"ΑΜΑΡΤΙΕΣ" ΓΟΝΕΩΝ και ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΠΑΙΔΕΥΟΥΣΙ ΤΕΚΝΑ...

Υπάρχει και άλλη γλώσσα, πέρα από τη "γλώσσα" της βίας...

Ο ξυλοδαρμός του μαθητή από 5 συμμαθητές του, μέσα στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ, επειδή είναι γιος μεταλλωρύχου, είναι ένα συμβάν, που ίσως συμβαίνει για πρώτη φορά στα πανελλήνια χρονικά. 

Στα χαλκιδικιώτικα χρονικά είναι βέβαιο, πως δεν έχει προηγούμενο.

Νομίζουμε ότι αυτό το τυφλό μίσος και η βία που καλλιεργείται, όσο καμία άλλη «παραγωγή», στην Ιερισσό από τους αντιμεταλλευτικούς κύκλους, ήταν απολύτως φυσιολογικό να μετακυλήσει και στους εφήβους της περιοχής. 

Αυτά τα παιδιά, που σήκωσαν χέρι εναντίον του συμμαθητή τους, δε φταίνε σε τίποτα. Αυτά τα παραδείγματα... διαπαιδαγώγησης παίρνουν από το οικογενειακό και  διδασκαλικό τους περιβάλλον και αυτά μιμήθηκαν. 

Οι «έπαινοι» ανήκουν εξ ολοκλήρου στους γονείς  και τους δασκάλους τους. Γονείς και δάσκαλοι, οι οποίοι δεν είδαν λίγο μακρύτερα από τη μύτη τους και «πότισαν» τα μυαλά και τις ψυχές αυτών των παιδιών με ιδέες, που κανονικά θα έπρεπε να είναι απορριπτέες μόνο σαν σκέψη. Πόσο μάλλον σαν πράξεις.

Τι «παραδείγματα» πήραν αυτοί οι νέοι από το αρρωστημένο κοινωνικό περιβάλλον της Ιερισσού;

• Είδαν τους γονείς τους και τους δασκάλους να συναινούν, είτε δια βοής, είτε δια της σιωπής στα παραγγέλματα βίας και μισαλλοδοξίας, που έδωσε δημοσίως από τη Θράκη ο ιδρυτής του «παρατηρητηρίου...». Κανένας δεν καταδίκασε το μανιφέστο βίας του «έχω γραμμένους τους νόμους του κράτους» και λάτρη... της ιστορίας, που γράφεται «από θανάτους παιδιών, σπασμένα κεφάλια, φυλακίσεις και τραμπουκισμούς»...

• Είδαν τους γονείς και τους δασκάλους τους να χειροκροτούν τις ορδές των ξενόφερτων βαρβάρων, που ήρθαν να «αλλάξουν» την κοινωνία της Χαλκιδικής, κατά τα δικά τους δικά τους πρότυπα, με πρόσχημα τη σωτηρία του περιβάλλοντος ...

• Είδαν τους γονείς και τους δασκάλους τους να τους παροτρύνουν να εμφανίζονται με μαύρα περιβραχιόνια και μαύρες μπλούζες κατά των μεταλλείων και να ζητωκραυγάζουν κατά την, κατά τα άλλα, μαθητική παρέλαση τους ...

• (Είδαν και τους ιδεολογικούς υποκινητές αυτής της κατάστασης, να τους επιβραβεύουν με πανηγυρικές δημοσιεύσεις στα blog τους...) 

• Είδαν τους γονείς και τους δασκάλους τους να σιωπούν, όταν έβαζαν αυτές τις μπλούζες της «παρέλασης» για να πάνε στο σχολείο, όπου πηγαίνουν και παιδιά μεταλλωρύχων.

• Είδαν τους γονείς να λένε με χαρά... «να πάνε στα τσακίδια», όταν παιδιά μεταλλωρύχων ζήτησαν μετεγγραφή από τα σχολεία της Ιερισσού, σ’ αυτά της Αρναίας, λόγω της συνεχόμενης μέχρι τότε άσκησης ΜΌΝΟ ψυχολογικής βίας, από συμμαθητές  και τους γονείς αυτών.

• Είδαν τους δασκάλους τους να οπισθοχωρούν μπροστά στο φανατισμό των γονιών τους, που όποτε ήθελαν αυτοί, έβγαζαν τα παιδιά από τις τάξεις των σχολείων για να τα κάνουν ζωντανό οδόφραγμα συμβολικής διαμαρτυρίας, μέρα – μεσημέρι, μέσα στη μέση του δρόμου ενάντια στα μεταλλεία.

Τι άλλο έπρεπε να δουν και να ακούσουν αυτά τα παιδιά για να κάνουν αυτό που έκαναν;

Καλούμε τις υγιείς δυνάμεις αυτής της κοινωνίας, να βγουν μπροστά για να σταματήσει εδώ και τώρα, ίσως το μεγαλύτερο κακό, που μπορεί να συμβεί σε μια κοινωνία. 

Η πνευματική δηλητηρίαση και αλλοτρίωση της νεολαίας της.