«ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ» – ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ – ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΧΡΥΣΟΥ

Χαίρομαι, βέβαια, που τα κείμενά μου ξεκινούν έναν «υγιή» διάλογο με τους «οικολόγους» της περιοχής των μεταλλείων και θα χαιρόμουν ακόμη περισσότερο, αν αυτός ο διάλογος μπορούσε να γίνει «επώνυμα», με το όνομά μου γραμμένο φαρδιά-πλατιά κάτω από τα κείμενά μου, έτσι για να κλείσουν και ορισμένα στόματα που με θέλουν πληρωμένο «γραφιά» της εταιρίας «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.».

Ορισμένοι στα σχόλιά τους είχαν φτάσει στο σημείο να με βαφτίζουν κιόλας πότε-πότε, «Ρένα», ούτε ξέρω ποιά είναι αυτή, δημοτική σύμβουλο, ούτε ξέρω ποιού συνδυασμού, υπάλληλο της εταιρίας...... άντρα! και όχι γυναίκα όπως δηλώνω κ.λπ., ων ουκ έστιν αριθμός. Το πιό ανώδυνο; Το παλιότερο! Το ξεχάσαν αυτό τελευταία, Μάρθα Κλάψα, τουλάχιστον αυτό δεν έχει αιχμές περί σκοπιμοτήτων.

Δε θυμάμαι τι άλλο έχουν φανταστεί και δεν έχει σημασία. Πολλές φορές μου αποδίδουν κείμενα που δεν είναι δικά μου, μόνο και μόνο επειδή κι αυτά εκφράζουν άποψη παρόμοια με τη δική μου και το κάνουν με ευπρέπεια. Κάνουν υποθέσεις για τον τόπο καταγωγής μου, κακολογούν, βρίζουν... και δεν το κρύβω, όλ’ αυτά μ΄ενοχλούν, τον καθένα θα ενοχλούσαν, είναι η πρώτη φορά που γράφω δημόσια άλλωστε, δεν είμαι συνηθισμένη σε κάτι τέτοια. 

Πως λοιπόν να βγω και να πω τ’ όνομά μου, όταν πολύ φοβάμαι ότι θα δεχθώ προσωπικά πλέον πλήθος επιθέσεων, μόνο και μόνο επειδή έχω αντίθετη άποψη. Ας βγει κάποιος από τους επίσης ανώνυμους, εκεί η ανωνυμία δεν ενοχλεί, να γράψει την ηλεκτρονική του διεύθυνση ή και το τηλέφωνό του ακόμη στο σχόλιό του, ή αν δε θέλει ούτε ο ίδιος να δημοσιοποιήσει προσωπικά του στοιχεία, ας τα δώσει στο respentza να μου στείλουν από εκεί ένα μήνυμα κι εγώ θα απαντήσω. Προσωπικά! 

ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΟΥΤΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΙΑ. Τι εγωϊσμός, τι αλαζονεία, τι μικρότητα, τι στενομυαλιά, τι φασισμός να πιστεύει κάποιος ότι, όποιος είναι υπέρ της επένδυσης, σίγουρα δουλεύει στην εταιρία και σίγουρα αδιαφορεί για το περιβάλλον! Έτσι σας έχουν πει να λέτε; Το πιστεύετε άραγε αλήθεια; Οι παρωπίδες πόσο μεγάλες είναι πια; Βολεύει; Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι νοήμονες - και μη βιαστείτε να χλευάσετε, δεν εννοώ εμένα, υπάρχουν άλλοι πολλοί – άνθρωποι με περιβαλλοντική συνείδηση, που δεν θέλουν να σταματήσει η γη να γυρίζει, μόνο και μόνο γιατί υπάρχει φόβος να ζαλιστεί!

Ποτέ δεν είπα ότι είμαι από τη Χαλκιδική, δεν έχω γράψει ποτέ κάποιο ψέμα, είμαι από τη Θεσσαλονίκη (ωχ! τι έχω ν’ ακούσω τώρα, σαν ταινία περνούν από τα μάτια μου οι ατάκες των σχολιαστών.... να γιατί δε σ’ ενδιαφέρει η «καταστροφή», θα ήθελες να είναι τα μεταλλεία κοντά στο σπίτι σου; – η αλήθεια είναι ότι θα χαιρόμουν να ήταν τα μεταλλεία κάτω από το σπίτι μου, θα είχα και την εντοπιότητα – και άλλα πολλά, περισσότερο ή λιγότερο υβριστικά. 

Δεν έχει όμως κανένας το δικαίωμα να πει, ότι επειδή είμαι από τη Θεσσαλονίκη δεν ενδιαφέρομαι για τη Χαλκιδική, όπως και όλοι οι συντοπίτες μου, η πλειοψηφία των οποίων έχουμε περάσει όλα τα καλοκαίρια μας στον πανέμορφο αυτόν τόπο, τον έχουμε στηρίξει, από την εποχή που η πρόσβαση γινόταν από χωματόδρομους και θεωρούμε τα χωριά του «δικά μας χωριά», το δεύτερο «σπίτι μας».

Με πονάει, όταν βλέπω ότι η «ήπια» ανάπτυξη, η τουριστική έχει καταστρέψει την Κασσάνδρα σχεδόν ολοκληρωτικά και η ίδια «ήπια» ανάπτυξη, προσπαθεί και κοντεύει να το πετύχει, να καταστρέψει και τη Σιθωνία, χωρίς να προσφέρει, τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον, τα αναμενόμενα έσοδα. Αυτού του είδους την «ανάπτυξη» τη θέλουμε και τα μεταλλεία όχι; Γιατί τα μεταλλεία της Γερακινής λειτουργούν χρόνια τώρα, χωρίς να δημιουργούν προβλήματα στον τουρισμό;

Πραγματικά πιστεύω, τι ουτοπικό να σκέφτομαι ότι θα με πιστέψουν μετά από όλες αυτές τις ύβρεις, ότι τα μεταλλεία δεν θα καταστρέψουν τον τόπο, θα είναι ούτως ή άλλως κάτω από το άγρυπνο μάτι όλων αυτών που τώρα τα μάχονται, θα δώσουν δουλειά, κίνηση και ζωή, δώδεκα μήνες το χρόνο.

Γιατί λοιπόν κάποιοι νομίζουν, ότι δεν μπορούν να συνδυαστούν ολ’ αυτά με τον καλύτερο τρόπο; Μήπως γιατί δεν κάθονται με ηρεμία, χωρίς υστερίες, να βρουν αυτόν τον καλύτερο τρόπο; Μήπως κάποιους τους συμφέρει κάτι άλλο;

Και ναι, η υπομονή μου είναι «γαϊδουρινή», αυτό δεν είναι προνόμιο μόνο των «οικολόγων», που άλλωστε, όπως εύκολα διαπιστώνει κανείς από τα σχόλιά τους, δεν έχουν μόνο αυτό το χαρακτηριστικό των συμπαθών τετράποδων, μπάνιο δε, στην παραλία του Στρατωνίου θα κάνω μετά την πλήρη λειτουργία των μεταλλείων και η θάλασσα θα είναι καθαρή και γαλάζια, σε πείσμα των όσων διασπείρουν.

Α! Και κάτι τελευταίο...... Μη μπείτε στον κόπο σχολίων! Τα’χω εμπεδώσει, ελέγξτε με, τα γράφω μόνη μου: «Πληρωμένε γραφιά της εταιρίας, δε θα σου περάσει, τα μεταλλεία του θανάτου δε θα γίνουν». Είδατε; Το’ μαθα... άλλωστε δεν ήταν και δύσκολο, ο «ηγέτης οικολόγος» το έκανε μικρό το σύνθημα, για να απομνημονεύεται εύκολα και να βγάζει απ’ τη δύσκολη θέση, όταν δεν έχει κανείς κάτι άλλο να πει!

Μόνο που...... είναι τόσο προβλέψιμο, που καταντάει βαρετό!

Αναγνώστρια