Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ

 

Σκεπτόμενος Πολίτης

«…Ο φασισμός είναι λαϊκισμός- και κάθε λαϊκισμός είναι φασισμός κατά βάσιν και κατ’ ουσίαν. Ο φασισμός δεν αγαπά το μεγάλο κεφάλαιο (εκτός από το πάρα πολύ μεγάλο που τον γεννάει) και λατρεύει το μικρομεσαίο. Ο φασισμός είναι κοινωνικό καθεστώς σπέσιαλ για μικροαστούς. Όχι για αστούς, ούτε για προλετάριους. Οι αστοί και οι προλετάριοι βρέθηκαν αντίπαλοί του εξ αρχής. Και δεδομένου ότι στη λεγόμενη αστική κοινωνία δεν κυριαρχούν οι αστοί αλλά οι μικροαστοί, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς την απήχηση που είχαν στο λαό τα φασιστικά καθεστώτα.

Άλλωστε, οι στολές, οι παρελάσεις, οι λαμπαδηδρομίες, τα κολοσσιαία θεάματα αρένας, τα συνθήματα, το προγονικό μεγαλείο απ’ το οποίο ο χάλιας μικροαστός αντλεί δύναμη για να υποφέρει την ασημαντότητά του, όλα αυτά τα εκμεταλλεύτηκαν τέλεια όλοι οι φασίστες δικτάτορες. Και τα πλήθη ουρλιάζουν “ζήτω! Είσαι ο μπαμπάς μας”! Ο χάλιας μικροαστός πάντα έχει ανάγκη από έναν σούπερ πατέρα του έθνους, που να τον προστατεύει απ’ τους παμφάγους καπιταλιστές, αλλά και από τους κομμουνιστές που απειλούν το όνειρό του για ένα πέρασμα στην “ανώτερη τάξη”…

Κάθε μικροαστός ονειρεύεται τον αστό που ζεσταίνει μέσα του, που τον μεγαλώνει στο θερμοκήπιο της μεγάλης ελπίδας για ένα πέρασμα στην “ανώτερη τάξη”. Κάθε ψιλικατζής ονειρεύεται ένα σούπερ μάρκετ. Και επειδή το όνειρο για μερικούς πραγματοποιείται, όλοι οι χάχες πιστεύουν πως θα βγει αληθινό και γι αυτούς. Δεν έχει σημασία που οι περισσότεροι πεθαίνουν φτωχοί. Σημασία έχει που ο καπιταλισμός τους επιτρέπει να ονειρεύονται το δικό τους πλούτο. Και ο φασισμός, που είναι η ακραία μορφή καπιταλισμού, είναι μια εγγύηση για τη διατήρηση του ονείρου για ένα πέρασμα στην “ανώτερη τάξη”.

Το Φολκσβάγκεν ( το Λαϊκό Όχημα) είναι δημιούργημα του Χίτλερ. Αλλά υπάρχει ακόμα. Και ο αγκυλωτός σταυρός (η σβάστικα), αυτό το εκπληχτικής ψυχολογικής αποτελεσματικότητας λαϊκό σύμβολο, που δίνει φτερά στο σταυρό και τον κάνει να γυρίζει και να αλέθει, θα δώσει και στο χριστιανισμό τη δυναμική που του λείπει. Τώρα πια δεν είναι αμαρτία να σκοτώνει ο καλός χριστιανός…» 

(Βασίλης Ραφαηλίδης,«Η ψυχολογία του φασίστα», από το βιβλίο «Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους», Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου.  Κεφ. 15, σελ. 153-154)

---------------------------------------------------------------------------

 Επικίνδυνες συγκρίσεις και προσεγγίσεις

Η πρόσφατη αποτρόπαια πολιτική δολοφονία από χέρι Χρυσαβγίτη, φαίνεται να ξύπνησε κάποιους. Κι όμως, το φονικό ήταν απλώς άλλη μια απόδειξη του πώς δρά η φασιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής και ήταν θέμα χρόνου να συμβεί. 

Το ζήτημα δεν είναι απλώς η ποινική τιμωρία του νεοναζιστικού μορφώματος. Φυσικά να γίνει κι αυτή, αν και κατά κάποιο τρόπο θα ενισχύσει το δήθεν αντισυστημικό προφίλ της Χρυσής Αυγής και ίσως κιόλας να ηρωοποιήσει κάποιους αρχιφασίστες. Η αποφασιστική και αμείλικτη αντιμετώπιση του φασισμού πρέπει να γίνει στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο. Ο φασισμός δεν προέρχεται από παρθενογένεση. Ας μην ξεχνάμε πως ένας στους δέκα πολίτες ψήφισε Χρυσή Αυγή στις τελευταίες εκλογές. Είναι δηλαδή σχεδόν μισό εκατομμύριο Έλληνες, φασίστες;

Το φασισμό τον γεννούν και τον εκτρέφουν συνθήκες. Και στη εποχή του Μνημονίου, φαίνεται πως οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές. Ο φόβος των μικροαστών για απώλεια των προνομίων, ο μηδενισμός που κυριάρχησε («δεν υπάρχει τίποτε στην Ελλάδα, δεν λειτουργεί τίποτε, όλα είναι ένα τίποτε»), ο άκρατος λαϊκισμός, (δεξιός κι αριστερός) και κυρίως η έλλειψη αριστερού πολιτικού λόγου και πρακτικής, εκτρέφουν «τα άκρα». Ποια είναι αυτά; Τρομοκρατία και Φασισμός.

Δεν είναι δίκαιο λοιπόν να επιτίθενται (μόνο) στον ΣΥΡΙΖ«Α» και μάλιστα να το πράττουν οι συνυπεύθυνοι της κατρακύλας. Ο ΣΥΡΙΖ«Α» και η λοιπή ταλαίπωρη ελληνική Αριστερά, καθώς και οι πολιτικοί και κομματικοί οργανισμοί που εκτρέφονται από το παρόν σύστημα, είναι παντελώς ανίκανοι να αρθρώσουν πειστικό λόγο στην κοινωνία, να αναλύσουν τις αντιθέσεις του σήμερα και να συνθέσουν πρόταση για το αύριο. Άρα: Το κενό έρχονται μοιραία να καλύψουν σε ακραία μορφή, τρομοκράτες κάθε είδους και φασίστες.

Σε αυτό το μοτίβο, είναι απορίας άξιο τι προσπαθούν να πούν οι «οικολόγοι» και οι συνοδοιπόροι τους για (στη) Χαλκιδική. Προς τι η σύγκριση ποινικών διώξεων και πρακτικής της Δικαιοσύνης, για φασίστες και «οικολόγους»; Δηλαδή έχουμε παραπλήσια αδικήματα και μπορούμε να τα συγκρίνουμε; Μήπως έχουμε «πολιτικές» διώξεις (άρα θα μας πούν σε λίγο ότι και η Χρυσή Αυγή διώκεται πολιτικά ;!). Τη δέχονται την αστική νομιμότητα και την εφαρμογή της ή όχι; Αν τη δέχονται, αυτή είναι. Α λα καρτ δεν σερβίρεται. Αν δεν τη δέχονται, αυτό-περιθωριοποιούνται εκτός, οπότε θα υποστούν τις συνέπειες.

Κάποιοι (ένα σωματείο), προσπάθησαν να προσεγγίσουν το παρακρατικό μαγαζί της Χρυσής ψάχνοντας για εργατικές (;) συμμαχίες. Άλλοι («οικολόγοι») θεωρούσαν τη Χρυσή Αυγή με το μέρος τους και τους καλωσόρισαν στην Ιερισσό. Όντως η Χρυσή Αυγή (για τους δικούς της λόγους), ήταν και είναι κατά της μεγάλης μεταλλευτικής επένδυσης στη Χαλκιδική. Άλλωστε είχαν και «Πράσινη» (!!) Πτέρυγα (δείτε εδώ και μην εκπλαγείτε, το φίδι είχε πολλά κεφάλια και ο φασισμός από παλιά φλερτάριζε με την οικολογία). Τι σημαίνει αυτό δηλαδή, ότι διακατέχονται από αγνές κοινωνικο-οικολογικές ανησυχίες;

Όλα αυτά προς γνώση και συμμόρφωση: Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ. Αμετάκλητο συμπέρασμα. Και πρέπει να τσακισθεί σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Όλες οι υπόλοιπες προσεγγίσεις είναι ανιστόρητες, ανεπαρκείς και επικίνδυνες.