Είναι τεράστιας σημασίας η αναγγελία από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη της έναρξης των θαλάσσιων σεισμικών ερευνών για την ανακάλυψη και αξιοποίηση εγχώριων όσο και εμπορεύσιμων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων για την ενεργειακή αυτονομία της Ελλάδας και της Ευρώπης.
Η Ελλάδα μπαίνει πλέον με αξιώσεις «παραγωγού» στον περίφημο ενεργειακό χάρτη της ΝΑ Μεσογείου, ενώ παράλληλα αναβαθμίζει και την γεωπολιτική και γεωστρατηγική της θέση. Προς το παρόν και για την «οικονομία» του άρθρου, θα παραθέσουμε, αντί άλλων σκέψεων, ένα πολύ μικρό τμήμα της ομιλίας της Διευθύνοντος Συμβούλου και Country Manager της Energean στην Ελλάδα κ. Κατερίνας Σαρδή που έγινε στο "Power and Gas Forum", που διεξήχθη στην Αθήνα στις 31 Μαρτίου 2022.
Για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν η Energean είναι πλέον μια πολυεθνική εταιρεία, που ξεκίνησε ως ελληνική με την εξερεύνηση και παραγωγή πετρελαίου στην θέση «Πρίνος Θάσου» και από τις 26 Οκτωβρίου 2022 άρχισε και επίσημα την παραγωγή φυσικού αερίου από το κοίτασμα Karish στην θάλασσα του Ισραήλ 80 χιλιόμετρα ανοιχτά από το τουριστικό αξιοθέατο της Χάιφα. Όλα αυτά μέσα σε 3 χρόνια…
Αναφερόμενη λοιπόν η κ. Σάρδη στις... ώριμες ερευνητικές γεωτρήσεις της
εταιρείας σε Ιωάννινα και Κατάκολο είπε τα εξής:
«Είναι αδιανόητο μια ιδιωτική ένσταση επί της ιδιοκτησίας που έχει παραχωρηθεί για έρευνα από το ίδιο το ελληνικό Δημόσιο να εκδικάζεται δύο χρόνια μετά την υποβολή της από την αρμόδια υπηρεσία του Δημοσίου.
Είναι αδιανόητο να χρειάζεται να απευθυνθείς στον Ελληνικό Στρατό για να απομακρύνεις τις νάρκες που είναι διάσπαρτες σε μια περιοχή που σού έχει παραχωρήσει για έρευνα το ελληνικό Δημόσιο ή να έχεις να συνεννοηθείς με 220 κοινότητες.
Και είναι αδιανόητο να περιμένεις δύο χρόνια για μια περιβαλλοντική άδεια ή και πέντε χρόνια για τη σύμβαση μιας κύρωσης από τη Βουλή».
Η τοποθέτηση της ακούγεται τόσο οικεία για όποιον έχει ζήσει
τη νέα «Οδύσσεια», που γράφτηκε στην ΒΑ Χαλκιδική από το 2004 μέχρι και το 2021
όταν και υπογράφηκε η νέα επενδυτική συμφωνία ανάμεσα στην Ελληνική Πολιτεία
και την "Ελληνικός Χρυσός" για την αξιοποίηση των πλούσιων ορυκτών πόρων της
περιοχής σε χαλκό, χρυσό, άργυρο, ψευδάργυρο και μόλυβδο.
Εμείς από την πλευρά μας θα αναρωτηθούμε τα εξής:
Ø Μήπως πρέπει σε κρίσιμες υπηρεσίες
του δημοσίου που εμπλέκονται με την έρευνα και την αξιοποίηση του ορυκτού
πλούτου η στελέχωση τους να γίνει με τα πιο υψηλά στάνταρ σε επίπεδο γνώσεων
και επαγγελματικών εμπειριών;
Ø Μήπως θα πρέπει να καθίσουν ξανά στα θρανία προς χάριν επιμόρφωσης νυν στελέχη και υπάλληλοι της δημόσιας διοίκησης, έτσι ώστε να λάβουν τις επικαιροποιημένες γνώσεις που απαιτεί η υπεύθυνη και ομαλή λειτουργία του χαρτοφυλακίου που καλούνται να φέρουν εις πέρας; Δεν συνιστά μομφή, ούτε κατηγορία αυτό το οποίο αναφερόμαστε, καθώς τα τελευταία 40 χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία των πολεοδομικών αδειών που εκδίδονταν, αν όχι όλων, αφορούσε αποκλειστικά την κατασκευή κτιρίων τουριστικής εκμετάλλευσης.
Ø Επιπλέον, πέραν του εμπλουτισμού του
διοικητικού προσωπικού, μήπως απαιτείται και μια διευρυμένη καμπάνια από την
πολιτεία (τηλεόραση, ραδιόφωνο, διαδίκτυο, έντυπα) για την ενημέρωση των πολιτών
αναφορικά με το πόσο πολύτιμα είναι τα ορυκτά στην καθημερινή ζωή μας και
ειδικά στην προκειμένη χρονική περίπτωση, που απειλείται η συνοχή των
ευρωπαϊκών κοινωνιών λόγω της ενεργειακής φτώχιας;
Ø Μήπως μάλιστα εντός αυτού του
πλαισίου το Υπουργείο Παιδείας θα πρέπει να δει πιο ζεστά την σημασία του
μαθήματος της Γεωλογίας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση; Μήπως θα
έπρεπε κάποιες από τις εκπαιδευτικές εκδρομές του διδακτικού έτους να γίνονται
σε περιοχές της χώρας με μεγάλο εξορυκτικό παρελθόν, παρόν αλλά και μέλλον;
Ø Επιπροσθέτως, μήπως πρέπει η πολιτεία σ’ ότι αφορά τις εκπαιδευτικές τις πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες δομές να γίνει μιμητής πολύ αξιόλογων προσπαθειών ιδιωτικών μεταλλευτικών εταιρειών που συμβάλλουν στην εμπέδωση νέων τεχνολογιών αιχμής, αλλά και στην ανάπτυξη δεξιοτήτων;
Κατά την γνώμη μας, όλα τα παραπάνω θα πρέπει η πολιτεία να
τα σκεφτεί και να πράξει αναλόγως αν θέλει το πολύ σπουδαίο εγχείρημα της
καθιέρωσης της Ελλάδας ως σημαντικής χώρας παραγωγής ενέργειας πέρα από επιτυχία
να έχει και την αναγκαία κοινωνική αποδοχή.
Δυστυχώς, υπάρχουν και άλλες παράλληλες… επενδύσεις. Αυτές
της διασποράς φόβου, της καταστροφής και της συντέλειας του κόσμου.
«Επενδύσεις» που ναι μεν έκαναν θραύση, τις περασμένες δεκαετίες, χωρίς όμως να
συμβάλλουν δε στην προσδοκώμενη ανάπτυξη της χώρας και της οικονομίας της, όπως
υπόσχονταν.
Το τι πέτυχαν αυτού του τύπου «επενδύσεις» το ζήσαμε με τον
πιο άγριο τρόπο. Ας το προσέξουν λοιπόν αυτοί που πρέπει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου