«…Στην Ελλάδα, οι εξελίξεις στον οικολογικό χώρο είναι ανάλογες με αυτές στον διεθνή και ιδιαίτερα στον Ευρωπαϊκό. Μετά από τη σύντομη άνθηση του οικολογικού κινήματος την περασμένη δεκαετία με τους Οικολόγους-Εναλλακτικούς, συνέβη και στην Ελλάδα κάτι αντίστοιχο με τους Γερμανούς Πράσινους, αν και όχι βέβαια με την ίδια συστηματικότητα και οργάνωση της σχετικής συζήτησης.
Έτσι, τα κύρια ρεύματα μέσα σε αυτούς, που αποτελούνταν από σκόρπιους Κοινωνικούς Οικολόγους, αυτόνομους-δημοκράτες, αριστεριστές, περιβαλλοντιστές, οπαδούς της ρεφορμιστικής Αριστεράς κλπ ξαναγύρισαν στις πηγές τους. Οι περισσότεροι επανέκαμψαν στην ρεφορμιστική Αριστερά (κυρίως τον ΣΥΝ) η ιδρύσαν διάφορα παρακλάδια ρεφορμιστικής Οικολογίας (η τελευταία μετενσάρκωση τους είναι οι Οικολόγοι-Πράσινοι) για να εκμεταλλευθούν τις αντίστοιχες εκλογικές επιτυχίες των Ευρωπαίων Πράσινων (και βέβαια τα ευεργετήματα από την ΕΕ). Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι κάποιοι που παρίσταναν τους Κοινωνικούς Οικολόγους και ίδρυσαν μάλιστα και μια παρωδία κίνησης Κοιν. Οικολογίας στη Θεσ/κη, σήμερα πρωτοστατούν στους Οικολόγους-Πράσινους, αφού πέρασαν ακόμη και μέσα από συνεργασίες με τον ΣΥΝ!
Άλλοι (περιβαλλοντιστές) επάνδρωσαν τις διάφορες ΜΚΟ που πλήθυναν από τότε για τους λόγους που ανάφερα. Άλλοι πάλι ξέχασαν την Οικολογία και ανένηψαν μέσα από την αναβίωση του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού ως μέσου εναντίωσης στην παγκοσμιοποίηση (Άρδην)! Άλλοι δραστηριοποιούνται μέσα από την άμεση δράση εναντίον ζημιογόνων για το περιβάλλον έργων που, μόλις τελικά στηθούν, παύουν να παρέχουν αντικείμενο δραστηριότητας για τους ακτιβιστές αυτούς, που μπαίνουν τότε σε μια διαδικασία αναμονής για την επομένη δράση που θα δώσει κάποιο νόημα στη ζωή τους και διέξοδο στις ανησυχίες τους.
Τέλος, άλλοι απλώς ιδιώτευσαν απογοητευμένοι…»
(από μια συνέντευξη του Τάκη Φωτόπουλου για το περιοδικό «ΣΧΕΔΙΑ», Δεκ. 2005)
ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
------------------------------
Σχόλιο Σκεπτόμενου Πολίτη
Αληθινά εύστοχη και γλαφυρή η ακτινογραφία του Φωτόπουλου για ένα χώρο που τον ξέρει σαν την τσέπη του. Δεν μπορεί παρά να χαμογελάσει κανείς με την αναφορά στη μετάλλαξη ορισμένων «οικολόγων» σε «Ελληνο-Χριστιανούς». Το φαινόμενο συνεχίζεται. Απόδειξη τα ευτράπελα με την πρόσφατη επίσκεψη του Πατριάρχη, τη συνδρομή του οποίου στην καταπολέμηση του Κακού στη Χαλκιδική (βλ. μεταλλευτική επένδυση) εκλιπαρούσαν ορκισμένοι άθεοι, «οικολόγοι» και γιαλαντζί αριστεροί. Ως γνωστόν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα…
Εκείνο που ίσως δεν μπορούσε να φαντασθεί ακόμη κι ο μπαρμπα-Τάκης πριν λίγα μόλις χρόνια όταν έδινε τη συνέντευξη, ήταν πως στις επόμενες εκλογές, όχι μόνο θα είχαμε εκ νέου εκλογική κάθοδο των Οικολόγων Πράσινων, αλλά και την εμφάνιση ενός νέου φαινομένου: κάθε κόμμα, μικρό ή μεγάλο και ασχέτως ιδεολογίας και πολιτικής πλατφόρμας θα ενσωμάτωνε για ψηφοθηρικούς και άλλους λόγους και ολίγην «οικολογία» στο πρόγραμμά του.
Ακόμη χειρότερα, πολλά κόμματα, χάνοντας πιά κάθε προσανατολισμό, είτε αριστερά είτε δεξιά, σε μια πλειοδοσία λαϊκισμού νέου τύπου, θα άρχιζαν μα διολισθαίνουν σε ανιστόρητες θέσεις κατά των πραγματικά παραγωγικών δραστηριοτήτων όπως είναι η μεταλλεία και βιομηχανία. Λησμονώντας μεταξύ άλλων, ότι αυτή ακριβώς η συρρίκνωση της παραγωγής μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε οικονομικό χάλι και πολιτική εξάρτηση.
Όποιος θεωρήσει τα παραπάνω σαν επιπλέον δείγμα αποσύνθεσης και σημεία των καιρών, ας αντιμετωπίσει την μήνιν των «οικολόγων».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου