Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΥ...» ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...;

Να πούμε καλή επιστροφή...; Ή "έρημος" η ψυχή τους...;
Κατά την άποψη μας είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό και παρήγορο, ότι το «Παρατηρητήριο…» αργά αλλά σταθερά προσγειώνεται στην πραγματικότητα, έπειτα από ένα μακροχρόνιο κυνήγι φαντασμάτων σχετικά με τη μεταλλευτική δραστηριότητα.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, κατά το "παρατηρητήριο..." όποιος διατυπώνει θέση υπέρ της μεταλλευτικής στην Ελλάδα, είναι «μισθοφόρος», «τυχοδιώκτης», «καταστροφέας του περιβάλλοντος», «εγκληματίας» και άλλα πολλά κοσμητικά με τα οποία προσδιορίζει εμφατικά τη θέση ανθρώπων της επιστημονικής και επιχειρηματικής κοινότητας και όχι μόνο. Ενώ αντιθέτως, όσοι συμπλέουν μαζί του είναι αυθεντίες, τίμιοι, ηθικοί και πάνω απ’ όλα αμείβονται αυστηρά με ηλιόσπορους...


Εσχάτως ανακάλυψε..., ότι ο μεταλλειολόγος Γιάννης Ζαφειράτος, επιστημονικός συνεργάτης του ΥΠ.Ε.Κ.Α., δεν είναι «πληρωμένος» ή «στρατευμένος», όπως κάποιοι άλλοι επιστήμονες μεταλλειολόγοι που στελεχώνουν το υπουργείο σε τέτοιας φύσεως ζητήματα, έπειτα από την πρόσφατη τοποθέτηση του στο Κιλκίς, βάση της οποίας δεν έχει πειστεί ο ίδιος για την επιστημονική  ορθότητα της εφαρμογής της πυρομεταλλουργικής μεθόδου της  ακαριαίας τήξης στην περιοχή του Μάντεμ Λάκκου.

Για πολλοστή όμως φορά το «Παρατηρητήριο…» καταγράφει τη μισή αλήθεια, η οποία είναι ισοδύναμη του ψέματος, καθώς ο κ. Ζαφειράτος δεν απορρίπτει την συγκεκριμένη μέθοδο, απλά την αμφισβητεί.

Αυτό, αν δεν κάνουμε λάθος, είναι και η ουσία σκοπού της επιστήμης. Το νόημα της. Η ΑΜΦΙΣΒΉΤΗΣΗ. Επάνω στην οποία στερεώνεται η εξέλιξη της. Επομένως είναι απόλυτα θεμιτό και λογικό ένας επιστήμονας να αμφισβητεί. Από την άλλη είναι εκτός επιστημονικής λογικής ένας άνθρωπος που κουβαλάει την ιδιότητα να αναθεματίζει και να αφορίζει ό,τι απέχει από το γνωστικό του πεδίο, όπως κατά κόρον συμβαίνει με όσους συντάσσονται με το «Παρατηρητήριο…» και τις θέσεις του.

Επειδή όμως μας αρέσει να προσεγγίζουμε όλα τα ζητήματα από τη θετική τους πλευρά, καταγράφουμε ως μια αισιόδοξη εξέλιξη, την προσέγγιση... που κάνει το «Παρατηρητήριο…» προς τις απόψεις του κ.Ζαφειράτου, καθώς ως γνωστόν είναι ειδικός σε θέματα μεταλλουργίας με εξειδίκευση στη βιοξείδωση. Να υποθέσουμε ότι το «Παρατηρητήριο…»  κάνει στροφή 180 μοιρών και τάσσεται υπέρ της μεταλλουργίας; Μακάρι...

Πρέπει όμως να αντιληφθεί, ότι η συστηματική υποβάθμιση και απαξίωση στελεχών της επιστημονικής κοινότητας, επί της ουσίας υποβιβάζει το ίδιο. Κάτι που φάνηκε και στα σχόλια πρόσφατης ανάρτησης του, όπου ο μεταλλειολόγος Dr. Πέτρος Τζεφέρης, σαφέστατα ενοχλημένος από μια υβριστική ανάρτηση του «Παρατηρητηρίου…» προς το πρόσωπο του, όπου εγκαλείται για την επαγγελματική σχέση που έχει με το ΥΠ.Ε.Κ.Α., εξήγησε με πραότητα και σαφήνεια σε σχόλια του προς τους διαχειριστές του blog, ότι η συστηματική επιχείρηση απαξίωσης του επιστημονικού προσωπικού του Υπουργείου, είναι κατάφωρα άδικη  και δεν αρμόζει ο διασυρμός σε αυτούς που μέσα σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν αυτή τη στιγμή στη χώρα, προσπαθούν  να κάνουν το καλύτερο δυνατό για την αναπτυξιακή της προοπτική. 

Δείτε εδώ και το άρθρο, που προκάλεσε την αντίδραση του ιδρυτή του portal www.oryktosploutos.net.

Εδώ βέβαια προκύπτει και ένα άλλο ερώτημα. Θα προβαίναμε σε αυτή την ανταλλαγή απόψεων, αν ο κ. Ζαφειράτος ήταν υπέρ της μεθόδου της ακαριαίας τήξης για την απόληψη χρυσού από το κοίτασμα των μεικτών θειούχων, που έχουμε στην Ολυμπιάδα σε συνδυασμό με το πορφυριτικό κοίτασμα που έχουμε στις Σκουριές; Δεν θα τον έπαιρνε σβάρνα η πάγια αντίληψη του παρατηρητηρίου, περί «μισθοφόρων» και «εγκληματιών» του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης ζωής ;

Εν τέλει, σε ποιον πρέπει να δείχνει εμπιστοσύνη ένας πολίτης; Στους επιστήμονες της πολιτείας; Ή στην ετερόκλητη ομάδα επιστημόνων και μη του εξωθεσμικού παρατηρητηρίου; Γιατί θα πρέπει π.χ. ένας πολίτης να εμπιστεύεται υποχρεωτικά πιο πολύ τους ισχυρισμούς κάποιων επιστημόνων που δηλώνουν αιρετικοί; Ίσως επειδή έχουν μάθει να εμπορεύονται έξυπνα το δογματισμό που καλλιεργούν. Έχουν παράξει όμως κάποιο αξιόλογο επιστημονικό έργο πάνω στους συγκεκριμένους τομείς, το οποίο δεν έχει υποπέσει στην αντίληψη ούτε των συναδέλφων τους αλλά ούτε και των θεσμικών φορέων;

Οι απαντήσεις νομίζουμε πως είναι ευνόητες, όσο και αν οι φίλοι μας προσπαθούν να αντιστρέψουν τους κανόνες της λογικής και τις  αρχές της δημοκρατικής αντίληψης. Μακάρι να επαναπροσδιορίσουν τις θέσεις τους και να καταλάβουν ότι ο δρόμος που έχουν επιλέξει τους οδηγεί σε αδιέξοδο. Κατάφεραν με την κινδυνολογία τους να παρασύρουν μία ολόκληρη τοπική κοινωνία στο Κιλκίς. Μπράβο! Και τώρα τι; Οι αυτόκλητοι σωτήρες του Κιλκίς και κάθε άλλης περιοχής της Ελληνικής επικράτειας, τι είδους ανάπτυξη οραματίζονται; Την ιδεολογία ή την προσδοκία του αειφόρου τίποτα; Μέσω αυτής θα προκύψουν θέσεις εργασίας για τους νέους της χώρας; Έτσι θα αποτρέψουμε τη φυγή τους από τη χώρα; Για να δούμε τι θα δούμε...


Υ.Γ. Απευθύνουμε έκκληση σε κάποιους "κριτές της καλής θέλησης", να μην προβούν και πάλι σε χλευαστικά σχόλια σε βάρος της επαγγελματικής δραστηριότητας του μεταλλωρύχου, συγκρίνοντας την υποτιμητικά σε σχέση με το δικό τους πνευματικό επίπεδο...Δείχνει ρατσισμό. Αν τους ενδιαφέρει βέβαια... Επιπροσθέτως να μη λησμονούν ότι η μεταλλευτική δραστηριότητα συγκεντρώνει μια πλειάδα επιστημονικών κλάδων, όπου και εκεί οι νέες γενιές μπορούν να στρέψουν το επιστημονικό και επαγγελματικό τους ενδιαφέρον. Απαιτείται βέβαια και μια σχετική  αποκέντρωση απο το Υπουργείο Παιδείας...

1 σχόλια:

Ι.Ζαφειράτος είπε...

Αγαπητοί Πολίτες Αριστοτέλη
Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω αυτό το σημαντικό θέμα για να μη δημιουργούνται λάθος εντυπώσεις. Όπως είπα στο Κιλκίς, δεν έχω πεισθεί όχι για την "επιστημονική ορθότητα" αλλά για ζητήματα της βιομηχανικής εφαρμογής της πυρομεταλλουργικής μεθόδου της ακαριαίας τήξης στον τόπο σας. Αν υπήρχε η παραμικρή αντίρρηση στην επιστημονική θεωρητική τεκμηρίωση, στη χημεία της μεθόδου όπως λέγεται, να είστε βέβαιοι ότι θα την απορρίπταμε στην αξιολόγησή της.
Όπως Θα έχετε δει σε δημοσιεύσεις μου, υποστηρίζω απόλυτα τη δημιουργία μεταλλουργίας και τάχθηκα καθαρά με το μέρος των συναδέλφων μου που σχεδίασαν και θα υλοποιήσουν το έργο στην αντιπαράθεσή τους με την άλλη πλευρά για τον πολύ απλό λόγο της έλλειψης επιστημονικής αρμοδιότητας και συνάφειας της άλλης πλευράς, αλλά και της ορθότητας και πληρότητας των απαντήσεων που έδωσαν οι 10 μηχανικοί.
Οι αντιρρήσεις μου για τη βιομηχανική εφαρμογή δεν αφορούν γενικά στην παραγωγή χαλκού, που ο ίδιος έχω γράψει ότι υπάρχουν πάνω από 20 τέτοια εργοστάσια στον κόσμο και αρκετά στην Ευρώπη. Αφορούν σε τεχνικά ζητήματα που προέρχονται από την ψηλή αναλογία του αρσενοπυρίτη στο μίγμα της τροφοδοσίας (για πλήρη ανάλυση δείτε το έγγραφο-γνωμοδότηση που είναι επίσης αναρτημένο). Αν υπήρχε κάποιο εργοστάσιο με παρόμοια τροφοδοσία θα ανατρέχαμε σε εκείνο να μάθουμε τις λύσεις για τα τεχνικά θέματα. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει, ως υπέύθυνοι από το νόμο και ειδικότερα τον ΚΜΛΕ, οφείλουμε να προτάξουμε μια δοκιμαστική εφαρμογή σε μικρότερη κλίμακα, και να βελτιστοποιήσουμε τη μέθοδο με την πραγματική της τροφοδοσία, όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο πριν να χτιστεί το εργοστάσιο. Αυτό δεν είναι εξαίρεση, ούτε πρωτοτυπία. Κάθε μεταλλείο είναι διαφορετικό — κάθε ένα έχει μοναδικές απαιτήσεις, λειτουργεί σε διαφορετικό περιβάλλον και απαιτεί μια σειρά από προσαρμοσμένες τεχνικές λύσεις και το συνδυασμό τους σε ειδικά προσαρμοσμένη στη μοναδική τροφοδοσία εγκατάσταση επεξεργασίας για την αντίστοιχη εύρυθμη λειτουργία της παραγωγής. Είναι κανόνας που τον ξέρει οποιοσδήποτε ασχολήθηκε σοβαρά με την επεξεργασία μεταλλευμάτων. Και, αν θυμάστε, το ίδιο ορθά είχε γίνει και παλιότερα με τη δική μου μικρή συνεισφορά.