"Η ΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΛΤΣΟ"

*Ακολουθεί σχόλιο του blog

Η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, πιστή στη γραμμή που επέλεξε να ακολουθήσει όσον αφορά την επένδυση χρυσού στην Χαλκιδική, δημοσιεύει ένα επικού λαϊκισμού άρθρου, στο γνωστό μοτίβο της δημοσιογράφου που πηγαίνει στις Σκουριές, μιλά με τα παιδιά του κτηνοτρόφου, τη γιαγιά κάτοικο, τον Γιάννη που εδώ μάζευε μανιτάρια κ.λπ., κ.λπ., και την πιάνουν τα… κλάματα μπροστά στα κομμένα δέντρα (ναι, αυτά που κόβονται με άδεια από τις αρχές στα πλαίσια της  εγκεκριμένης Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων). 

 Η ευαισθητοποιημένη δημοσιογράφος ακολουθεί τα βήματα της κας Ελίζαμπεθ Μέι, της Καναδού αργηγού των Πράσινων, η οποία επισκέφθηκε την περιοχή με την συνοδεία μελών του κόμματος των Ελλήνων και Βούλγαρων(!) Οικολόγων Πράσινων.

Πάνω στον λογοτεχνικό της οίστρο η καλλιτέχνιδα της πέννας σημειώνει: «Αποκαλύπτεται μόλις η σκόνη από τις εκσκαφές, που σηκώνει αμμοθύελλα(!) στο δάσος, κατακαθίσει. Στο σημείο αυτό, το καρδιογράφημα που σχηματίζουν οι κορυφές των πανάρχαιων δέντρων –για να μετρήσεις τους κορμούς τους με το μάτι, πρέπει να εστιάσεις στο βάθος του φαραγγιού και να υψώσεις το βλέμμα στον ουρανό– δείχνει ευθεία γραμμή. Γυμνή μπροστά μας η καρδιά του δάσους. Μια πλαγιά χωρίς ίχνος ζωής. 

Ωστόσο, η καταστροφή, μπορεί να ανατραπεί αν σταματήσει τώρα , είπε άλλος κάτοικος. Δες εκεί, παλεύει να αναγεννηθεί! Μικρές πράσινες φούντες πετάγονται σαν άριες σε ένα συνεχόμενο φάλτσο. Όσο ξεριζώνονται δέντρα τόσο ριζώνει το μίσος μεταξύ των κατοίκων λόγω της διαφωνίας τους για το ορυχείο». 

Να μας εξηγήσει η γράφουσα πως θα μπορούσε να γίνει εκκαθάριση βλάστησης χωρίς μπουλντόζες και εκσκαφείς και να σταματήσει να χρησιμοποιεί το κλισέ «πανάρχαιο δάσος», γιατί το θέμα το έχουμε λύσει… 

Επίσης να θυμίσω για τους αμετανόητους αμνήμονες, συνολικά το ποσοστό των εκτάσεων που πρόκειται να αποψιλωθούν (3.238,28 στρέμματα) αντιστοιχεί στο 0,44% της ευρύτερης περιοχής μελέτης (740.000 στρέμματα), τα είδη δε που πρόκειται να θιγούν είναι κατά βάση δρυοδάση, σε ποσοστό 0,01% του συνόλου της έκτασης που καταλαμβάνουν στην ευρύτερη περιοχή μελέτης, δάση οξιάς, σε ποσοστό 2,2% και εκτάσεις αείφυλλης πλατύφυλλης και σκληροφυλλικής βλάστησης, σε ποσοστό 0,29%, ενώ ουδεμία επέμβαση προβλέπεται στα δάση καστανιάς. Στην περιοχή του Στρατωνίου δεν πλήττονται οικότοποι με υψηλή οικολογική αξία, ενώ οι αναδασώσεις με ξενικά κωνοφόρα και τα δάση αριάς με χαρακτηριστικά μακκίας βλάστησης μπορούν να επαναδημιουργηθούν χωρίς δυσκολία.

Τέλος μην χρησιμοποιούμε λέξεις που δεν ξέρουμε πως χρησιμοποιούνται, ή τι σημαίνουν… Ο όρος άρια περιγράφει ένα αυτόνομο μουσικό φωνητικό κομμάτι με συνοδεία οργάνων και ολοκληρωμένης ορχήστρας. Η άρια αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της όπερας, μαζί με το ρετσιτατίβο, ενώ συναντάται και σε ορατόρια ή καντάτες. Η έκφραση «σαν άριες σε ένα συνεχόμενο φάλτσο» είναι μια μνημειώδης μπαρούφα, τη στιγμή που και κάποιος που εκτελεί μια άρια μπορεί κάλλιστα να είναι φάλτσος…

Η δημοκρατική και αντικειμενική δημοσιογράφος-δασολόγος-μηχανικός-μουσικός  ενοχλείται από τον ιδιωτικό φύλακα που «μαγνητοσκοπούσε τις κινήσεις μας στο δάσος» – μετά τα κάθε λογής έκτροπα από διάφορους κουκουλοφόρους επισκέπτες του δάσους, από κάψιμο εγκαταστάσεων μέχρι πυροβολισμούς αστυνομικών. Που είναι το περίεργο; 

Μάλιστα η Καναδή βουλευτής, ενοχλημένη μπήκε κατ’ ευθείαν στο αυτοκίνητο. Η ευαίσθητη δημοσιογράφος τελειώνει το άρθρο της «Η σκέψη θα καλέσω το 100 εδώ δεν έχει νόημα. Το κοντινότερο αστυνομικό τμήμα, αυτό της Ιερισσού, έχει εκκενωθεί, επιβεβαιώνοντας την απουσία εφαρμογής του νόμου, με τη βούλα της πολιτείας και της κυβέρνησης». 

Παρακαλώ να ενημερώσει κάποιος την αδιάβαστη δημοσιογράφο ότι το αστυνομικό τμήμα Ιερισσού το λεηλάτησαν και το έκαψαν οι  “αγωνιστές” κατά της επένδυσης, ας ανοίξει καμιά παλαιότερη εφημερίδα να διαβάσει…

Αναδημοσίευση από το www.ellinikoschrysos.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ BLOG: Είναι αλήθεια πως ο τρόπος που έχουν διαχειριστεί συγκεκριμένα ΜΜΕ το ζήτημα της μεταλλευτικής δραστηριότητας προκαλεί, εξοργίζει και αγανακτεί. 

Από την άλλη όμως πρέπει να ευχαριστούμε αυτά τα ΜΜΕ για τον τρόπο που παρουσιάζουν τις... Σκουριές. Είναι ο καθρέφτης όλων όσων μ' αφορμή αυτή την επένδυση ανακάλυψαν τη Λατινική... Αμερική.

 Αλλά επι της ουσίας δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να εκτίθενται ανεπανόρθωτα, όπως καλη ώρα η παραπάνω δημοσιογράφος. 

Οι "Σκουριές" μας έχουν αποδείξει, ότι προσφέρονται για πάσης φύσεως και ειδικότητας καριέρα και δημοσιότητα. Πρέπει όμως να κρατούνται και τα προσχήματα. 

Αλλιώς, η μυθική γκάφα με το "πάρε το 100" και η εξίσου μυθικη απάντηση: "ποιός είναι ο αριθμός του;;;", θα παρεμβαίνει σαν... από "μηχανής θεός" για όλους εκείνους που στήνουν ψευτιές και παραμύθια σε βάρος τους !