ΕΞΟΡΥΚΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ: ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Πολύ θετικές και ελπιδοφόρες είναι οι ειδήσεις που προέκυψαν μέσα από τις επίσημες ανακοινώσεις της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ) αναφορικά με τις προοπτικές εμπορικής αξιοποίησης των ελληνικών κοιτασμάτων σε Ιόνιο και Κρητικό Πέλαγος.

Σύμφωνα λοιπόν με την ΕΔΕΥ, «η δυνητική αξία των αποθεμάτων φυσικού αερίου της Ελλάδας θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα κύκλο εργασιών που υπερβαίνει τα 250 δις. ευρώ, στηρίζοντας τη διαδικασία αντικατάστασης του άνθρακα από φυσικό αέριο στην ευρύτερη περιοχή και επιταχύνοντας τη μετάβαση σε ένα πιο βιώσιμο ενεργειακό σύστημα χαμηλών ρύπων».

Η κυβέρνηση τρέχει με φρενήρεις ρυθμούς το ζήτημα της αξιοποίησης των εγχώριων υδρογονανθράκων, αν αναλογιστούμε πως τα ΕΛΠΕ διεξήγαν μέσα σε 30 μόλις μέρες τις σχετικές έρευνες στο Ιόνιο με το γεωφυσικό σκάφος S.W. Cook, ενώ ως χρονικός ορίζοντας ολοκλήρωσης των ερευνητικών γεωτρήσεων είναι το 2025 (!!!).

Όπως αναφέρει σε πρόσφατο άρθρο του στο slpress, ο ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Ορυκτών Πόρων του Πανεπιστημίου της Κρήτης ερευνητής της Γεωλογικής Υπηρεσίας του Καναδά Dr. Αντώνης Φώσκολος, «Δεν είναι μόνο σημαντικά τα έσοδα του δημοσίου, περίπου $ 200 δισ. σε 50 χρόνια, ούτε τα έσοδα των $50 δισ. της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το σημαντικότερο είναι ότι θα δουλέψουν για 50-60 χρόνια, 25.000 άτομα στον πρωτογενή ενεργειακό τομέα και 75.000 άτομα στον δευτερογενή τομέα.»

Στο εν λόγω άρθρο, παρατίθενται και άλλα εξίσου σημαντικά στοιχεία, που αποκαλύπτουν, πως η ενεργειακή δυναμική αυτών των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων μπορεί να συμβάλλει τα μέγιστα στην ποθούμενη ανεξαρτησία της ΕΕ αλλά και την οικονομική αναβάθμιση της Ελλάδας: «Σύμφωνα με τα γεωφυσικά στοιχεία οι δύο στόχοι στον κόλπο της Κυπαρισσίας έχουν τουλάχιστον 53 τρισ. κυβικά πόδια. Η αξία του κοιτάσματος με μία τιμή των $ 15/1000 κυβικά πόδια ανέρχεται σε $ 795 δισ.  Η συνολική αξία των κοιτασμάτων αργού πετρελαίου και φυσικού αερίου των ΕΛΠΕ υπερβαίνει τα $ 925 δισ., διότι ακόμα δεν γνωρίζουμε την αξία των κοιτασμάτων στο μπλοκ 2, δυτικά της Κέρκυρας.»

ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟ ΚΕΝΟ» ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ ΧΑΛΚΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΣΤΗΝ ΒΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

Μέχρι χθες όταν κάποιος μιλούσε για ώριμες επενδύσεις στην Ελλάδα, που δυνητικά θα μπορούσαν να αποτελέσουν δέλεαρ προς την παγκόσμια επενδυτική κοινότητα, παρά τα εμπόδια που αντιμετώπισε, χρησιμοποιούσε ως παράδειγμα την επένδυση χαλκού – χρυσού της Eldorado Gold στην ΒΑ Χαλκιδική. 

Μια επένδυση που ξεπέρασε το 1 δις δολάρια και στην πλήρη ανάπτυξη της θα ξεπεράσει τα 3 δις.  Επειδή οι αριθμοί περιγράφουν αυστηρά την πραγματικότητα η Ελληνικός Χρυσός είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης της περιοχής απασχολώντας 1.000 άμεσα και 600 έμμεσα εργαζόμενους με το 84% να κατάγεται από τον Δήμο Αριστοτέλη. Ταυτόχρονα, απέδωσε στο κράτος έσοδα 394 εκατ. ευρώ, ενώ και οι προμήθειες (από ελληνικές εταιρείες) ανήλθαν σε 1 δισ. ευρώ.

Σε επίπεδο κοινωνικών επενδύσεων, από το 2012 έχουν επενδυθεί άνω των 24 εκατ. ευρώ προς όφελος του Δήμου Αριστοτέλη και της ευρύτερης περιοχής της Βορειοανατολικής Χαλκιδικής, ενώ σύμφωνα με τον Απολογισμό Βιώσιμης Ανάπτυξης 2019-2020, η Ελληνικός Χρυσός διέθεσε συνολικά το 6% των καθαρών κερδών της σε κοινωνικές επενδύσεις, που αποτελεί ένα από τα υψηλότερα ποσοστά διάθεσης κοινωνικών επενδύσεων στον ευρύτερο βιομηχανικό κλάδο.

Παρά την πολύ σημαντική συνεισφορά της επένδυσης στην τοπική και εθνική οικονομία παράγοντες της αγοράς τόνιζαν την ανάγκη της κάλυψης του επενδυτικού κενού που υπάρχει στην χώρα μας με 100 παρόμοιες επενδύσεις του 1 δις, όπως για παράδειγμα ο πρόεδρος του ΕλληνοΑμερικανικού Επιμελητηρίου Σιμος Αναστασόπουλος σε σχετική συνέντευξη στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Μετά το σήμα που εξέπεμψε η Ελληνική Κυβέρνηση δια στόματος του πρωθυπουργού σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Δύσης για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για κύκλο εργασιών $ 250 δισ. μέσα στα επόμενα 50 χρόνια, σε συνδυασμό πάντα με τις ανάγκες απανθρακοποίησης και απεξάρτησης από το Ρωσικό αέριο, θεωρείται βέβαιο πως στο άμεσο προσεχές διάστημα θα ζήσουμε ένα μπαράζ προσφορών που μεγάλες εταιρείες και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που θα θελήσουν να στηρίξουν το εγχείρημα της ανάδυσης του ορυκτού μας πλούτου.

Επιθυμητός και επιδιωκόμενος ο ενθουσιασμός, αλλά δεν αρκεί. Απαιτούνται πολλά περισσότερα πέρα από την ευνόητη στρατηγική και την πολιτική βούληση. Το πνεύμα που πρέπει να επικρατήσει, το έδωσε στον επίλογο του στοχευμένου άρθρου του με τίτλο: «Ορυκτά, χωρίς εξορύξη;» ο Β’ Αντιπρόεδρος του ΣΜΕ Κωνσταντίνος Γιαζιτζόγλου και με το οποίο θα κλείσουμε και αναφέρει τα εξής:

«Η επίτευξη του “fit for 55″4  είναι αδύνατον να συμβεί εάν οι χώρες της ΕΕ δεν αξιοποιήσουν στο έπακρο το σύνολο των ορυκτών πόρων που διαθέτουν. Προϋπόθεση για μια τέτοια στροφή είναι η αλλαγή τόσο στην «Νομοθετική νοοτροπία», όσο και στον τρόπο με το οποίο θα πρέπει να στηρίζει η δημόσια διοίκηση την ανάπτυξη της εξόρυξης.»