ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ: 20 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑ

Όπως έχει γίνε γνωστό, από το Μάρτιο του 2021, και σύμφωνα με την υπογραφή της νέας σύμβασης ανάμεσα στην Πολιτεία και την “Ελληνικός Χρυσός”, η μεταλλευτική εταιρεία πρέπει να δώσει σε βάθος 25ετίας το ποσό των 80 εκατομμυρίων δολαρίων σε εμβληματικά έργα κοινωνικής μέριμνας και τοπικής ανάπτυξης, εκ των οποίων, τα 15 εκατομμύρια θα πρέπει να καταβληθούν εμπροσθοβαρώς.

Σε ποια έργα και πότε είναι να δοθούν αυτά τα χρήματα είναι κάτι που θα αποφασιστεί και θα ανακοινωθεί προσεχώς. Πάντως, μεγάλη αίσθηση προκάλεσαν τα οικονομικά στοιχεία που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα η “Ελληνικός Χρυσός” αναφορικά με τα ποσά που έχει δώσει από σε κοινωνικές επενδύσεις από το 2012 ως το 2023, σε τοπικούς προμηθευτές τα τελευταία 2 χρόνια αλλά και σε μεταλλευτικά τέλη μέσα στο 2023 που αφορούν το οικονομικό έτος του 2022. 

Το ποσό λοιπόν αυτού του “πίνακα” αγγίζει τα 62 εκατομμύρια ευρώ (!!!) και αναλύεται ως εξής: 

• 28 εκατομμύρια ευρώ σε έργα κοινωνικής ευθύνης από το 2012 μέχρι και το 2023
• πάνω από 30 εκατομμύρια ευρώ σε τοπικούς προμηθευτές τα τελευταία 2 χρόνια 
• και 3,5 εκατομμύρια ευρώ από τα μεταλλευτικά τέλη του 2022.

Είναι ενδεικτικό ότι το 2022, η εταιρεία προχώρησε σε κοινωνικές επενδύσεις συνολικής δαπάνης 1,45 εκατ. ευρώ για την υλοποίηση 137 έργων και δράσεων Εταιρικής Υπευθυνότητας, και το 2023 υλοποίησε 146 έργα και δράσεις συνολικού ύψους 1,73 εκατ. ευρώ.

Αν μάλιστα βάλουμε κάτω τα πράγματα από το 2004, όταν και η “Ελληνικός Χρυσός” ανέλαβε την ιδιοκτησία των Μεταλλείων Κασσάνδρας μέχρι και σήμερα είναι βέβαιο, πως τα ποσά που έχει καταβάλει η εταιρεία για την τοπική κοινωνία και οικονομία προκαλούν ίλιγγο.

Για κάποιους βέβαια, που ενστερνίζονται τη λογική της αγοράς με ακριβή τιμή τα πίτουρα και της αντίστοιχης αγοράς με φτηνή τιμή το αλεύρι, αυτά τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ ή δολάρια  μπορεί να φαίνονται “peanuts”. Δηλαδή κατά το κοινώς λεγόμενο “τίποτα”, ή “αέρας κοπανιστός”. Ας μας επιτραπεί όμως να προβούμε σε κάποιες βασικές υπενθυμίσεις:

• Τα χρήματα αυτά στήριξαν τοπική κοινωνία και οικονομία μέσα στις σκληρότερες κρίσεις που γνώρισε η ελληνική κοινωνία μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.    
• Τα χρήματα αυτά δόθηκαν σε προεπενδυτική και επενδυτική περίοδο και όχι παραγωγική για την εταιρεία.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα χρήματα δεν αγοράζουν κανενός είδους ευτυχία. Στην προκειμένη περίπτωση όμως παράγουν τεράστιο έργο που συμβάλλει στην αναβάθμιση της καθημερινότητας ολόκληρης της κοινωνίας. 

Κατά τη γνώμη μας, συνιστά μεγάλη σιγουριά για την τοπική αυτοδιοίκηση με όλα τα γνωστά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ΟΤΑ στη χώρα μας, να έχει πλάι του ένα φερέγγυο κοινωνικό εταίρο, που μπορεί να του σταθεί έμπρακτα κάθε ώρα και στιγμή και αυτό να αφορά από τον καθαρισμό δασικών δρόμων και παραλιών, την ασφαλτόστρωση οδών, την ανακαίνιση δημόσιων κτιρίων μέχρι και τη διάθεση εκπαιδευμένων ατόμων και υλικοτεχνικού εξοπλισμού σε ακραία δύσκολες καταστάσεις, όπως είναι οι θεομηνίες, σαν αυτές που έπληξαν Στρατώνι και Ολυμπιάδα μέσα στην προηγούμενη δεκαετία.  

Δυστυχώς, στην ελληνική πραγματικότητα και νοοτροπία μας κάποια πράγματα θεωρούνται, είτε δεδομένα, είτε αυτονόητα και δεν εκτιμώνται όπως τους αρμόζουν και πρέπει. Μόνο όταν τα χάνουμε παραμερίζουμε την υψηλή κριτική και μονολογούμε “στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα”.

Το ευτύχημα για την τοπική κοινωνία είναι πως η “Ελληνικός Χρυσός”, παρά το σκληρό πόλεμο και τις αλλεπάλληλες τρικλοποδιές που υπέστη άντεξε. 

Αντέχει και συνεχίζει να δείχνει εμπράκτως την κοινωνική στήριξη της και βεβαίως τη μεγάλη εμπιστοσύνη στις εμπορικές δυνατότητες του κοιτασματολογικού πεδίου της ΒΑ Χαλκιδικής. Ναι αυτού του πεδίου που μπορεί να καταστήσει την πατρίδα μας 3η χρυσοπαραγωγό χώρα στην Ευρώπη  και μια από τις κορυφαίες παραγωγούς χαλκού στον κόσμο!