ΑΠΟΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΥΓΙΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΟΥ ΟΡΥΚΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

Του Πέτρου Τζεφέρη

Εδώ και δεκαετίες, ο ρόλος του  ιδιώτη επιχειρηματία έχει παγιωθεί, σε μεγάλο βαθμό, στο συλλογικό "συνειδητό" και "ασυνείδητο" του νεοέλληνα, ως κάποιου που εμφανίζεται στο επιχειρηματικό προσκήνιο,  μόνο και μόνο για να κερδίσει. 

Και ως ένα βαθμό στον -στατιστικά όχι άδικο- στιγματισμό  αυτό,  συνέβαλλαν,  πλην των ιδίων των επιχειρηματιών και του τρόπου δράσης τους και οι διαχρονικές "φιλότιμες προσπάθειες" όλων των  ιδεολογικά πρωταίτιων της σημερινής κρίσης…

Ομως η επιχειρηματικότα του "hit & run" , η επιχείρηση τύπου Mp3, η  κρατικοδίαιτη  επιχειρηματικότητα που για διεκαετίες απομύζησε ό,τι μας έδωσε η φύση και καλλιέργησε ο μόχθος του λαού μας, είναι όχι μόνο τυχοδιωκτική, ανεπαρκής  και χωρίς καμία στρατηγική προοπτική, αλλά εν κατακλείδι βαθιά κοινωνικά επιζήμια.  

Αυτού του είδους η επιχειρηματικότητα, ουδεμία σχέση έχει με την υγιή επιχειρηματική ελευθερία που απαιτεί το ξεκίνημα μιας σύγχρονης αναπτυξιακής τροχιάς στον τόπο μας.  Η κακώς νοούμενη Επιχειρηματικότητα αυτή , πρέπει επιτέλους, να τελειώνει και μακάρι η παρούσα κρίση αλλά και οι επερχόμενες εκλογές να εκληφθούν ως μια ευκαιρία προς τούτο...

Πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε, ως κοινωνία, έστω και ante portas, πως χωρίς Yγιή Επιχειρηματικότητα μακράς πνοής δεν μπορούν να παραχθούν, πλέον, βιώσιμες θέσεις εργασίας και βιώσιμη ανάπτυξη…

Χωρίς ικανοποιητικούς "τζίρους" δεν μπορείς να έχεις κέρδη και χωρίς κέρδη δεν μπορείς να διασφαλίσεις τα εισοδήματα των εργαζομένων, ούτε αρκετούς φορολογικούς πόρους,  δημοσιονομική υγεία και προοπτική σταθερότητας.   

Και φυσικά ούτε λόγος για την πιθανότητα δόμησης μιας βιώσιμης ανάπτυξης που θα εμπεδώσει στον πολίτη το δικαίωμα της  δικαιοσύνης και ασφάλειας. Ο στόχος δεν (πρέπει να) είναι το κέρδος, αλλά η επιβίωση της δραστηριότητας στον χρόνο...

Τα σημαντικότερα θέματα για την οικονομία μας  για τα χρόνια που έρχονται, είναι και θα είναι: Το εκρηκτικό πρόβλημα της ανεργίας, η μέγγενη των χαμηλών εισοδημάτων για όσους θα καταφέρνουν να διατηρούν τις θέσεις εργασίας τους  και η, συνακόλουθη,  ανάγκη για επιλεγμένες, μακρόπνοες και καινοτόμες ιδιωτικές επενδύσεις…

Ο τομέας του Ορυκτού Πλούτου,  που όλο και περισσότερο κάνει την εμφάνισή του στις προεκλογικές ατζέντες, θα μπορούσε να είναι ένας σημαντικός αρωγός της Εθνικής μας Οικονομίας στα ανωτέρω κρίσιμα προβλήματα.  

Οχι φυσικά στην έκταση και ένταση που κάποιες υπερβολικές θεωρίες συνωμοσίας συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν παραπλανώντας τον λαό. Αλλά στο βαθμό και την ένταση που μπορούμε αποβάλοντας κάθε ενοχικό συναίσθημα απέναντι στην υγιή επιχειρηματικότητα.

Για όλους λοιπόν πρέπει να επισημάνουμε για μια φορά ακόμη ότι ο ορυκτός πλούτος δεν είναι ένα σεντούκι με χρυσά νομίσματα θαμμένο κάπου βαθειά στη γή. Eίναι ένας  τομέας της πραγματικής οικονομίας με ιδιαιτερότητες, με δυσκολίες, με ορατό περιβαλλοντικό αποτύπωμα και με μεγάλο επενδυτικό ρίσκο και  διεθνή ανταγωνισμό. Θα πρέπει λοιπόν να ανασκουμπωθούμε αν θέλουμε να αναπτύξουμε τον ορυκτό μας πλούτο.

Πρώτη προτεραιότητα, η αποενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας και η προσέγγιση του πολίτη και της τοπικής κοινωνίας.  Διότι μόνον τότε μπορούμε να μιλάμε για τα υπόλοιπα..

Το επόμενο βήμα είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, με συγκεκριμένα μέτρα.  Μια χώρα με επιχειρήσεις που διαρκώς διολισθαίνουν σε  ανταγωνιστικότητα, αργά ή γρήγορα και σίγουρα αναπόδραστα, καθηλώνεται στην παγίδα της υπανάπτυξης. Κάτι μας θυμίζει σίγουρα αυτό!

Επειτα θα πρέπει να εστιάσουμε στην ποιότητα  και την προστιθέμενη αξία των προϊόντων μας… Ο εξορυκτικός κλάδος είναι έντονα εξωστρεφής και στο βαθμό αυτό έχει καταφέρει να επιβιώσει της κρίσης. 

Γα να κάνουμε την «εθνική μας παραγωγή» ελκυστική πρέπει να καταφέρουμε να βελτιώσουμε δραστικά την σχέση ποιότητας προς τιμή. Η επιταχυνόμενη μονομερής συμπίεση του κόστους παραγωγής, ώστε να μειωθεί η τελική τιμή δεν αποτελεί παρά  μόνο προσωρινή λύση. 

Αντίθετα, τόσο η διάσταση της ποιότητας όσο και η καθετοποίηση για την παραγωγή προϊόντων με μεγαλύτερη το δυνατόν προστιθέμενη αξία, θα  πρέπει να συγκεντρώσουν, πλέον, το ενδιαφέρον και την προσπάθειά μας…

Οι επιχειρήσεις που προσπαθούν να βγουν από την παρούσα κρίση οφείλουν να επιταχύνουν,  τις εσωτερικές προσπάθειες προσαρμογής, εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης της συνολικής δράσης τους. 

Απαιτείται συνεπώς ενίσχυση της προσαρμοστικότητας των επιχειρήσεων και συνεχής εκσυγχρονισμός σε όλα τα επίπεδα. Ειδικότερα,  οι μεταλλευτικές επιχειρήσεις πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο στην Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη και την προσαρμογή στα κρίσιμα θέματα Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας.

Ελληνικό μάρμαρο: ένας αναπτυξιακός τομέας με Α κεφαλαίο!

Η προστασία του  περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας είναι επίσης ένα συνταγματικό αγαθό αλλά και ένα όραμα που θα πρέπει να συμπλεύσει και να αποτελέσει παράλληλο όραμα και για τον τομέα του Ορυκτού Πλούτου.  

Πρέπει να πιστέψουμε, τόσο ο ιδιώτες όσο και η πολιτεία, ότι Περιβάλλον και Ανάπτυξη μπορούν να συνοδοιπορήσουν. Αλλιώς γυρνάμε πάλι στην αρχή, ο καθένας τον δικό του μονόλογο.

Πώς όμως να ακολουθήσεις μια σταθερή πορεία, όταν τα πάντα γύρω σου χαρακτηρίζονται από προχειρότητα και το φάσμα του προσωρινού; Πώς να χαράξεις μακροπρόθεσμη στρατηγική εντάσσοντας και τις Περβαλλοντικές επιταγές όταν και το άμεσο "αύριο" ακόμα φαντάζει εντελώς αβέβαιο; 

Ειδικά στον μεταλλευτικό χώρο, που απαιτεί χρόνια έρευνας (7-10 χρόνια) μεταξύ του αρχικού εντοπισμού κοιτασμάτων και της εκμετάλλευσης σε πλήρη κλίμακα; Και που ακόμη απαιτεί ένα σταθερό περιβάλλον δεκαετιών μέχρι της εξάντλησης του κοιτάσματος αλλά και το περιβαλλοντικά ασφαλές «κλείσιμο», την αποκατάσταση του χώρου, και την απόδοσή του σε άλλες χρήσεις (φάση αποεπένδυσης);

Εδώ θα πρέπει να επέμβει η Πολιτεία ικανοποιώντας την ανάγκη επιτάχυνσης των θεσμικών μεταρρυθμίσεων με στόχο την σταθεροποίηση και απελευθέρωση του περιβάλλοντος επιχειρηματικής δράσης. 

Το νομικό πλαίσιο που ισχύει σήμερα, επικαιροποιημένο ως προς τα λατομικά ορυκτά και την γεωθερμία, θα πρέπει επίσης να επικαιροποιηθεί αναφορικά κυρίως με τα μεταλλευτικά ορυκτά και την προτυποποίηση των συμβάσεων ώστε να υπάρχουν ομογενοποιημένες διαδικασίες και να ελαχιστοποιηθούν τα φαινόμενα αυθαίρετης πολλές φορές ερμηνείας από τους αρμόδιους κατά περίπτωση φορείς και αφετέρου την δυνατότητα καταστρατήγισής του από τους "καλοθελητές".  

Επομένως, κρίνεται αναγκαίο να συμπληρωθεί το νομικό πλαίσιο ώστε να αποτελεί  ένα σύγχρονο, απλούστερο, αποτελεσματικό και ευέλικτο εργαλείο που θα κατατείνει στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων μέσα από  υγιείς επιχειρηματικές δομές και δεν θα ευνοεί τις  θνησιγενείς επιχειρήσεις του "hit & run"...

Αφησα τελευταίο κάτι πολύ σημαντικό. Την χρήση νέων καινοτόμων τεχνολογιών απαραίτητα συνυφασμένων με τον τομέα του ορυκτού πλούτου,  την απελευθέρωση της δημιουργικότητας, την διάχυση νέας γνώσης… 

Ειδικότερα στα θέματα ασφάλειας, ορθολογικής εκμετάλλευσης και προστασίας του περιβάλλοντος. Η αναζητούμενη οικοδόμηση μιας νέας επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα περνά, ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ, μέσα από την παροχή και καλλιέργεια της γνώσης…Εδώ, ο ρόλος της Παιδείας γίνεται φανερό πως καθίσταται, πλέον, κρίσιμης σημασίας…

Ας ελπίσουμε πως τα έχουν όλα αυτά υπόψιν τους τα εκλογικά στρατηγεία των πολιτικών παρατάξεων αλλά και οι ηγέτες που θα κληθούν να κυβερνήσουν....

Αναδημοσίευση από oryktosploutos.net