ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΛΥΣΕΙΣ???

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών Θόδωρος Σκυλακάκης ερωτηθείς από δημοσιογράφους το περασμένο Σάββατο σε πρωινή εκπομπή του “MEGA” για το αν φτάνουν τα χρήματα του κράτους, για να καλύψουν από εδώ και πέρα τις μηνιαίες ανάγκες που προκαλεί η καραντίνα απέφυγε να κάνει τον μάγο και είπε με απόλυτη ειλικρίνεια τα εξής: «τα χρήματα είναι πεπερασμένα και πρέπει να χρησιμοποιούνται με φειδώ…».

Για όσους παρακολουθούν στενά τις οικονομικές εξελίξεις ο κ. Σκυλακάκης δεν δήλωσε κάτι που μέχρι προχθές αποτελούσε τον άγνωστο Χ στα προσεχή επεισόδια της ζωής όλων μας.

Το αντίθετο μάλιστα! Τοποθετήθηκε με λακωνική σαφήνεια επάνω σ’ ένα ζήτημα, για το οποίο σύσσωμο το  πολιτικό σύστημα μας οφείλει ήδη να επεξεργάζεται προτάσεις, έτσι ώστε να δώσει τις απαιτούμενες λύσεις στα αδιέξοδα που σίγουρα θα φέρει η επόμενη μέρα μετά την λήξη συναγερμού από τον κορωνοϊό.

Ανεξάρτητα, από το αν θα έρθουν τα 32 δις  μέσα από το Ταμείο Ανάκαμψης της Ε.Ε. για να πέσουν στην πραγματική οικονομία και αγορά, όπως τονίζουν κατ΄ επανάληψη κυβερνητικοί αξιωματούχοι, πρέπει στην πατρίδας μας να επενδυθούν πολύ μεγάλα κεφάλαια σε πάρα πολλά πεδία της οικονομίας από Έλληνες και ξένους επενδυτές.

Ένα είναι σίγουρο. Αυτοί οι επενδυτές δεν επιθυμούν να τοποθετήσουν τα χρήματα τους μέσα από κελεύσματα καπνού ή κατόπιν παχέων λόγων, τα οποία ακολουθούν οι αστερίσκοι και οι υποσημειώσεις της δαιδαλώδους πραγματικότητας μας.

Για την προσέλκυση τους απαιτείται ξεκάθαρο νομοθετικό πλαίσιο που θα διέπει την φορολόγηση και κάθε πτυχή της οικονομικής και εργασιακής λειτουργία τους με την πολιτεία και την δικαιοσύνη να παραμένουν σε εγρήγορση για την απρόσκοπτη ολοκλήρωση του επενδυτικού σκέλους κάθε εγχειρήματος, έτσι ώστε αυτό να εισέλθει στην παραγωγική φάση του, που συνεπάγεται περισσότερα έσοδα για τα δημόσια ταμεία.

Και όταν λέμε επενδύσεις που θα συμβάλλουν στην συνολική ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας, δεν αναφερόμαστε σε 5 ή 10, αλλά σε εκατοντάδες που πιθανώς να συμπαρασύρουν και πολλές περισσότερες.

Αυτό όμως για να πετύχει και όχι για να τύχει θα πρέπει όσοι εκπροσωπούν την χώρα μας σε εγχώρια και διεθνή φόρα να είναι εξαιρετικά προσεκτικοί με τα μηνύματα που εκπέμπουν, είτε προς αυτή, είτε προς κάθε άλλη κατεύθυνση.

Δεν γίνεται για παράδειγμα οι εκπρόσωποι του πολιτικού μας συστήματος να ομιλούν διαρκώς για την «αναγκαία προσέλκυση κεφαλαίων στην Ελλάδα» και «οικοδόμηση φιλοεπενδυτικού κλίματος που θα φέρει χιλιάδες θέσεις εργασίας» και την ίδια στιγμή με συνεχή λάθη ή παραλείψεις τους να καταδικάζουν την χώρα και τον λαό το λιγότερο σε οικονομική απομόνωση, όταν το ζητούμενο από εκείνους είναι η εξεύρεση λύσεων.

Είναι επιεικώς αδύνατο να πεισθούν Ξένοι και Έλληνες κεφαλαιούχοι να επενδύσουν στην Ελλάδα, όταν τα μέλη του πολιτικού μας συστήματος εμφανίζονται δύσπιστοι για παράδειγμα για την λειτουργικότητα των εγχώριων θεσμών αφήνοντας έτσι να εννοηθεί ότι σε αυτή την χώρα δεν λειτουργεί τίποτα και νόμος είναι ο νόμος του ισχυρού ή του αυτόκλητου δικαστή απονομής αυτοδικίας.

Τα αποτελέσματα αυτών των ολέθριων σφαλμάτων λειτουργούν αθροιστικά μέσα στο χρόνο και οι επιπτώσεις δεν αγγίζουν μόνο το σήμερα αλλά και τις αυριανές γενιές, τις οποίες αν τις νοιαζόμαστε αληθινά οφείλουμε να σταματήσουμε χθες τέτοιου τύπου αυτοχειρίες.

Το πολιτικό και κομματικό συμφέρον πρέπει, ίσως για πρώτη φορά στα χρονικά, να υποχωρήσει έναντι των συμφερόντων της ελληνικής κοινωνίας, που υποφέρει στην κυριολεξία από πολλά...

Στην προκειμένη περίπτωση όμως θα είναι πολύ αργά για τυχόν δάκρυα των τακτοποιημένων του πολιτικού συστήματος, όταν ελλείψει οικονομικών πόρων τα σημερινά επιδόματα γίνουν οι αυριανοί μισθοί στην καλύτερη ή ημερομίσθια τύπου Κίνας στην χειρότερη των περιπτώσεων.