Παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή την ομιλία του Πρωθυπουργού στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του, του ΠΑΣΟΚ.
Την έγραψε μόνος του; Ας μη ξαναγράψει τίποτε! Την έγραψαν σύμβουλοί του; Άμεση απομάκρυνση! Άμεση όμως! Κατάφερα να μη με πάρει ο ύπνος, όσο αυτός νανουριστικά μου περιέγραφε την Ελλάδα που θα ήθελα να ζήσω και δεν κατάφερε να μου προσφέρει τους είκοσι προηγούμενους μήνες, επιεικώς, για να μην πω ότι γκρέμισε τα λίγα καλά που βρήκε και τον πληγώσω.
Αισθάνθηκα τρυφερά σαν μικρό κοριτσάκι, όταν προέτρεψε τους βουλευτές του με το γνωστό παιδικό τραγουδάκι «κράτα με να σε κρατώ ν’ ανεβούμε στο βουνό» να στηριχθούν επάνω του κι αυτός κι αυτός θα τους στηρίξει, για να δώσουνε μάχες!
Μάχες; Εκεί ξύπνησα τελείως, έντρομη και κάθιδρη! Όχι άλλες μάχες από σένα κ. Πρωθυπουργέ! Τι έκβαση είχαν αυτές που έδωσες; Διέλυσαν την ελληνική οικονομία. Στασιμότητα παντού! Αβεβαιότητα, αγωνία.... πένθος έχουν οι Έλληνες, όταν εσύ μάχεσαι για να πληρώσεις τους δανειστές μας, που μετά από δικά σου λάθη, μας δάνεισαν με τα επιτόκια που μας δάνεισαν!
Για την ελληνική οικονομία μάχεσαι; Λυπήσου μας, κόψε τις μάχες.... Δεν έχεις καταλάβει τίποτε, ούτε καν από τα τελευταία εικοσιτετράωρα; Που νόμιζες ότι μιλάς; Στη Σουηδία; Στον Παράδεισο; Δε ζεις στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες; Σε ποια ερώτηση των βουλευτών σου απάντησες, προεκλογική ομιλία έκανες; Βέβαια, μπορεί εγώ να μην κοιμήθηκα την ώρα που μιλούσες, γιατί εγώ έχω προσωπικά προβλήματα, έχω προσωπική αγωνία, οι βουλευτές σου όμως, καλοβολεμένοι όλοι, δεν τα κατάφεραν, τους υπνώτισες εντελώς! Που είναι οι αντιδράσεις τους;
Αλλά, αντίθετα με τη διακυβέρνηση της χώρας, στη διακυβέρνηση του κόμματός σου, είσαι «μανούλα». Αυτό στο αναγνωρίζω.....
Αναγνώστρια
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου