ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΙΝΟΚΙΟ ΚΙ ΑΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ Σ' ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ: Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΛΕΞΗΣ!

File Photo: Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας (3-Δ) ακολουθούμενος από τον τότε υπουργό Εσωτερικών Νίκο Βούτση (3-Α), τον τότε υπουργό Επικρατείας Νίκο Παππά (1-Δ), τον Τέρενς Κουϊκ (1-Α) βγαίνουν από το Προεδρικό Μέγαρο. 27 Ιανουαρίου 2015. ΑΠΕ - ΜΠΕ, Αλέξανδρος Μπελτές

Της Έλλης Αυξεντίου 

13 Σεπτεμβρίου 2009, κι ο τέως πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, σε συνέντευξη του στη ΔΕΘ, τονίζει κι υπενθυμίζει πως «λεφτά, υπάρχουν, λεφτά, υπάρχουν..» μια φράση που τον συνόδευσε και θα τον συνοδεύει σ’ όλη του τη ζωή… Τόσο τον ίδιο όσο κι εμάς, που τον ψηφίσαμε και τον πιστέψαμε… 

Και κάπως έτσι ξεκίνησε η κρίση στην Ελλάδα… Τόσο η οικονομική όσο και η ηθική… Μια χώρα που αποτελούσε κι αποτελεί «φιλέτο» για κάποιες «ανώτερες δυνάμεις», κι έτσι έπρεπε να κατακρεουργηθεί και να υποδουλωθεί…

 

25 Ιανουαρίου 2015, ένας νέος πολιτικός εκλέγεται μετά τον Αντώνη Σαμαρά και το όνομα αυτού, Αλέξης Τσίπρας. Στα προπύλαια, ο κόσμος που μαζεύτηκε για να χειροκροτήσει το νέο πρωθυπουργό της χώρας, είδε έναν άλλο «Μεσσία»… 

Αυτόν που θα τηρούσε τις προεκλογικές του υποσχέσεις. Αυτόν που θα έσκιζε τα μνημόνια. Αυτόν που θα κούρευε το χρέος. Αυτόν που με την κόκκινη γραβάτα που θα φορούσε, θα έφερνε την ελπίδα και την αλλαγή… Αυτόν που θα ασχολείτο με τους νέους και τους ηλικιωμένους. Αυτόν που θα  έφερνε την ευημερία και την ανάπτυξη κι έτσι δε θα δημιουργείτο κι άλλη γενιά, «χαμένου Ρωμιού»… 

Ο άπειρος κι ονειροπόλος Αλέξης, είχε ανάγκη να πιστέψει στον εαυτό του.. όπως την ίδια ανάγκη είχαμε κι εμείς, είτε τον τιμήσαμε με την πολυβόλο ψήφο μας, είτε όχι… Έξι μήνες αργότερα και το όνειρο μετατρέπεται σε απάτη… 

Ο νεότερος πρωθυπουργός της χώρας, δεν προδίδει μόνο το λαό του αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό, αυτό τον ορκισμένο έφηβο, που πετούσε κάποτε πέτρες ενάντια στο κατεστημένο. Ιούλιος 2015. Δημοψήφισμα. Το πρώτο  από το 1974 και το μοναδικό στη σύγχρονη ελληνική ιστορία που δεν αφορούσε τη μορφή του πολιτεύματος. Η χώρα είχε παραλύσει. Εκείνη η όμορφη νύχτα, που θα ξημέρωνε μια πολύ όμορφη μέρα, που υποσχέθηκε ο Νίκος Παππάς, δε ξημέρωσε ποτέ.

Μόνο άδεια ΑΤΜ “ξημέρωσε”, αφού οι ουρές στις τράπεζες είχαν ήδη σχηματιστεί από το βράδυ του διαγγέλματος. Στο κέντρο είχαν ξεσπάσει  ταραχές. Τις επόμενες μέρες άδειασαν τα ράφια στα σουπερμάρκετ, οι αποθήκες φαρμάκων, τα βενζινάδικα. 

Η χώρα διχάζεται μεταξύ του  “ναι” και  του “όχι”, που στην ουσία όμως, κανένας δεν ήξερε ή δεν είχε καταλάβει τί και γιατί έπρεπε να ψηφίσει… Με ένα πλήκτρο, σε έναν υπολογιστή έκλεισαν οι τράπεζες, που με ένα πλήκτρο και χωρίς καμία συνέπεια καταταχθήκαμε ως η πρώτη ανεπτυγμένη χώρα που δεν πλήρωσε το ΔΝΤ, ίσα κι όμοια δηλαδή, με τη Σομαλία, τη Ζιμπάμπουε και το Σουδάν. 

Με ένα πλήκτρο ενός υπολογιστή,  στις 29 Ιουνίου 2015, έκλεισαν τη στρόφιγγα των τραπεζών. Με ένα πλήκτρο ενός υπολογιστή, μας μπλόκαραν τα λεφτά μας, με ένα πλήκτρο ενός υπολογιστή μας κατάσχουν τους τραπεζικούς μας λογαριασμούς, με ένα πλήκτρο ενός υπολογιστή μας κατάσχουν τις περιουσίες μας, με ένα πλήκτρο ενός υπολογιστή, μας κατάσχουν τα σπίτια μας… Με ένα πλήκτρο ενός υπολογιστή μας κατάσχουν την ιστορία μας και την αξιοπρέπεια μας… 

Κι ενώ ο Αλέξης, εγκλωβίζεται στην ίδια του την επιτυχία, τον Αύγουστο παραιτείται και επανεκλέγεται από τον προδομένο λαό του, το Σεπτέμβριο, της ίδιας χρονιάς… 25 Ιανουαρίου 2019… 

Τέσσερα χρόνια μετά… κι ο ίδιος πολιτικός που έσκισε τα μνημόνια, που κούρεψε το χρέος, που πάταξε τη διαφθορά και τη διαπλοκή αυτής της χώρας, ο Αλέξης και οι 300, που εμείς ψηφίσαμε… (οι 153 στην προκειμένη περίπτωση) κατά τα λεγόμενα του πρωθυπουργού και υπουργού εξωτερικών, «θωράκισαν ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας, την κληρονομιά της αρχαίας ελληνικής Μακεδονίας»… 

Μόνο που αυτή τη φορά, οι Έλληνες που μαζεύτηκαν στο Σύνταγμα, ήταν πολύ περισσότεροι από εκείνο το βράδυ, που έδωσε όρκους αιώνιας πίστης, αφοσίωσης κι αγάπης… με μάτια ύαινας έτοιμα να τον κατασπαράξουν… ίσως να ήταν κι η πρώτη φορά, σε εκείνο το συλλαλητήριο, λίγο πριν το ξεπούλημα, που ενωθήκαμε εμείς οι Έλληνες και δεν κατάφεραν οι πολιτικοί, που επαναλαμβάνω, εμείς εκλέξαμε όλα αυτά τα χρόνια,  να μας διασπάσουν… 

Στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία, η δημοκρατία κινδυνεύει να σβήσει… Η φλόγα ήδη τρεμοπαίζει. Δημοψηφίσματα, γίνονται μόνο όταν ο ελληνικός λαός καλείται να βγάλει το φίδι από την τρύπα… και σε καμία άλλη περίπτωση. 

Η δημοκρατία, ξεχάστηκε από τους πολιτικούς, από αυτούς που  έφαγαν το λίπος και μαζί με αυτό και τις σάρκες μας… από αυτούς που σήμερα μας φιμώνουν… από αυτούς που το φιλότιμο, τη μοναδική ελληνική λέξη, που δε μεταφράζεται σε καμία άλλη γλώσσα,  που γεννήθηκε από το «φιλέω + τιμή», την αντικατέστησαν με το «λαμόγιο», που επίσης δεν μεταφράζεται σε καμία άλλη γλώσσα… 

Αυτή είναι η προίκα που θα παραδώσουμε εμείς στα παιδιά μας… τα σφάλματα που κρύψαμε  και η ντροπή ενός πολιτισμού και μιας ιστορίας που μάλλον δε σώσαμε… «Μακεδονία Ξακουστή και πάντα Ελληνική…»

Πηγή ανάρτησης: hellasjournal.com