ΤΟ «ΤΙΜΗΜΑ»ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ

Η οικολογική κατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος αποτελεί θέμα βασικής προτεραιότητας για τους περισσότερους πολίτες στον πλανήτη. Το πλειοψηφικό ρεύμα που δημουργεί και το μέγεθος της κοινωνικής βάσης που συμπαρασύρει βρέθηκαν πολύ γρήγορα στο επίκεντρο των οργανωμένων συμφερόντων.

Για να προσαρμοσθούν στις νέες συνθήκες μεθοδεύουν τις κατάλληλες πολιτικές και οικονομικές ανακατατάξεις. Περιβάλλον και πολιτική γίνονται ταυτόσημες έννοιες. Το καθαρά ιδεολογικό πλαίσιο και η αθωότητα που χαρακτήριζε τα οικολογικά κινήματα διαδέχονται οι λεγόμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις(ΜΚΟ).

Εύρωστοι οργανισμοί με μισθωτές υπηρεσίες και άριστες λειτουργικές υποδομές αποκτούν πολύ γρήγορα ισχυρή οικονομική εξουσία και διαπλέκουσες πολιτικές διασυνδέσεις. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η πρόσφατη ανακοίνωση μεγάλης περιβαλλοντικής οργάνωσης που δημοσιοποιεί ονομαστικό κατάλογο κατάταξης εταιρειών κινητής τηλεφωνίας σε σχέση με την λειτουργική ασφάλεια που παρέχουν στους χρήστες, αλλά και οι εισπρακτικές εξορμήσεις μιας άλλης στους δρόμους μεγάλων πόλεων για την ένταξη νέων συνδρομητών και μελών στο δυναμικό της.

Την ίδια στιγμή περιβαλλοντικές οργανώσεις με την σημαία της οικολογίας εξελίσσονται σε πολιτικές παρατάξεις διεκδικώντας κυβερνητική εξουσία συχνά με συντηρητικές θέσεις σε άλλα σημαντικά κοινωνικά θέματα. Δεν έχει παρά να θυμηθεί κανείς τους χειρισμούς του «πράσινου» γερμανού υπουργού εξωτερικών στους βομβαρδισμούς σερβικών πόλεων.

Η καιροσκοπική ενασχόληση με το Περιβάλλον αποτελεί κυρίαρχη επιλογή και για γνωστό «νομπελίστα» ο οποίος έχοντας εκτιμήσει έγκαιρα και σωστά την κοινωνική δυναμική της οικολογίας κατορθώνει να παραμένει στο προσκήνιο και την διεθνή δημοσιότητα. Είναι φανερό ότι το Περιβάλλον «πουλάει» και εξελίσσεται σε μέσο εκμετάλλευσης των απλών πολιτών. Η καθοδήγηση της κοινής γνώμης οδηγεί συχνά στην παρεμπόδιση αναπτυξιακών πρωτοβουλιών που δεν συμφέρουν στο «εν γένει» κατεστημένο. Η αντιφατική αντίληψη και προσεγγίσεις που χαρακτηρίζουν σήμερα τις πρακτικές των περιβαλλοντικών ΜΚΟ θέτουν σε διαρκή αμφισβήτηση την αντικειμενικότητα τους.

Παρά τα λειτουργικά τους αδυναμίες οι θεσμοθετημένοι περιβαλλοντικοί φορείς παραμένουν περισσότερο αξιόπιστοι και αποτελεσματικοί. Έχοντας σαν βασικό εργαλείο τις ολοκληρωμένες ευρωπαικές πολιτικές για το περιβάλλον διαμορφώνουν σφαιρικότερη αντίληψη και προωθούν λύσεις που διασφαλίζουν την αναπτυξιακή βιωσιμότητα και την απασχόληση. Αντίθετα για τα μέλη των ΜΚΟ η σύγχυση είναι εμφανής, αφού την μια μέρα μπορεί να διαδηλώνουν για το περιβάλλον και την άλλη για την ανεργία. Η οικολογική ευαισθησία δεν επιδεικνύεται ούτε εμπορεύεται, είναι καθημερινή επιλογή και «παράθυρο» στην προόδο.

Αναδημοσίευση απο το www.nikolaosarvanitidis.eu