ΠΡΟΣΟΧΗ, ΛΕΦΤΟΔΕΝΤΡΑ!

Του Άγη Βερούτη

Η αλήθεια είναι πως η κατάσταση στην οικονομία είναι εξαιρετικά δύσκολη. Η αναμενόμενη ύφεση για το 2020 είναι πάνω από 10%. Για μια οικονομία όπως η δική μας, όπου το μισό Α.Ε.Π. προκύπτει από κρατική δραστηριότητα η οποία θα έχει υποστεί μηδενική μείωση ως το τέλος του έτους, την ύφεση θα υποστεί αποκλειστικά ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας.

Αυτό μεταφράζεται σε μία απώλεια του 20% ή 1 στις 5 θέσεις εργασίας του ιδιωτικού τομέα που θα κινδυνέψουν, τουλάχιστον ως το τέλος του έτους. Επίσης η αναμενόμενη ανάκαμψη του Α.Ε.Π. για το 2021 στο 5% σημαίνει ότι οι μισές θέσεις εργασίας που θα κινδυνεύουν φέτος, του χρόνου πιθανόν να χαθούν οριστικά.

Θα μου πείτε "τι να κάνει κάποιος όταν έρχεται πανδημία;” και θα έχετε δίκιο!

Δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί κάποιος να κάνει από τη θέση της κυβέρνησης, πλην να μειώσει δραστικά το κόστος εργασίας για τον ιδιωτικό τομέα, και να μειώσει και τη φορολόγηση του ιδιωτικού τομέα ώστε να καταφέρει να περισώσει όσο δυνατόν περισσότερες θέσεις εργασίας μέσα στη διετία 2020-2021...

Αυτό συνεπάγεται ότι θα πρέπει να μειωθεί και το πραγματικά δυσανάλογα υψηλό κόστος του δημοσίου τομέα στη χώρα. Διαφορετικά, θα έρθει η στιγμή όπου ένας μικρότερος από τον σημερινό ιδιωτικός τομέας θα κληθεί να πληρώσει με τους φόρους του, όχι μόνον τα χρήματα που θα πληρωθούν ως βοήθημα στην παρούσα, αλλά και το συνεχιζόμενα δυσανάλογα υψηλό κόστος του δημοσίου στην Ελλάδα.

Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι στην Ελλάδα οι οποίοι πιστεύουν ότι το Δημόσιο δημιουργεί πλούτο. Πιστεύουν ακόμη ότι οι εισφορές των αμειβομένων από το κράτος είναι πραγματικά χρήματα και όχι λογιστικές εγγραφές ως προκύπτει από τον προϋπολογισμό.

Όπως έλεγε ο Νομπελίστας οικονομολόγος Milton Friedman: "There is no such thing as a free lunch.” [μετ: "Δεν υφίσταται τέτοιο πράγμα όπως το Δωρεάν Γεύμα”]

Αυτό που εννοούσε είναι ότι οτιδήποτε λαμβάνεις τώρα χωρίς να το πληρώσεις, θα έρθει μία μελλοντική στιγμή όπου θα χρειαστεί να το πληρώσεις, ή αν δεν το πληρώσεις εσύ θα το πληρώσει κάποιος άλλος δίπλα σου.

Όσο μεγαλώνει η τρύπα στην ιδιωτική δραστηριότητα, εξαιτίας του κορονοϊού, τόσο η διαθεσιμότητα μελλοντικών κεφαλαίων για ανάπτυξη της οικονομίας θα μειώνεται, και τόσο η φορολόγηση που θα απαιτηθεί για την αποπληρωμή των σημερινών αποζημιώσεων θα αυξάνεται. 

Δυστυχώς όμως τα περιθώρια αύξησης της φορολογίας έχουν εξαντληθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, και μάλιστα αυτός ήταν και ο κύριος λόγος της εκλογικής συντριβής τους στις εκλογές του περασμένου έτους.

Κανείς δεν περιμένει ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα αυξήσει τη φορολογία, όταν εξελέγη για να τη μειώσει. Κανείς όμως δεν είναι δυνατόν να περιμένει επίσης ότι θα μπορέσει για πολύ η χώρα να συνεχίζει να ξοδεύει περισσότερα από όσα εισπράττει και θα εισπράττει στα επόμενα χρόνια.

Εξάλλου μόλις βγούμε από την φάση της πανδημίας του κορονοϊού, θα επιστρέψει εν ισχύ η υποχρέωση της χώρας μας για πρωτογενές πλεόνασμα. Αυτό μεταφράζεται σε ανάγκη μείωσης του κόστους του κράτους είτε με απευθείας μετάβαση στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση και τη συνεχόμενη μείωση των αναγκών σε δημοσιοϋπαλληλικό προσωπικό, είτε με τη δραστική ιδιωτικοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των (ακόμη σε δημόσια χέρια) κρατικών επιχειρήσεων, είτε πιθανότερα με συνδυασμό και των δυο.

Είναι επίσης βέβαιο ότι η σημερινή κυβέρνηση θα βρει απέναντί της τους ΣΥΡΙΖΑίους και τους πρώην πασόκους, σε οποιαδήποτε προσπάθειά της για την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών και την προσαρμογή τους στη νέα οικονομική πραγματικότητα "μετά κορονοϊό". Είναι γνωστές οι θεωρίες τους περί "λεφτόδεντρων" και μεγάλου κράτους-πατερούλη.

Θα πρέπει να προσέξει η κοινωνία να μην ξαναπέσει θύμα της ρητορικής του "λεφτόδεντου" και του "λεφτά υπάρχουν".

Θα πρέπει να σφίξουμε όλοι τα ζωνάρια αυτή τη φορά, και όχι μόνον οι γνωστοί ηλίθιοι της παραγωγικής οικονομίας, πάλι.

Άλλωστε η αριθμητική είναι αμείλικτη:

• 3.000.000 συνταξιούχοι,
• 1.000.000 δημόσιοι υπάλληλοι + κρατικά σιτιζόμενοι,
• 1.500.000 άνεργοι και οικονομικά εξαρτώμενοι εκτός εργασίας, που δεν ψάχνουν για δουλειά, και
• 2.000.000 παιδιά
• Σύνολο 7.500.000 εκατομμύρια ανθρώπων στηρίζονται επάνω στον πλούτο που δημιουργούν:
• 3.000.000 εργαζόμενοι στην παραγωγική οικονομία που αναμένεται να μειωθούν σημαντικά ως αποτέλεσμα της πανδημίας.

Θα πρέπει να βεβαιωθούμε ότι δεν θα ξαναπέσουμε πάλι θύματα της κατά μέτωπο σύγκρουσης με τα λεφτόδεντρα!

Ο κίνδυνος είναι μεγάλος!

Αναδημοσίευση από capital.gr