"ΕΞΟΡΥΞΗ ΧΡΥΣΟΥ ΚΑΙ... ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΛΥΣΗ!"

Όπως απαιτείται από την περιβαλλοντική νομοθεσία, η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για την επένδυση στην Χαλκιδική εξέτασε και την λεγόμενη «μηδενική λύση», με απλά λόγια να μην γίνει τίποτα, να μην υλοποιηθεί δηλαδή το έργο. 

Όσο και αν φαίνεται παράδοξο στον μη ειδικό, η μελέτη αποδεικνύει ότι η μηδενική λύση θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις τόσο στο φυσικό όσο και στο πολιτιστικό και κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον. 

  

Στο φυσικό διότι δεν θα αποκατασταθούν τα περιβαλλοντικά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από άστοχες ενέργειες των προηγούμενων εταιρειών που εκμεταλλεύτηκαν τα κοιτάσματα, στο πολιτιστικό διότι δεν θα γίνουν οι εκσκαφές και αναδείξεις αρχαιολογικών χώρων που έχει αναλάβει να διενεργήσει η Ελληνικός Χρυσός και στο κοινωνικοοικονομικό διότι θα χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας τόσο υπάρχουσες όσο και μελλοντικές.

Αντίθετα, λόγω του ότι ο σχεδιασμός του έργου διασφαλίζει την ορθολογική αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της περιοχής χωρίς ουσιαστικά να απειλείται το φυσικό και πολιτιστικό κεφάλαιο της περιοχής, εκτιμάται ότι η υλοποίηση του επενδυτικού σχεδίου θα έχει ιδιαίτερα θετικές επιπτώσεις με την ανάκαμψη και αποκατάσταση των σημείων που επιβαρύνθηκαν περιβαλλοντικά από προγενέστερες εκμεταλλεύσεις.

Από την πλευρά των πολέμιων της επένδυσης έχει προταθεί η μερική εκμετάλλευση, αλλά σύμφωνα με τις μελέτες αλλά και την κρίση των αρμόδιων κρατικών φορέων που ενέκριναν το έργο, ο σχεδιασμός της αξιοποίησης των τριών κοιτασμάτων (Ολυμπιάδας, Σκουριών και Μαύρων Πετρών) έγινε κατά τρόπο ενιαίο και αδιαίρετο ως προς την λειτουργική εκμετάλλευση των ορυκτών. 

Εξάλλου η αξιοποίηση του συνολικού μεταλλευτικού δυναμικού των τριών κοιτασμάτων μπορεί να υλοποιηθεί μόνο μέσω μιας συνδυασμένης καθετοποίησης της μεταλλουργικής διαδικασίας. Κάθε εξέταση σεναρίου εναλλακτικών λύσεων ως προς το εύρος της εκμετάλλευσης, οδηγεί στην τεχνικοοικονομική ματαίωση όλου του σχεδίου.

Μια άλλη πρόταση που ακούστηκε ήταν να γίνει μόνο αποκατάσταση του χώρου απόθεσης Ολυμπιάδας και να αξιοποιηθούν τα μεταλλεύματα που έχουν αποτεθεί εκεί. Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει αυτοτελώς μια κερδοφόρα δραστηριότητα αλλά δεν έχει σχέση με την αξιοποίηση του χρυσοφόρου κοιτάσματος της Ολυμπιάδας το οποίο είναι και το ζητούμενο. Θα ερχόταν δε σε αντίθεση προς τις κατευθύνσεις της ευρωπαϊκής και εθνικής αναπτυξιακής και χωροταξικής πολιτικής. 

Στην απόφαση του ΣτΕ της 17ης Απριλίου 2013, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση κάποιων κατοίκων να ακυρωθεί η ΚΥΑ που ενέκρινε τους περιβαλλοντικούς όρους της επένδυσης, και συγκεκριμένα στο άρθρο 10, αναφέρεται ότι η αξιοποίηση του χρυσοφόρου κοιτάσματος της Ολυμπιάδας πρέπει να γίνει αφού μπορεί να υλοποιηθεί κατά τρόπο ορθολογικό και βιώσιμο με υπόγειο σύστημα εκμετάλλευσης και μεταφοράς των υλικών ώστε να προστατεύονται τόσο οι αρχαιολογικοί χώροι της περιοχής όσο και ο παρακείμενος Τόπος Κοινοτικής Σημασίας (Τ.Κ.Σ.) του δικτύου Natura 2000 και το φυσικό περιβάλλον εν γένει. 

Ως ενισχυτικό της υπεράσπισης της ΚΥΑ, το ΣτΕ δηλώνει ότι πρέπει να συνεκτιμηθεί το γεγονός ότι ο σχεδιασμός του έργου ενσωματώνει και την περιβαλλοντική αποκατάσταση και διαχείριση όλων των ιστορικά διαταραγμένων χώρων της περιοχής που δεν περιέχουν εμπορικά αξιοποιήσιμες αποθέσεις. 

Αν υιοθετούταν η μηδενική λύση, η αποκατάσταση των περισσοτέρων από αυτούς τους χώρους θα επιβάρυνε κατά κύριο λόγο το Ελληνικό Δημόσιο.

Και για τον πλέον άσχετο με το θέμα γίνεται εύκολα κατανοητό ποιο είναι το συμφέρον για την περιοχή, τους κατοίκους και την οικονομία του τόπου. Η μηδενική λύση δεν εμφανίζεται συμφέρουσα ούτε με περιβαλλοντικά, ούτε με κοινωνικά, ούτε με οικονομικά κριτήρια και σωστά δεν προκρίθηκε στην Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.

Αναδημοσίευση από www.ellinikoschrysos.gr