ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ: ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ

Η ανάγκη αλλαγής παραγωγικού προτύπου στην χώρα μας  φώναζε εδώ και πάρα πολύ καιρό. Εδώ και 2 δεκαετίες τουλάχιστον. Τα αυτιά μας όμως ήταν κλειστά από τις παρενέργειες της «ολλανδικής ασθένειας», που έφερε η αντιπαροχή και η άναρχη οικοδομική ανάπτυξη από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 μέχρι και τις μέρες μας.

Η διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα, ενώ έφερε κάποιες προσδοκίες, εν τέλει δεν άλλαξε κάτι προς την αλλαγή κατεύθυνσης της παραγωγικής αναβάθμισης της Ελλάδας και της συνολικής θωράκισης της οικονομίας της.

Για την ακρίβεια, εδραίωσε την πεποίθηση πως με ήλιο, θάλασσα και σουβλάκι μπορούμε να κατακτήσουμε και το σύμπαν, εκτός από το ποδοσφαιρικό “EURO 2004”. Δυστυχώς, τα μνημόνια που ήρθαν στην ζωή μας, παρά τις δυσκολίες που μας προκάλεσαν μάλλον δεν στάθηκαν ικανά να αλλάξουν την αδιέξοδη νοοτροπία μας, όπου έπρεπε να αλλάξει για το συλλογικό καλό.

Εξακολουθούσαμε να πιστεύουμε (πολιτικοί και απλός κόσμος) πως βασισμένοι σε μια οικονομία παροχής υπηρεσιών μπορούμε να ζούμε χωρίς να παράγουμε τίποτα άλλο.

Αρκεί βέβαια, να συντηρούνται επαρκώς ο κρατικοδίαιτος καπιταλισμός και το κομματικό κράτος σε βάρος των γνωστών υποζυγίων του ιδιωτικού τομέα που κατά πάγια… σύμπτωση έχουν την μεγαλύτερη και πιο ανθεκτική πλάτη για κάθε είδους απρόβλεπτες ή μή καταστάσεις.

Έλα όμως που ήρθε ο κορωνοϊός στην ζωή μας, με τον πλέον κυνικό τρόπο, να υπενθυμίσει σε υποψιασμένους και μη υποψιασμένους, πόσο ευάλωτη και ευπαθής είναι η οικονομική λειτουργία ενός κράτους από την στιγμή που η αναμονή των εσόδων του είναι αυστηρά προσανατολισμένη σε μια μονοδιάστατη παραγωγική αντίληψη και εφαρμογή, όπως έχει αναχθεί ο τουρισμός ως η «βαριά βιομηχανία» της Ελλάδας.

Το πολιτικό σύστημα αντιλαμβανόμενο, ίσως, για πρώτη φορά, τις πολυεπίπεδες επιπτώσεις της παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης και στην χώρα και τι συνεπάγεται αυτό στην καθημερινότητα μας τους επόμενους μήνες, εγκατέλειψε την παρατεταμένη σιωπή του και άρχισε να ομιλεί για την ανάγκη αλλαγής παραγωγικού προτύπου.

Μια αλλαγή που αυτή την φορά δεν χωράει να μείνει στα λόγια και τις καλές προθέσεις. Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες ο κορωνοϊός για ακόμη δυο χρόνια, τουλάχιστον,  θα απασχολεί την καθημερινότητα μας και για όσο διαρκούν οι έρευνες και οι δοκιμές του νέου εμβολίου.

Επομένως, αποτελεί αδήριτη ανάγκη να προετοιμαστούμε και να θωρακιστούμε ενόψει μιας νέας υγειονομικής κρίσης. Πρέπει να βρεθούν ή να προσελκυστούν και να επενδυθούν κεφάλαια, που θα δώσουν το αναγκαίο καύσιμο στην επανεκκίνηση της οικονομίας.

ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ

Πως όμως θα γίνει η επανεκκίνηση της οικονομίας, όταν αυτή η Ελλάδα έχει γίνει πασίγνωστη, ανά την υφήλιο, για τα γραφειοκρατικά και άλλου τύπου εμπόδια που έβαζαν τροχοπέδη σε κάθε επενδυτική προσπάθεια;

Για παράδειγμα, ο τομέας των περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων σε επενδυτικά εγχειρήματα εντός της Ελληνικής Επικράτειας είναι συνώνυμος ενός κορυφαίου παραδείγματος προς αποφυγή.

Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί (γιατί όχι και επινοηθεί) κάθε είδους δικαιολογίες προς την κατεύθυνση της καθυστέρησης απονομής εγκρίσεων, δίκην «ωρίμανσης  των μελετών»,  όπως έχει καθιερωθεί να λέγεται, με τελείως αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα, με επενδύσεις να καθυστερούν τόσο όσο χρειαζόταν για να οδηγηθούν σε οριστική ματαίωση.

Η κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές του Ιουλίου του 2019 είχε δεσμευτεί πως μια από τις βασικές της προτεραιότητες της θα ήταν ο εκσυγχρονισμός της περιβαλλοντικής  νομοθεσίας, έτσι ώστε το δίδυμο της αιώνιας καθυστέρησης των επενδύσεων  «πολυνομία – γραφειοκρατία» να πάψει να αποτελεί την κύρια αιτία απώλειας χρημάτων από τα ταμεία του κράτους, πολύτιμου χρόνου στα χρονοδιαγράμματα των επενδυτών και φθοράς του φυσικού περιβάλλοντος εξαιτίας της έλλειψης στρατηγικού σχεδιασμού και πόρων που θα συνέβαλαν στην ουσιαστική προστασία και ανάδειξη του, ως πόρου βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης.

Μέσα στα χρόνια της πανδημίας, όλα τα παραπάνω καθίστανται ακόμη πιο αναγκαία και επιτακτικά. Η κυβέρνηση δείχνει να εισπράττει τα μηνύματα. Πρέπει να τα υλοποιήσει. Η ώρα των μεγάλων αλλαγών που θα συμβάλλουν στην ενίσχυση και θωράκιση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας δεν σηκώνει άλλη καθυστέρηση.