ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΧΡΥΣΟΥ ΣΤΟ Δ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ: Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΟΡΩΝ ΤΗΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΩΝ

 Η προαναγγελθείσα από τις αρχές του τρέχοντος έτους διαδικασία της διαιτησίας για την επένδυση χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική, αναμένεται να ξεκινήσει στα τέλη Αυγούστου, σύμφωνα με τις σχετικές δηλώσεις του αρμοδίου υπουργού, κ. Σταθάκη, και προβλέπεται συμβατικά να ολοκληρωθεί εντός 3 μηνών από τον ορισμό του Επιδιαιτητή. Επομένως, εάν η διαδικασία ξεκινήσει τέλη Αυγούστου, μέχρι το τέλος του έτους θα έχει ολοκληρωθεί, όπως προβλέπεται στη σύμβαση.

Καταρχήν θα πρέπει να επισημανθεί ότι η διαδικασία της διαιτησίας εξαγγέλθηκε αρχές του έτους και θα ξεκινήσει τις επόμενες ημέρες. Έξι μήνες μετά. Επί 6 και πλέον μήνες η κυβέρνηση έθεσε τον επενδυτή σε ομηρία απειλώντας τον με τη διαδικασία της διαιτησίας, γεγονός το οποίο έβλαψε σοβαρά και αναίτια τα επιχειρηματικά συμφέροντα του επενδυτή, ίσως με δόλο. 

Αυτό σε αντιπαραβολή στη δυσαρέσκεια που εξέφρασε ο κος Φάμελλος για την εξώδικη διαμαρτυρία που του απέστειλε η Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. για τις απαράδεκτες δηλώσεις του. Η ασυλία και η ατιμωρησία των πολιτικών πρέπει να σταματήσει επιτέλους. Οι πολιτικοί θα πρέπει να ελέγχονται και να τιμωρούνται για τις πράξεις και για τα λόγια τους.

Το δεύτερο σημείο το οποίο θα πρέπει να επισημανθεί είναι η επιλογή του χρόνου της εξαγγελίας της διαιτησίας και η επιλογή του χρόνου έναρξής της. Στις αρχές του έτους ο Τσίπρας αντιμετώπιζε το κλείσιμο της αξιολόγησης από τους δανειστές και μετρούσε τις δυνάμεις του στη βουλή για την ψήφιση των αβάσταχτων μέτρων για τους Έλληνες πολίτες. Η εύθραυστη πλειοψηφία των 153 βουλευτών επέβαλε στον Τσίπρα τη στεγανοποίηση τυχόν διαρροών. 

Η πιο πιθανή και εκπεφρασμένη με απειλή διαρροή, ήταν αυτή της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ στη Χαλκιδική, η οποία εκλέχθηκε με σημαία το κλείσιμο της επένδυσης, καθώς και 2-3 ακόμη συναδέλφων της, οι οποίοι συμφωνούν μαζί της για ιδεοληπτικούς λόγους και όλοι μαζί μάχονται εναντίον της υλοποίησης της επένδυσης. 

Υπό το καθεστώς της απειλής καταψήφισης των μέτρων από 3-4 βουλευτές λόγω της επένδυσης ο Τσίπρας σκαρφίστηκε να αξιοποιήσει την προβλεπόμενη συμβατικά διαδικασία της διαιτησίας, δεδομένου ότι η απόφαση του Σκουρλέτη να κλείσει το μεταλλείο καθώς και άλλες προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας δεν είχαν τύχη και δικαιώθηκε απόλυτα ο επενδυτής με 16 θετικές αποφάσεις. 

Η έξυπνη αυτή πολιτική κίνηση του Τσίπρα, τον έβγαζε από τη δύσκολη θέση, έδινε μία πειστική αφήγηση στους βουλευτές που τον εκβίαζαν πολιτικά, ως επίσης και στους antigold κομματικούς υποστηρικτές και  ψηφοφόρους του. 

Με δεδομένο ότι η διαδικασία της διαιτησίας έχει προδιαγεγραμμένο χρονικό ορίζοντα, ο Τσίπρας δεν ξεκινούσε τη διαδικασία της διαιτησίας, το αποτέλεσμα της οποίας δεν το ελέγχει, εάν δεν είχε προηγουμένως ολοκληρώσει την αξιολόγηση από τους δανειστές. Έτσι παρέμενε μετέωρο το θέμα της έναρξης της διαδικασίας της διαιτησίας, κρατώντας σε ομηρία τον επενδυτή, με τεράστιο κόστος για τον ίδιο και τους εργαζόμενους (2.400 άμεσα και 5.000 έμμεσα εργαζόμενοι). 

Μετά την ψήφιση των αβάσταχτων μέτρων για τους Έλληνες πολίτες και την απομάκρυνση του εκβιασμού, στα μέσα Ιουνίου, απελευθερώθηκε ο δρόμος. Το επόμενο αξιόλογο χρονικό σημείο ήταν η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, μέσα Σεπτεμβρίου, όπου ο Τσίπρας θα μπορούσε να παρουσιάσει ως επίτευγμα τη διαδικασία της διαιτησίας και να καθησυχάσει το κομματικό του ακροατήριο, το οποίο τον περιμένει στη γωνία στη Θεσσαλονίκη. 

Εκεί όμως θα είναι και οι εργαζόμενοι. Οι οποίοι κρατούνται όμηροι από τον Τσίπρα, ο οποίος δείχνει πρωτόγνωρη αναλγησία και αδιαφορία, τσαλαπατώντας τα όνειρα και τις ελπίδες των κατοίκων μιας ολόκληρης περιοχής, σε αντίθεση με τα προεκλογικά του συνθήματα όπως το . . . η ελπίδα έρχεται ! ! !

Πολιτικά τακτοποιημένα λοιπόν τα θέματα. Βουλευτές, κομματικό ακροατήριο, προεκλογικά συνθήματα, ιδεοληψίες. Όλοι ικανοποιημένοι. Για έναν ολόκληρο χρόνο, από τις αρχές του 2017 μέχρι το τέλος του 2017, οπότε και αναμένεται να ολοκληρωθεί η διαιτησία, εάν ξεκινήσει τέλος Αυγούστου, όλοι τακτοποιημένοι. 

Το λογαριασμό όμως τον πληρώνει ο επενδυτής, ο οποίος καλείται να επωμιστεί το κόστος ενός ακόμη έτους καθυστερήσεων και το κόστος λόγω της ομηρίας με την επικείμενη διαιτησία. Κάποια στιγμή θα πρέπει να αναλάβουν και οι πολιτικοί το κόστος που τους αναλογεί. Η καραμέλα του πολιτικού κόστους έχει εξαντληθεί. Θα πρέπει να πληρώσουν, με την προσωπική τους περιουσία το κόστος που συνεπάγονται οι εσφαλμένες και επιβλαβείς για το δημόσιο συμφέρον αποφάσεις, πράξεις ή και λόγια τους.

Είναι σαφές από τα ανωτέρω ότι η επένδυση χρυσού αποτελεί ένα πιόνι στην πολιτική σκακιέρα του Τσίπρα, ο οποίος για το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι η μακροημέρευσή του στον πρωθυπουργικό θώκο. 

Αδιαφορεί πλήρως για τις επιπτώσεις των ενεργειών του στις ζωές των ανθρώπων στη ΒΑ Χαλκιδική, για τον αντίκτυπο στην τοπική και εθνική οικονομία, για τις αρνητικές προεκτάσεις στους εν δυνάμει ξένους επενδυτές. 

Αδιαφορεί πλήρως για το γεγονός ότι η επένδυση χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική έχει κριθεί από το ΣτΕ κατ’ επανάληψη, το οποίο εξέδωσε 16 αποφάσεις οι οποίες δικαιώνουν πλήρως τον επενδυτή. 

Ο Τσίπρας αντιμετωπίζει επιδερμικά και μικροκομματικά μία τεράστια επένδυση, η οποία έχει ποικίλες, πολυεπίπεδες και πολύπλευρες επιδράσεις στην χώρα μας, που τόσο χρειάζεται τέτοιες επενδύσεις. Αυτή η αντίληψη δεν έχει μέλλον. Οι Έλληνες χρειαζόμαστε ουσιαστικές παρεμβάσεις από αποτελεσματικούς και άξιους ανθρώπους.

Στην κατάσταση λοιπόν που διαμόρφωσε ο Τσίπρας, στο πλαίσιο των ανωτέρω, θα ψάξει να βρει διέξοδο από τη διαδικασία της διαιτησίας.

Ποιες είναι οι πιθανές διέξοδοί του;

1.            Να επιδιώξει να σταματήσει η επένδυση, απόλυτα συνεπής στις προεκλογικές του εξαγγελίες, υποκύπτοντας στις πιέσεις 3-4 βουλευτών του και των αντίστοιχων κομματικών τους υποστηρικτών και επικαλούμενος την επιχειρηματολογία των antigold.

2.            Να αποφασίσει να ολοκληρωθεί η επένδυση και να εξευρεθούν λύσεις σε επιμέρους τεχνικά, περιβαλλοντικά, νομικά και οικονομικά θέματα, στα οποία πάντα υπάρχει περιθώριο βελτιώσεων και ωφέλιμων παρεμβάσεων.

Το πρώτο σενάριο, να σταματήσει η επένδυση, είναι πιθανό να υλοποιηθεί εάν ο Τσίπρας αποφασίσει να αντιπαρατεθεί με το διεθνές επενδυτικό κοινό, σε αντίποινα των όσων δεινών πέρασε με τις αξιολογήσεις των δανειστών. 

Είναι επίσης πιθανό, εάν επικρατήσουν οι ιδεοληψίες ή και εκβιασμοί ορισμένων βουλευτών του, οι οποίοι βλέπουν στα πρόσωπα των ιδιωτών επενδυτών τους χειρότερους εχθρούς τους. Είναι επίσης πιθανό, εάν ο Τσίπρας είναι τόσο ρηχός και άρα ακατάλληλος για πρωθυπουργός και ιεραρχήσει υψηλότερα το μικροκομματικό συμφέρον από το εθνικό και δημόσιο συμφέρον.

Το δεύτερο σενάριο, να ολοκληρωθεί η επένδυση, είναι το περισσότερο ρεαλιστικό και τεχνικοοικονομικά ορθολογικό σενάριο αφού από κάθε άποψη η επένδυση προσφέρει στην εθνική και τοπική οικονομία, αποτελεί πρέσβειρα στο εξωτερικό, καθιστά τη χώρα παραγωγό χρυσού και υπό προϋποθέσεις τη μεγαλύτερη της Ευρώπης, δίνοντας σημαντική ώθηση στην πατρίδα μας. 

Από την έως σήμερα πορεία της επένδυσης και την αξιολόγησή της επισήμως από το υπουργείο και το ΣτΕ, ως προς τα τεχνικά, τα περιβαλλοντικά και τα νομικά θέματα, προκύπτει ότι είναι άρτια επιστημονικά και πληροί όλες τις προδιαγραφές, εθνικές και ευρωπαϊκές. 

Ωστόσο όμως, επειδή η τεχνολογία εξελίσσεται συνεχώς υφίστανται δυνατότητες βελτιωτικών παρεμβάσεων, οι οποίες θα πρέπει να αξιοποιηθούν. 

Στον οικονομικό τομέα ίσως υπάρχουν μεγαλύτερα περιθώρια βελτιώσεων αφού πρόκειται για μία παραχώρηση του Ελληνικού δημοσίου σε ιδιώτη για έρευνα και εκμετάλλευση, η οποία χρονολογείται από το 1927-28. 

Οι οικονομικοί όροι της παραχώρησης της περιοχής προς έρευνα και εκμετάλλευση έχουν αλλάξει από τότε διεθνώς και θα πρέπει να προσαρμοστούν στα σύγχρονα δεδομένα και κυρίως να ομογενοποιηθούν με τις παραχωρήσεις υδρογονανθράκων στην πατρίδα μας, καθώς και τις παραχωρήσεις κοιτασμάτων σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. 

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι τα κοιτάσματα ανήκουν στο Ελληνικό δημόσιο. Η πρώτη ύλη δηλαδή της λειτουργίας της μεταλλευτικής επιχείρησης ανήκει στο Ελληνικό δημόσιο. Υπό το πρίσμα αυτό υπάρχουν σοβαρά περιθώρια βελτίωσης των οικονομικών όρων της παραχώρησης των μεταλλευτικών δικαιωμάτων επ’ ωφελεία του δημοσίου συμφέροντος.

Εάν ο Τσίπρας σταθμίσει τα ανωτέρω με ρεαλιστικό και τεχνικοοικονομικά ορθό τρόπο, με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, θα προσανατολιστεί μονοσήμαντα στο δεύτερο σενάριο, της ολοκλήρωσης της επένδυσης, το οποίο του παρέχει τη δυνατότητα μίας έξυπνης, νικηφόρας και εντυπωσιακής εξόδου από το ρινγκ.

Με εκτίμηση,

Αθανάσιος Γ. Καρίνας

*Ο Αθ. Καρίνας είναι μεταλλειολόγος  μηχανικός - γεωτεχνικός.