LEONARDO DI CAPRIO ΥΔΡΟΓΟΝΑΘΡΑΚΕΣ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΛΑΓΝΕΙΑ

Του Dr. Μηχανικής Ορυκτών Πόρων Σωτήρη Καμενόπουλου

Η διάσημη παραλία του νησιού Ko Phi Phi Leh της Ταϊλάνδης στην οποία γυρίστηκε η ταινία με τον ηθοποιό Leonardo DiCaprio (“H Παραλία”) έκλεισε για όλους τους τουρίστες επ’ αορίστου!

Η παραλία, την οποία ίσως έχουν επισκεφθεί αρκετοί έλληνες τουρίστες, έκλεισε για να προστατευθεί η βιοποικιλότητά της από τον υπερβολικό αριθμό τουριστών.

Η παραλία υπέστη σοβαρή περιβαλλοντική καταστροφή από τον τουρισμό και ως εκ τούτου η κυβέρνηση της Ταϋλάνδης αποφάσισε να προβεί σε αυτό το ακραίο μέτρο ώστε να επανέλθει στην πρώϊμη φυσική της κατάσταση.

Τί σχέση όμως μπορεί έχουν οι υδρογονάνθρακες;

Τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας ανθεί η κινδυνολαγνεία σχετική με την αξιοποίηση των υδρογονθράκων νοτίως της Κρήτης, αλλά και των ορυκτών πόρων γενικότερα.

Η κινδυνολαγνεία αυτή περιλαμβάνει σεισμούς, λοιμούς,τσουνάμι και καταποντισμούς.

Ας πληροφορηθούν οι αναγνώστες ότι στην Ταϊλάνδη υπάρχουν εδώ και πολλές δεκαετίες (πάνω από 40 χρόνια) δεκάδες θαλάσσιες εξέδρες εξόρυξης υδρογοναθράκων.

Πόσες; Πάνω από 450 θαλάσσιες εξέδρες εξόρυξηςυδρογονανθράκων βρίσκονται στην Ταϊλάνδη !

(Οι 80 από αυτές τις εξέδρες δραστηριοποιούνται πάνω από 20 χρόνια). Ενδεικτικά μπορούν να δουν οι αναγνώστες ένα πρόχειρο χάρτη με ορισμένα από τα πεδία ερευνών ανατολικά και δυτικά της Ταϊλάνδης (Εικόνα 1).

Εικόνα 1. Ενδεικτικά πεδία θαλάσσιων ερευνών υδρογοναθράκων ανατολικά και δυτικά της Ταϊλάνδης

Στην Εικόνα 2 οι αναγνώστες μπορούν να δουν ενδεικτικά πεδία θαλάσσιων ερευνών υδρογοναθράκων δυτικά της Ταϊλάνδης πάνω από τα άκρως τουριστικά Poucket και Phi Phi islands τα οποία έχουν επισκεφθεί χιλιάδες Έλληνες τουρίστες.

Εικόνα 2. Ενδεικτικά πεδία θαλάσσιων ερευνών υδρογοναθράκων δυτικά της Ταϊλάνδης πάνω από τα Poucket και Phi Phi islands

Εν τω μεταξύ, την τρέχουσα περίοδο στην Ινδονησία συμβαίνει μία φυσική καταστροφή με πάνω από 2 χιλιάδες νεκρούς και 5 χιλιάδες αγνοούμενους.

Η καταστροφή στην Ινδονησία σχετίζεται με σεισμό μεγέθους 7.5 Ρίχτερ και τσουνάμι το οποίο προκλήθηκε ως αποτέλεσμα του σεισμού ο οποίος έπληξε την Ινδονησία. Στην Ινδονησία συμβαίνει η σύγκλιση της λιθοσφαιρικής πλάκας του Ινδικού Ωκεανού με την χερσόνησο του Σιάμ (Μυανμάρ – Βούρμα, Ταϋλάνδη, Μαλαισία, Ινδονησία) στη νοτιοανατολική Ασία. Η Ινδονησία κυριολεκτικά περικυκλώνεται ανάμεσα από ρήγματα. Η περιοχή είναι γνωστή ως “Το Δαχτυλίδι της Φωτιάς” (Ring of Fire”).

Στην Ινδονησία επίσης υπάρχουν δεκάδες ηφαίστεια. Για όσους θυμούνται, το φονικότατο τσουνάμι του 2004, με τους χιλιάδες νεκρούς, το οποίο προήλθε έπειτα από σεισμό 9 Ρίχτερ, είχε επίσης συμβεί στην Ινδονησία. Και εδώ αρχίζουν τα περίεργα όσο αφορά την εν Ελλάδι κινδυνολαγνεία.

Στην Ινδονησία από το 1969 είχε ξεκινήσει η εγκατάσταση δεκάδων θαλάσσιων πλατφόρμων εξόρυξης υδρογονανθράκων.
Το 1990 στην Ινδονησία υπήρχαν τουλάχιστον 330 θαλάσσιες εξέδρες εξόρυξης υδρογονανθράκων.
Το 2015 στην Ινδονησία υπήρχαν πάνω από 450 θαλάσσιες εξέδρες εξόρυξης υδρογονανθράκων.

Κι όμως! Όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, καμία επιστημονική έρευνα δεν έχει συνδέσει τους σεισμούς και τα τσουνάμι στην Ινδονησία με κινδύνους σχετικούς με την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων. Ας επαναληφθεί η φράση προς επίρρωσην: καμία επιστημονική μελέτη δεν έχει συνδέσει τις θαλάσσιες εξέδρες εξόρυξης υδρογονανθράκων της Ινδονησίας ως γενεσιουργό αιτία σεισμών και τσουνάμι σε αυτές τις σεισμογενείς περιοχές.

Ακόμη και στην περίπτωση του φονικότατου σεισμού των 9 Ρίχτερ του 2004 στην Ινδονησία δεν είχε παρατηρηθεί καμία μόλυνση του περιβάλλοντος εξαιτίας της παρουσίας των εκατοντάδων θαλάσσιων πλατφόρμων εξόρυξης υδρογοναθράκων. Περιπτώσεις σαν της Ινδονησίας υπάρχουν αρκετές παγκομσίως όσο αφορά την εξόρυξη υδρογονανθράκων σε σεισμογενείς περιοχές.

Η κοινωνική μηχανική η οποία έχει επιβληθεί τις τελευταίες δεκαετίες ώστε να φοβάται ο κόσμος έχει ως αποτέλεσμα την υπερεκτίμηση ορισμένων κινδύνων και την υποεκτίμηση κάποιων άλλων κινδύνων.

Υπάρχει κίνδυνος από την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων;

Ναι, υπάρχει!

Όπως σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Ωστόσο, είναι προσωπική υπόθεση του καθενός πώς αντιλαμβάνεται το επίπεδο κινδύνου. Πχ. υπάρχει ο κίνδυνος πτώσης αεροπλάνου, αλλά αυτό δε μας εμποδίζει να τα χρησιμοποιύμε στα ταξίδια μας, υπάρχει ο κίνδυνος τροχαίου ατυχήματος αλλά όλοι μας τα οδηγούμε, υπάρχει ο κίνδυνος κατάποσης χρωμίου από τα πράσινα μπουκάλια μπύρας (είμαι σίγουρος ότι δεν το γνωρίζατε), αλλά εμείς τα αγοράζουμε, και ο κατάλογος μπορεί να συνεχισθεί απεριόριστα (ας μην αναφερθούν άλλα παραδείγματα, γιατί τότε -πιστέψτε με- θα κόβονταν πολλές όμορφες συνήθειες). Ας δοθεί ένα αριθμητικό παράδειγμα υπό τη μορφή πιθανοτήτων με διάφορες καθημερινές ανθρώπινες δραστηριότητες

1. Στις κάτωθι ανθρώπινες δραστηριότητες έχει παρατηρηθεί αύξηση της πιθανότητας για θάνατο κατά 0,000001 %: αν κάποιος/α καπνίζει 1,4 τσιγάρα ημερησίως, αν κάποιος/α επισκεφθεί τη Νέα Υόρκη ή τη Βοστόνη για δύο ημέρες, αν κάποιος/α οδηγήσει ποδήλατο 16 χιλιόμετρα, αν κάποιος/α διανύσει 482 χιλιόμετρα με αυτοκίνητο (πχ. περίπου από τα Γιάννενα ως την Αθήνα), αν ταξιδέψει 1609 χιλιόμετρα με αεροπλάνο (πχ. από την Αθήνα στη Ζυρίχη), αν ταξιδέψει 9656 χιλιόμετρα με το αεροπλάνο (πχ. από την Αθήνα στο Τόκυο: στην περίπτωση αυτή ο κίνδυνος συνδεέται και με την απορρόφηση της κοσμικής ακτινοβολίας!), αν πιει δέκα κουτάκια αεριούχου ποτού (σόδες κ.λπ., λόγω της ζάχαρης), αν φάει 100 ψημένες μπριζόλες στα κάρβουνα (sorry γιατρέ, αλλά αυτό δεν κόβεται με τίποτε). Αν κάνουμε έστω και μία από τις προαναφερόμενες ανθρώπινες δραστηριότες, τότε ο κίνδυνος να πεθάνουμε αυξάνει κατά 0.000001%. Πόσοι γνωρίζουν άραγε ότι σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίουJohn Hopkins κάθε χρόνο πεθαίνουν εξαιτίας ιατρικών λαθών (δηλαδή ιατρικών ατυχημάτων) περισσότεροι από 250 χιλιάδες άνθρωποι στις ΗΠΑ;Αναλογίζεστε το νούμερο αυτό; Κι όμως! Ο κόσμος συνεχίζει και επισκέπτεται τους γιατρούς αψηφώντας αυτόν τον πραγματικό κίνδυνο.

Πώς θα ήταν δυνατόν άλλωστε; Σύμφωνα με την αντίληψη της κινδυνολαγνείας λοιπόν οι άνθρωποι πρέπει να σταματήσουν να χρησιμοποιούν αεροπλάνα και αυτοκίνητα και οπωσδήποτε θα πρέπει να σταματήσουν να πηγαίνουν στα νοσοκομεία. Οι δε γιατροί πρέπει να μείνουν άνεργοι και να κλείσουν οι ιατρικές σχολές. Ο κατάλογος - πιστέψτε με - είναι μεγάλος∙ δε χρειάζεται, όμως, να πανικοβάλλεται ο κόσμος. Συνιστάται ψυχραιμία και γνώση του κινδύνου. Τίποτε περισσότερο.

Ας επανέλθουμε στην “παραλία του “DiCaprio”. Η βιοποικιλότητα της “παραλίας του DiCaprio”, όχι, δεν κινδύνευσε από τις εξορύξεις των υδρογοναθράκων της Ταϊλάνδης, αλλά από τον τουρισμό (overtourism).

Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας το 2016 είχαν επισκεφθεί την Ταϊλάνδη 32 εκατομμύρια τουρίστες. Οι Έλληνες τουρίστες οι οποίοι επισκέπτονται την Ταϊλάνδη και άλλους εξωτικούς τουριστικούς προορισμούς ας έχουν υπόψιν τους ότι οι τουριστικές υποδομές στις οποίες φιλοξενούνται με κάποιο τρόπο υποστηρίζονται ενεργειακά.

Ας κλείσει τούτο το άρθρο με λίγη μουσικούλα, έτσι, για να μας φτιάξει η διάθεση.

Με τί άλλο;

Με τον συνθέτη ο οποίος πλαισίωσε την ταινία “The Beach” στην οποία πρωταγωνιστoύσε ο Dicaprio.

Τον Moby φυσικά (ο οποίος, αν δεν κάνω λάθος, είναι φυσιολάτρης και έντονα πολιτικοποιημένος υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων).

Καλή ακρόαση λοιπόν και θα συνιστούσα ψυχραιμία και μακριά από κάθε είδους κινδυνολαγνεία.