Το να φτάνει όμως ένας αιρετός άρχοντας, που οφείλει να είναι ο κύριος υπερασπιστής των δημοκρατικών διαδικασιών και μεταξύ αυτών του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, να καταθέτει δημοσίως τη δυσφορία του για την ύπαρξη άλλων θέσεων και εν προκειμένω υποψηφιοτήτων, που δεν ταυτίζονται με τις δικές του αντιμεταλλευτικές θέσεις και να απαιτεί να εκτοπισθούν, νομίζουμε ότι δεν πρέπει να' χει προηγούμενο στα εκλογικά χρονικά.
Η σφοδρή επιθυμία του κ. Λαμπάκη να δώσει και τη ζωή του, όπως λέει στο βίντεο που ακολουθεί, για να μην γίνουν μεταλλευτικές εξορύξεις μέσα στα όρια του δήμου του, είναι κάτι για το οποίο δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει ή να του ασκήσει κριτική. Είναι το θέλω και πιστεύω του.
Το να φτάνει όμως στο σημείο να θέτει, εμμέσως πλην σαφώς, ζήτημα πιστοποίησης αντιμεταλλευτικών ή φιλομεταλλευτικών φρονημάτων για τις υποψηφιότητες που κατατίθενται ενόψει εκλογών είναι κάτι που νομίζουμε ότι ξεπερνάει κατά πολύ τις θεσμικές του αρμοδιότητες.
Μας θυμίζει μάλιστα πολύ έντονα και τη στάση που τηρούσαν μέχρι χθες οι antigold αγωνιστές και σημερινοί αυτοδιοικητικοί υποψήφιοι εδώ στη ΒΑ Χαλκιδική, αλλά την εγκατέλειψαν για να υιοθετήσουν ένα πιο... ενωτικό προφίλ, καθώς διαπίστωσαν ότι τα κουκιά που έλεγαν ή νόμιζαν ότι τους ανήκουν, δεν τους προκύπτουν, αφού η τοπική κοινωνία δεν ασπάζεται στη συντριπτική πλειοψηφία της, τις αντιμεταλλευτικές θεωρίες τους.
Από την άλλη όμως, αν ο κ. Λαμπάκης είναι τόσο σίγουρος για την αποδοχή των αντιμεταλλευτικών θέσεων από τους κατοίκους της Αλεξανδρούπολης, τι είναι αυτό που τον κάνει να είναι τόσο νευρικός και ανήσυχος στην ύπαρξη και μόνο υποψηφιοτήτων, που δεν είναι αντίθετες με τα μεταλλεία, όπως εκείνος, αλλά υπέρ;
Γίνεται ένας τόσο έμπειρος αυτοδιοικητικός παράγοντας να μην αντιλαμβάνεται, ότι αυτές οι συμπεριφορές παραπέμπουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου