ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΝΟ ΤΟΥ #SKOURIES ΑΛΛΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ...

Η είδηση της σύλληψης ενός πολύ γνωστού πολέμιου της μεταλλευτικής στην κοινωνία της ΒΑ Χαλκιδικής με 53 δενδρύλλια ινδικής κάναβης στην κατοχή του προκάλεσε ανάμικτα συναισθήματα. 

Μεγάλη στεναχώρια και ένα αξεπέραστο σφίξιμο στεναχώριας στο στομάχι των οικείων και των φίλων του συλληφθέντος, ενώ ταυτόχρονα έδωσε την ευκαιρία σε κάποιους άλλους από την... αντίπερα όχθη να προβούν σε πικρόχολα και επικριτικά σχόλια.

Αυτονόητα πράγματα σε μια «σύγχρονη» κοινωνία ανθρώπων όπου ο καημός, η δυστυχία, ο θάνατος της κατσίκας του γείτονα γίνεται μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία ακόμη και για καζούρα. 

Δηλαδή για λησμονιά, αποφυγή και κουκούλωμα των προσωπικών προβλημάτων, που τις περισσότερες φορές είναι παρόμοια με εκείνα του γείτονα.

Και μετά εκ του ασφαλούς και με ύφος χιλίων καρδιναλίων λέμε όλοι μας με απύθμενη υποκριτική σοβαροφάνεια: «που πάει η κοινωνία και τι κόσμο θα παραδώσουμε στα παιδιά μας;».

Αν υπάρχει μέσα μας έστω και ένα απομεινάρι ίχνους της απολεσθείσας ανθρωπιάς μας πρέπει με αφορμή αυτό το δυσάρεστο συμβάν, ως κοινωνία να ανασκουμπωθούμε και να αναλογιστούμε πολύ σοβαρά για πόσο ακόμη θα συμπεριφερόμαστε ως κτήνη χωρίς αισθήματα και συναισθήματα; Όπως επίσης για πόσο ακόμη θα επιτρέπουμε η καθημερινότητα μας να διεξάγεται με όρους πυγμαχικής αρένας;

Η χρήση, η διακίνηση και η εμπορία ναρκωτικών και όλων των παρελκομένων δυσμενών συνεπειών που προκαλούν δεν είναι αποκλειστικό «προνόμιο» ή «κατάκτηση» μόνο της μια πλευράς...

Είναι μια μάστιγα που οι ρίζες της έχουν εξαπλωθεί παντού. Μαζί παράλληλα με την αδιαφορία και την ανασθησία, που μας έχουν κυριεύσει. Ίσως μάλιστα αυτές οι συμπεριφορές να είναι από μόνες τους και οι τροφοδότριες ρίζες αυτού του μεγάλου κακού που κατατρώει τους νέους βλαστούς μας, που είναι οι νέοι και οι νέες μας.

Πρόκειται για ένα τεράστιο καρκίνωμα που οι μεταστάσεις του δεν πρόκειται να αφήσουν απρόσβλητα ούτε την Ολυμπιάδα, ούτε το Στρατώνι, ούτε την Ιερισσό, ούτε τα Ν. Ρόδα, ούτε την Ουρανούπολη. Αν βέβαια αυτές οι μεταστάσεις δεν έχουν ήδη συμβεί...

Ας γίνει λοιπόν αυτο το πολύ δυσάρεστο γεγονός  αφορμή για να πέσουν ακλόνητες γέφυρες συμφιλίωσης ανάμεσα μας. Ας κάνουμε την υπέρβαση για την οποία όλοι μιλούν, αλλά δεν ξέρουν ή ψάχνουν τον τρόπο για να γίνει.

Τόσοι σύλλογοι αθλητικοί, πολιτιστικοί, γυναικών και επαγγελματικών κλάδων υπάρχουν σ’ όλα τα χωριά. Δεν μπορούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους αυτοί οι σύλλογοι και παράλληλα με τις όποιες άλλες δραστηριότητες τους να κάνουν όσες καμπάνιες ενημέρωσης χρειαστεί κατά της βλαβερής παραμύθας των ναρκωτικών; 

   
Το έχουν αποδείξει με τόσα άλλα θέματα που τους απασχολούν...

Ή δε μπορούν με τη στήριξη του δήμου να γίνουν και δομές απεξάρτησης και ομαλής ένταξης όσων ατόμων έπεσαν στα δίχτυα της;

Όλα μπορούν να γίνουν. Με μια βασική προυπόθεση. Να ξαναγίνουμε άνθρωποι και κοινωνία. Το πως θα γίνει αυτό; Δεν είναι δύσκολο. Αληθινή θέληση να υπάρχει απαλλαγμένη από ψευτοεγωισμό και ψευτουπερηφάνεια.

Τέλος, θέλουμε να προσθέσουμε το εξής: Αυτές οι σκέψεις δεν δημοσιεύονται για να γίνουν αντικείμενο επιβράβευσης ή μή στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Δεν έχουν τέτοιες βλέψεις ή προθέσεις... 

Καλό λοιπόν θα ήταν όποιος συμφωνεί ή διαφωνεί μ’ αυτές, μερικώς ή και στο σύνολο τους, να τις προσπεράσει προβαίνοντας, αν μπορεί και είναι στο χέρι του, σε δραστικές ενέργειες.

Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και που θα συμβάλλουν σταδιακά στην ανακούφιση απ' αυτή τη μάστιγα.Είναι απείρως ουσιαστικότερο από τα like, τα dislike, τα retweet και τα favourite...