ΣΥΡΙΖΑ: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΑ ΟΡΥΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΜΥΡΙΔΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ

Οι εργαζόμενοι στα ορυχεία σμύριδας της ορεινής Νάξου κινητοποιούνται για να πείσουν την κυβέρνηση να κρατήσει ανοικτή την μονάδα παραγωγής, που μένει κλειστή για λόγους ασφαλείας λόγω κορωνοιού, ζητώντας ταυτόχρονα να βρεθεί και λύση για την ιατροφαρμακευτική και ασφαλιστική τους κάλυψη.

Στο πλευρό τους έχουν τόσο τους τοπικούς συμπολιτευόμενους βουλευτές όσο και τους αντίστοιχους των κομμάτων της αξιωματικής και ελάσσονος αντιπολίτευσης συμπεριλαμβανομένων και φιλικών ΜΜΕ, όπως για παράδειγμα ραδιοφωνικούς σταθμούς, σαν «Στο Κόκκινο 105,5».

Για έναν Έλληνα που έφυγε το 2010 από την χώρα του λόγω μνημονιακής κρίσης και γύρισε πριν λίγους μήνες για να αισθανθεί ασφαλής απέναντι στην υγειονομική κρίση του κορωνοιού, η παραπάνω εξιστόρηση ακούγεται απολύτως φυσιολογική.

 Έλα όμως που τα γεγονότα που σημάδεψαν την νεότερη μεταλλευτική ιστορία της Ελλάδας, ειδικότερα την τελευταία δεκαετία σε σχέση με την ιδεοληπτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην επένδυση της Ελληνικός Χρυσός στην ΒΑ Χαλκιδική συνεχίσουν να προκαλούν αναπάντητα ερωτηματικά και δυσμενείς εντυπώσεις εν τέλει.

Και τι ερμηνεία, οι απαντήσεις να δώσει κανείς, πέραν των αναγκών που δημιουργεί η χρήση της μικροπολιτικής και οι εφαρμογές της, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είτε ως αντιπολίτευση, είτε ως κυβέρνηση στηρίζει ανεπιφύλακτα τους λιγνιτωρύχους της Κοζάνης, τους μεταλλωρύχους της Λάρκο, μέχρι και τους επιχειρηματίες που ανήκουν στον εφοδιασμό της εταιρείας(!!!), ενώ για τα Μεταλλεία Κασσάνδρας και τους εργαζόμενους τους κράτησαν και συνεχίζουν να κρατούν την χειρότερη δυνατή στάση με προφανή στόχο το κλείσιμο τους και την απώλεια 1.600 θέσεων εργασίας και ότι άλλο συνεπάγεται για την εθνική και τοπική οικονομία και κυρίως την τοπική κοινωνία. 

Όσο σημαντική είναι διαχρονικά η σμύριδα για τη Νάξο τα ορεινά χωριά της, την τοπική οικονομία του νησιού και το ΑΕΠ της χώρας, άλλο τόσο πληθωρικά σε προστιθέμενη αξία είναι ο χρυσός, ο χαλκός, ο άργυρος, ο ψευδάργυρος, και ο μόλυβδος που παρέχει το πολυμεταλλικό υπέδαφος εντός της έκτασης των 317.000 στρεμμάτων των Μεταλλείων Κασσάνδρας.

Κάτι που δυστυχώς δεν το αντελήφθησαν ποτέ ή δεν το αντιμετώπισαν σοβαρά και με όρους σοβαρής πολιτικής προσέγγισης και όχι μικροπολιτικής και ψηφοθηρικού συγχρωτισμού οι πολιτικοί και οι πολιτευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Πως αλλιώς να εξηγήσεις  την οβιδιακή μεταμόρφωση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ με εξαιρετικές σπουδές σε κορυφαία οικονομικά πανεπιστήμια του εξωτερικού οι οποίοι από το 2012 πολεμούν με κάθε τρόπο μια επένδυση, η οποία έχει αφήσει μέχρι στιγμής στην ελληνική οικονομία και σε ντόπιες επιχειρήσεις πάνω από 1 δις δολάρια, χώρια τις φροντίδες που έχουν αναληφθεί για το περιβάλλον μέσω της παράλληλης αποκατάστασης, της ηλεκτρονικής παρακολούθησης των εγκαταστάσεων και της εφαρμογής της μεθόδου της ξηρής απόθεσης , ενώ την ίδια στιγμή εκείνοι είναι ικανοί να κατεβούν σε κινητοποιήσεις στο πλευρό μεταλλωρύχων, αρκεί βέβαια εκείνοι να στρέφονται εναντίον της εργοδοσίας.

Είναι αυτή σοβαρή πολιτική σε καιρούς μάλιστα που απέδειξαν περίτρανα πως η μεταλλευτική συνολικά είτε στον δημόσιο, είτε στον ιδιωτικό τομέα κρατάει ψηλά τα σκήπτρα σε καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, με υψηλά στάνταρ υγειονομικής κάλυψης και με διαχρονικές πολύπλευρες πρωτοβουλίες Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης αξίας δεκάδων εκατομμυρίων, προς όφελος της κοινωνίας της ΒΑ Χαλκιδικής;

Ρητορικό το ερώτημα.