρώπης ως προς αυτόν τον τομέα, αλλά καταδίκασε στην πράξη την όποια προοπτική μπορεί να υπήρχε για παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

[ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, του Γιώργου Κουμπαράκη, 12/12/2018]

Αναδημοσίευση από metalleiachalkidikis.gr